Alle inzendingen over Boek bekroond

Tot het boek vergeelde en ik zelf ging schrijven en versleten woorden deelgenoot maakte van de magische stroom van de herinnering.…

mag ik even het woord ik ben boek niet zomaar een boek een gebonden boek deel I en deel II ik heb een harde kaft en knisperend blad geregelde letters klein en groot een paar ezelsoortjes en vaalblauwe afdruk op m’n eerste blad, en oh ja ik ben genummerd heb een streepjescode en sta met mijn rug tegen de muur van de bieb afgeboekt…

Boekenbal is boeken met zijn allen Lekker bij de schrijvers met hun ballen Over lekkerder en lekkerst kallen Carnaval van katten, muzevallen Terwijl de oude druk nog veel te duur Er honger, het oorlog, literatuur Zie ook: http://www.omroepbrabant.nl/?news/1148761183/Boekenbal+ernstige+literatuur+op+sterven+na+dood.aspx…

in de tussenruimte van woorden celebreert bewustzijn in productielijnen tijd geen houvast in gelatenheid van boeken rugzijdes trots gespannen lezers ploeteren weetgraag in de aroma van dialoog elk volume in verhevenheid in deze positie stijgt het gewicht in gevoel…

stemgeluid zo lief wij beiden dit boek gaat nooit uit…

Elke dag, elke uren, elke minuten, elke seconde dat ik je mis. Ook verdween je elke dag uit mijn ogen. In de avond, kijk ik naar de zon die bijna onder gaat met al die mooie kleuren om je heen. Ik wouw dat je bij me was, dat we samen konden genieten van doe avond. Liefje ik mis je, kom snel weer terug bij mij.…

het boek is gesloten ik moet jou laten gaan je leest nog voor maar ik kan je niet meer verstaan de bladzijde met letters vormen geen woorden meer zinnen zijn stuk ons levensverhaal is uit zijn kaft gerukt ik lees nog wat verder maar het boek boeit me niet meer…

woorden na elkaar marcheren in gelid naar verre vreemde landen boeken…

ja, ik weet het wel zal sorry zeggen voor alle ezelsoren of geknakte boeken die ik even weglegde zodat ik wist waar ik was altijd verdwijnen ze wanneer het nodig is dus pak ik kladjes, tandenstokers, ansichtkaarten of oude benzinebonnen de aangebrachte vouwtjes strijk ik altijd weer glad zo wis ik sporen uit…

Een boek vol kwetsbaarheid, een boek dat zich niet meer naar buiten onthult gevuld met te harde voetstappen uit deze tijd weggestopte emotie raakt zij door het niet meer te beschrijven, kwijt.…

Tussen mij en de mens staan kasten en boeken, geef mij... een leesbril en een ladder zodat ik nooit lang hoef te zoeken naar de zin die mogelijk verklaart waarom hij vaak met uitgestoken klauwen mij lijf noch leden spaart..…

Genoeg nu, het boek klapt dicht, zal de ziel ooit rusten denk ik wanneer ik teder haar schouders streel en me aan haar trage tranen laaf.…

stelde ik jou nooit maar jouw devotie sprak boekdelen hoofdstukken van oude boeken die jij, allemaal gelezen opstapelde naast de open haard waar we zo vaak naakt hebben gevreeën vroeg ik niets anders dan een stille vrede in een verborgen woordenwoud van nieuwe nooit geschreven boeken vol onbeantwoorde levensvragen.…

om bij de tijd te zijn, kopen mensen de meest recente boeken soms vinden ze daarin de beste wensen om de allerliefste vriend te zoeken…

Maar toen ik zijn boeken daar zo zorgvuldig verzameld zag, klaar voor hun uitvaart, leek het mij even alsof ik voor zijn dode lichaam stond. Of hij ze allemaal gelezen had weet niemand? Maar ze stonden in zijn boekenkast en omringden hem tijdens zijn werk. Boeken zijn zwijgende gezellen.…

Het kan een boek zijn over de Moulin Rouge met Hoepelrokken van de French Cancan. Het lezen er van is een tijdloze luxe. De schrijver kan respectvol, nobel, prestigieus of geraffineerd zijn. Geniet van deze mooie geschreven woorden die een genadeloos verleidingswapen zijn.…

