92 resultaten.
Rosengarten
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.869 Berlijn
Ik heb iets bijna schoons aanschouwd
Hier waar de jacht der oppervlakkigheid
Al schone dingen veil voor goud
Bezitten wil, en dus ontwijdt–
Ik heb iets bijna schoons aanschouwd:
In het verkeerdoorgonsde park
Terzij van zijn asfalten wegen,
Als in een straat een ingebouwde kerk,
Vond ik een rozentuin gelegen:
Daar in doorzonde bloemenwolk…
Oude wijn
poëzie
3.0 met 16 stemmen 3.342 Oude wijn van vreugd gekelderd,
Die, mijn late lust en lied,
Daaglijks op mijn tafel heldert
In verkristallijnd verdriet -
In het goud, dat 'k had gedreven
Tot uw dronk aan jeugds festijn,
Heb ik aan mijn mond geheven
and're, zware, purpren wijn;
Maar de lange, stille jaren
Dat een god mij u onthield,
zijt gij door bestendig klaren…
Sponsae aeternae
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.605 Ik weet dat gij mij nog verschijnen zult,
Zo zeker als de bloemen wederkomen:
Der dingen dove dek hebt gij genomen,
Het donkre leven dat de steden vult,
De winterwind die klaagt door dorre bomen,
Ten sluier die uw eeuwge glimlach hult...
Ik zou gelukkig zijn, als slechts geduld
De slaap kon vinden om van u te dromen.
Een prins, te vroeg…
In de manteling bij Domburg
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.995 In de spanne luwe stilte
In de wieg van ’t glooiend mos
Lig ik: boven vaart de zilte
Zeewind over ’t neigend bos.
Al de toppen wuiveblinken
In der zonne gouden lust,
Wijl de dorre bladers zinken
Om mij heen tot rosse rust.
IJle vogelvluchten rissen
Achter weemlend twijgenweb:
’t Zijn de meeuwen die gaan vissen…
Minnen is beter dan bemind te worden
poëzie
2.0 met 5 stemmen 1.225 Minnen is beter dan bemind te worden,
Oneindiger en eeuwger als de grote
Hemelen die de duistere besloten
Tuin dezer aarde in hunnen luister gorden -
Als ooit mijn hart tegen uw gulden orden
Opstond en kreet zich uw enig verstoten
Kind onder al zijn zalige genoten,
Liefde, vergeef, als ooit mijn lippen morden...
Nu drijft de droom…
De smalle ring
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.144 De smalle ring, de gouden band
Schendt niet de naaktheid van uw hand,
Gelijk uw stralend lijf niet weet
De schaduw van zijn donkre kleed:
Uw stralend lichaam lijdt noch weet
De schaduw van zijn donker kleed,
Zoals geen lijf of stof bezwaart
De ziel die door uw ogen klaart:
Geen…
Avondwandeling
poëzie
4.0 met 12 stemmen 1.651 Wij hebben ons vandaag verlaat!
Pas bij de laatste brug
Waar 't voetpad tussen 't gras vergaat,
Daar keerden wij terug.
Achter ons dekt de witte damp
De schemerende landen.
Zó zijn wij thuis. Wij zien de lamp
In loveren warande ...
Wat gingen wij vanavond ver,
Het werd alleen tè laat:
Nog verder dan de gouden ster
Aan blauwe hemelstraat…
Waar tijd en eeuwigheid elkaar beroeren
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.382 Waar tijd en eeuwigheid elkaar beroeren,
Worden de sterren in de nacht geboren,
Vuurbloemen die de rijzendranke roeren
Van donkre aardtochten naar Gods ooglicht boren.
En waar de heemlen van voor Hem vervloeren
Tot glazen glansbaan eindelozer koren,
Lijnen der stelslen weemlende contouren
Door 't klaar kristal donkervermoede voren:
Door…
Mijn kind, ik ben niet rijk
poëzie
4.0 met 8 stemmen 1.774 Mijn kind, ik ben niet rijk,
Al ben ik niet zo arm als 'k lijk.
O, al bezit wordt wonderlijk,
Zodra men komt te leren
Wat rijkdom kan ontberen!
Eens had ik mij zo rijk gedacht,
Dat tot mij heel de stille nacht,
Onafgebroken wanhoopsklacht,
Rezen der wereld zangen
Van overwinning en verlangen.
Nu, in de stralen van de zon,
In 't water…
Gestoorde eenzaamheid
poëzie
2.0 met 5 stemmen 1.630 Wij bleven onveranderd trouw aan 't heden;
Zij zijn het, die nu bij ons willen zijn,
Zich redden uit hun donker en 't verleden
In onze zaalge avondschijn.
Weer niet hun dorre handen van de zomen;
Hun ijdel lijf heeft geen gewicht of vat;
Alleen in de' onlust der slaapwandeldromen
Benaadren ze onze tastbre schat
Met halfbewust en machteloos…
In de mist
poëzie
4.0 met 1 stemmen 1.558 De zon wordt onverbeeldbaar schoon
Boven de mist die houdt omhangen
Der wereld windestille woon
In dit vertederd dagenlang verlangen.
Weer blankt de boskamp, een besloten zaal,
Een witte kamer die de bruid verwacht,
In smetteloze glanzeloze praal
Op uit de zwarte nacht.
't Berijpte hout van alle kanten
In gaasgeplooide wand verscholen…
Leed en geluk
poëzie
5.0 met 1 stemmen 1.641 Leed is het kleed
Dat ziel niet aflegt vóor zij het versleet,
Een kleed met 't slapengaan niet uit te trekken.
En al uw warmgevoerde pracht
Van heerlijkheid haar toegedacht
Reikt niet het te overschaadwen of te dekken...
Toch, nachtegaal, zing voort!
Geluk is 't éne woord
Dat haar slaapwandlend hart vermag te raken...
Daar waakt het tot…
Gestoorde eenzaamheid
poëzie
4.0 met 1 stemmen 950 Wij bleven onveranderd trouw aan 't heden;
Zij zijn het, die nu bij ons willen zijn,
Zich redden uit hun donker en 't verleden
In onze zaalge avondschijn.
Weer niet hun dorre handen van de zomen;
Hun ijdel lijf heeft geen gewicht of vat;
Alleen in de' onlust der slaapwandeldromen
Benaadren ze onze tastbre schat
Met halfbewust…
Gij zijt het midden maar van dit gedicht
poëzie
4.0 met 1 stemmen 699 Gij zijt het midden maar van dit gedicht:
Een zelfvolmaakt, goddelijk gaaf fragment,
Maar in de tijd zonder begin of end
Met al wat al-schoon door dit donker licht:
Diep uit verledens sproke vreemd-bekend,
Rijmend naar U, rijst mens- na mensgezicht;
Vanwaar der toekomst meer luideloos ligt,
Deint Uw echo met ver-eeuwig accent.
Voor…
Liedje van de straat
poëzie
5.0 met 1 stemmen 1.034 Hoe kom ik weg van leed en lust?
Hoe vind ik één uur aan uw kust,
Vergetelheid, slaapdiepe rust?
Ik weet, mijn bed blijft daar bereid...
O om 't vertrouwde pad dat leidt
Weg uit de ban van ruimte en tijd
En wake zonder doel of baat,
Poolzon die nimmer ondergaat,
Lichtwijn die in zichzelf verslaat, -
Terwijl de onafgeloste geest…
Aan zee
poëzie
4.0 met 4 stemmen 704 O te luistren naar de zee,
Tot de ziel ga fluistren mee:
Tot haar zwijgen
‘t Wonderwoord
Uit zijn diepten stijgen
Hoort!
Alle malen, hartezwaar,
Kere ons zoekend dwalen naar
‘t Bruisend breken
Van de vloed
Waar de ziele spreken
Moet.
't Lichte zingen van de zee
Draagt de ziel op zwingen mee
Waar zij dichter
Bij de poort
Zachter spreekt…
AFSCHEID
poëzie
5.0 met 2 stemmen 1.827 Hier ben ik weer,
De najaarszon die wolkgedoofd
Het bronzen loof in ’t hoge hout
Boven ons hoofd
Daglang belichtte zilverkoud,
Viel aan de steile hemel neer
En overstroomt de grond met vloeibaar goud:
Hier ben ik weer!
Ik moest door ‘t bloedewarme bad
Terug, tot u, ‘k weet niet waarom –
Maar voor de korte scheemring kom
En dan de nacht…
Ogen
poëzie
4.0 met 2 stemmen 741 De schemer die gestadig
Over mijn ogen dicht,
Breekt als een wolk weldadig
In dauw van aldoorvloeiend licht.
Of door de strakke weiden
Van zonneblinde lucht
De blonde bloei zou breiden
Van dagverloren sterrenvlucht,
Zo uit zijn luwe dekking
Mijn oog verhelderd ziet
In lentelijke ontwekking
De diepe tuinen van 't verschiet.…
Kussen van uw lippen en uw ogen
poëzie
5.0 met 1 stemmen 724 Kussen van uw lippen en uw ogen,
Zachte daden uwer handen,
Zoals koele wateren getogen
Door de tuinen dezer landen,
Drenken in onmiddellijk bevloeien
’s Harten diepste wortelcellen,
En naar een oneindig openbloeien
Gaat de siddrende aandrift zwellen, –
Een geluk als nieuwe wijn geschonken,
Waar de schijnen dood en leven
Schaduwloos in…
Aan de Hermes van Praxiteles
poëzie
4.0 met 3 stemmen 520 Zoals een man na jaren wedervindt
Oudtere relikie, zijn jonge beeld:
Onder de blonde val van vlossen weeld'
Dat zuiver oog dat God in moeder mint, -
Zo door het floers der eeuwen, dat haar blindt,
En 't wee der wereld, dat haar u verheelt,
Zovaak glimp van geluk de schemer deelt,
Groet ziel van ver u, als die man dat kind:
O ziel, o glans…
Bij een dode
poëzie
4.0 met 9 stemmen 1.407 Lief ik kan niet om hem wenen,
Waar hij stil en eenzaam ligt.