Soms is het beter om een boek te sluiten, Als je het verhaal toch niet begrijpt. Letters dwalend voor je ogen. Woorden die je laten denken aan spijt. Het boek dat je laat twijfelen Over je kennis en macht. Het gevoel dat je hebt en dingen die je nooit hebt bedacht. Dat dit zou kunnen gebeuren.…

na het vreugdevuur van de dood - het leven gaat er na de dood niet op vooruit - keert zij haar gezicht naar de barsten van alledag de flakkerende veelheid van het leven kiert tussen haar woorden door zij ziet en schrijft alles op haar woorden baden in welige zomergloed het licht in haar ogen werd niet gegund zij heeft gezien en geschreven…

streep begin voorzichtig weer te leven sluit het hoofdstuk, trek de streep maar liever toch nog ietsje langer want steeds als ik “gesloten” schrijf word ik weer een beetje banger dus ik vraag je, blijf in mijn hart en breng in mijn dromen soms nog een bezoek want ik begin wel een nieuw hoofdstuk maar het blijft toch nog hetzelfde boek…

Op de plank ligt een boekwerk, dat ik heb gemaakt voor jou. Heel wat uurtjes werk liggen daar, omdat ik je wat geven wou. Op de plank ligt dat dikke pakket, waar ik ons in gespiegeld heb. Van ons samen boos zijn, tot ons urenlange geklep. Op de plank ligt onze liefde op papier, met vele foto's en gekke dingen. Dat we samen vanuit Valkenburg…

Over ons ben ik een boek aan het schrijven maar ik ben nog maar bij het begin ik verdiep me vandaag de dag steeds meer in jou ik leef me helemaal in Ik ben nog maar pas begonnen vanaf het moment dat ik je zag ben zo dankbaar en voel me uitverkoren dat ik over ons schrijven mag Wat er verder gaat gebeuren is niet bekend daarvoor…

wees een uiterlijk neutraal gesloten boek laat je alleen lezen door wie echt interesse in jou heeft toon diegenen jouw ziel en zij zullen ook zichzelf beter begrijpen toon aan hen jouw verhalen sprookjes legenden laat ze zien wat ze nooit echt herkenden of ooit met stelligheid ontkenden verwijder schellen - open ogen…

Er is een boek dat nog niemand las. Alleen ik heb het in je ogen gelezen. Het staat vol ongeschreven gedichten over wat tussen ons is of was. Je vindt het gestrand op de grens tussen onze eb en vloed. Daar hoor je geknarsetand op woorden.…

De strijd der gelovigen, beschreven in het boek. Indoctrine gestuurd door zelfbestuur, en zo blijft het einde zoek.. De reden tot geloven, voor de één slechts een houvast, laat de kaars heel langzaam doven, en zorgt voor een pijnlijk, ondraaglijke last...…

Toen ik nog geen boeken had hadden wij één boek. Het boek der boeken heette dat, het was geen pocketboek. Het was een heel dik boek, dat in een zwarte omslag als een baksteen op de hoek van de schoorsteenmantel lag. Het bindwerk was versleten, de rug van leesgenot gekromd, de bladen vet van 't vette eten.…

dromen door mij heen als een film afgespeeld met een open eind is dit wat je wilt wanneer sluit je het eens af jij komt in elk hoofdstuk voor wanneer is het afgelopen ik lees maar door en door ik vergeet te slapen ik eet niet meer ik wil het hoofdstuk sluiten met een goed gevoel dit keer…

~~~ laat me dicht ik ben geen deler van eigen aard ook geen noemer die breuken aanwijst waar explosieven mogen barsten geef me wat ruimte mijn regels te lezen en boek me niet voor ik vertrek ~~~…

Om mijn geest slinks te verleiden Mijn contemporaine wereld is even zoek Verdwenen ben ik In de wereld van het boek…

dan alles op in zijn grote boek.…

De laatste bladzijde is nog niet gelezen, het boek is nog niet uit. Want als het boek gesloten wordt en alles is gelezen en je denkt dat je alles weet... word je opnieuw geboren en begint een nieuw begin.…