In het schoon doorzichtig stenen
Masker voor zijn aangezicht
Dat de dingen er om henen
Met zijn bleke toorts belicht.
Lief ik kan geen tranen vinden
Als mijn hart hem elders peist,
Waar zijn ziel met de beminde
Sterren van de avond rijst
En ons, dagelijks verblinden,
Hoger wegen…
Waar tijd en eeuwigheid elkaar beroeren
poëzie
4.0 met 2 stemmen 1.755 LXIV
Waar tijd en eeuwigheid elkaar beroeren,
Worden de sterren in de nacht geboren,
Vuurbloemen die de rijzendranke roeren
Van donkre aardtochten naar Gods ooglicht boren.
En waar de heemlen van voor Hem vervloeren
Tot glazen glansbaan eindelozer koren,
Lijnen der stelslen weemlende contouren
Door 't klaar kristal donkervermoede voren…
In de sluis
poëzie
4.0 met 2 stemmen 743 Lief, ontwaak: de late sterren doven
In de koele morgenzucht,
En de leeuwrik uit onzichtbre hoven
Voer al door de lage lucht.
Met het binnenstuwend water rijzen
We in de alomme klaart:
Al de tekenen der heemlen wijzen
Op een gunstge vaart.
Moedeloos als ballingen vernachten,
Meerden we in verlaten sluis -
Zie met welk ontwaken ons de goôn…
Leeuwerik
poëzie
4.0 met 4 stemmen 761 Blijft gij nooit één blanke uchtend,
Leeuwrik, zingen hier beneên,
Die uw nachtlijk nest ontvluchtend
Door de zilvren neevlen heen
Vleuglings vindt de gouden wegen
Waar uw aadmen juichen wordt,
Tot uw zang in vuren regen
Naar de koele vore stort;
Zingt gij nooit de rode smarten
Van de duistre aardenacht,
Wordt het bloeden…
De ruchtige belijders van een naam
poëzie
4.0 met 2 stemmen 440 De ruchtige belijders van een naam
Zijn grif ook tot verloochenen bekwaam.
Die `t onuitspreeklijke niet leert verzwijgen,
Verslingert tussen ijdel woordgekraam.…
Daar is een lied...
poëzie
3.0 met 3 stemmen 1.052 Daar is een lied dat 'k zingen moet -
O de avondzon op 't lentegras! -
Eer de onontkoombre dood voorgoed
Mijn stille lippen vult met as.
Wel leende ik nachten lang als knaap
Mijn hoofd aan de gesterde wand
Totdat het bloed zong in mijn slaap
Als de echo van een hemels land...
Wel droeg ik rijper vreugd en smart
Tot waar aan zoom…
De zee was die dag
poëzie
4.0 met 4 stemmen 862 De zee was die dag een wonder
Van blauwe eindeloosheid onder
Het luchtedak van kristallijn,
Onder de hemeltuin vol zonneschijn.
Wij zaten aan de zanddrempel
Van de lichte hemeltempel;
Wat verre schepen soms voeren
Langs de zeevloeren.
De zee zong uit blauwe monde
Heel die dag vreugdekonde:
Het was alles zo licht en blijde,
Wat…
Het geredde kind
poëzie
3.0 met 4 stemmen 627 ‘Gij kunt niet raden met wat liefde wonderbaar
De grote diepe zee ik minnen moet,
Sinds, vader, gij met eigen lijfsgevaar
Mij opbracht uit haar vloed.
En dagen lag ik, niet, zo stil alsof ik sliep
Achter gordijngedonkerd raam
En hoorde niet of moeder riep
Mij bij mijn eigen naam? -
Hoe kan ik anders dan gelukkig zijn
Bij dit geluk…
Spel?
poëzie
3.0 met 7 stemmen 3.177 .'
Boutens
Of ooit mijn ziel heeft liefgehad?
Wie zegt, wat liefde is?
Maar ik droeg lang een gouden schat
Van liefde - of ik en weet niet wat -
In ziels geheimenis.
Ik heb, gelijk een gierigaard,
Mijn schatten opgetast,
Ik heb gewoekerd en gespaard,
En 't goud, dat nieuwe rijkdom baart,
Het werd me een gouden last.…
Er zijn nachten
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 486 shag verpulver
Met trillende hand inhaleer ik het zalige gif
en al gauw zie ik niet meer wie ik ben
of waar ik over treur
ik duik in de slaapkamer van een onbekende vrouw
die mij vol overgave ontvangt
en de erotiek verslindt de ellende
maar er zijn ook nachten
waarin deze formule kortsluiting veroorzaakt
en dan kwijl ik bij de poëzie van Boutens…