92 resultaten.
Eindeloos
poëzie
3.0 met 21 stemmen 3.483 Wij die onze eenzaamheid
Droegen als goden,
Wij kunnen minnen
Eindeloos. . .
Zie welk een huis ons
Verlangen gebouwd heeft:
Landen en zeeën
Plaveien zijn vloeren,
Zonlicht en maanschijn
Zoldren de kameren,
Achter de sterren
Wijken de tinnen -
Wij kunnen minnen
Eindeloos. . .
Lief, dat gij mijn zijt,
Lief, dat ik uw ben,
Wat is het…
Winter-stad
poëzie
3.0 met 22 stemmen 2.432 In het koele gouden bad
Van het fijne winterlicht
Rijst de grote mensenstad
Tot een droomvervlucht gezicht:
- Al de gangen, al de zalen
- Waar de ziel in droom mag dwalen.
Boven glansgewassen pleinen
Waar de stille mensen lopen,
Juichen klokken uit haar open
Torens zuiver door de reine
- Luchten naar verrukte dromer
- Al de hartstocht van…
In memoriam
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.394 Hoe schijnt van avondstrand
Doods overkant
Lichter dan heel dit land van leven:
Zo twee jonge ogen sterrestom
Zien klaargeheven,
Dood, uit uw schemer om.
Gij hebt in blind bestaan
Uw oud geheim verraên:
Geen kan meer in uw duisternis geloven,
Nu ge die helle lampen stal,
Die heel de reis door schaduwdal
Niet zijn te doven.
O ik dacht…
De dag lag bleek
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.482 De dag lag bleek neer op bleke sponde.
De wateren lagen blank onder blanke avond,
De lucht was stil van sprakeloze monden,
de wolken waren droef van ingehouden tranen.
De windevloot, de schepen van de luchtezee,
Lagen alle stil voor anker aan de kimmeree.
Daar was geen zonnemond de avond rood te kussen;
Daar was geen teer gerucht de stilte…
Laatste zomerdag
poëzie
4.0 met 7 stemmen 1.924 Al de gouden middaguren
Van de zonnen die verzonken,
Stralen door dit blankdoorblonken
Blindend dak van blauwe muren
Op de stervensstille lach
Van de laatste zomerdag.
In de dalen van de duinen
Huivren wondre schemeringen
Om de helderheid der dingen;
En geen aêm vleugt langs de kruinen;
Dieper dan de middagvreê
Hijgt de stilte van de…
O Liefde, Liefde
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.907 O liefde, die als lijden zijt,
Rijs in mijn oog met iedre nieuwe dag,
Dat ik de wereld en haar kindren mag
Zien in uw licht, een kind dat u belijdt.
En laat mij niet alleen, maar in de nacht
Daal in de schaduw van mijn koele borst,
Dan zal ik veilig slapen als een vorst,
Die rust in ´t midden van bevriende wacht.
Zo moge ik zijn als dun…
Domburgs uitzicht
poëzie
3.0 met 14 stemmen 1.905 Opeens, met één blik te overbruggen, valt verslonken
De straklazuren Roompot tot een kronkelkreek
Voor ‘t land van Schouwen als verheerlijkt opgeblonken
En stralend aangedreven uit zijn nevelstreek:
De witte stranden en de brede berg der duinen
Met in zijn laatste plooi het kleine dorp bekneld,
De hoeven loofgepluimd binnen haar akkertuinen,…
Zingen
poëzie
4.0 met 23 stemmen 2.407 Zingen, lief, zich belijden
In de naakte heimlijkheid
Waar de goden zelf in schrijden
Door de godenloze tijden
Enkel kenbaar de gewijden
Als hun hand de zegen breidt,-
Zingen, lief, is zich belijden
In zo naakte heimlijkheid!
Zingen, lief, is zich versteken
In een vindbaarheid zo schoon,
Dat naar echo-lichte woon
Onder jeugd-en-liefdes…
Op de thuisreis
poëzie
2.0 met 21 stemmen 3.955 In het stergedoofde Zuiden,
In het vroeg ondiepe licht
Bleekt een grote wassen maan,
Als een droom niet meer te duiden,
Een verduisterd zielsgezicht
Door de dagen met ons gaan.
Naar het Oosten reikt mijn reizen,
Waar de diepe horizon
Achter donkre heuvlen brandt:
Van hun toppen zie ik rijzen
Straks de stille gouden zon
Over…
Kind der aarde
poëzie
2.0 met 898 stemmen 125.255 Nu kom ik elke nacht, Moeder, slapen bij u thuis:
Geen afstand in de avond scheidt mij van uw liefdelichte huis.
Voorgoed uit al Gods sterren ken ik de eigen moeder mijn:
Daar is niets in de wijde heemlen als uw ogenschijn.
Hoe vindt de schaamte mijner ogen, Moeder, u onveranderd schoon;
Hoe bleef gij trouw en goed, Moeder, voor de ontrouwe…
Liefdes uur
poëzie
4.0 met 18 stemmen 2.141 Hoe laat is 't aan de tijd?
Het is de blanke dageraad.
De diepe wei waar nog geen maaier gaat
staat van bedauwde bloemen wit en geel.
De zilvren stroom leidt als een zuivre straat
weg in het nevellicht azuur;
en morgens zingend hart, de leeuwrik, slaat
uit zijn verdwaasde keel
wijsheid die geen betracht en elk verstaat,
vreugd zonder maat,…
Morgen
gedicht
3.0 met 27 stemmen 12.894 Morgen moet gij zeker komen:
Morgen wordt een dag der dagen,
Morgen worden duizend vragen,
Schijn en schaduw weggenomen;
Morgen moet gij zeker komen!
Door de schemerijle wanden
Van het ondiep zomerduister
Tasten ogen, tasten handen
Naar de morgenlijke luister
Achter schemerijle wanden.
Maan met helle schaduwstroken
Heeft de heemlen overtogen…
IN MEMORIAM
poëzie
3.0 met 3 stemmen 2.602 Vanavond sluit de zomertijd
Met winst vóór maanden ingeboet:
Een vol uur nachtrust komt tegoed
Aan wie zich braaf te slapen leit,
En zonder erg de morgen beidt.
Maar slaaploos blijven wel wij twee:
Ik zelf door zoveel leed bezocht
Dat ik de kracht niet winnen mocht
U uit te leiden tot de steê
Waar men in de aarde u onderbrocht. .…
Sonnet
poëzie
3.0 met 17 stemmen 5.256 Sponsae aeternae*
Ik weet dat gij mij nog verschijnen zult,
Zo zeker als de bloemen wederkomen:
Der dingen dove dek hebt gij genomen,
Het donkre leven dat de steden vult,
De winterwind die klaagt door dorre bomen,
Ten sluier die uw eeuwge glimlach hult...
Ik zou gelukkig zijn, als slechts geduld
De slaap kon vinden om van u te dromen...…
Een luttel aarde, een luttel hemel
poëzie
3.0 met 14 stemmen 3.588 Een luttel aarde, een luttel hemel
Heeft ziel als haar bezit gewonnen,
Een luttel aarde, een luttel hemel
Tot eigen heerlijkheid gelouterd
In uwer ogen spiegeling.
Maar weinig zuivre gouden woorden
Reeg ziel tot snoer en morgenbede,
Maar weinig zuivre gouden woorden,
Klinkklare sterren neergevallen
Uit de gelukverstilde nacht.
Groot zijn…
Laat aan mijn nederlaag...
poëzie
3.0 met 10 stemmen 3.246 Laat aan mijn nederlaag geen twijfel over!
Niets liever wil ik dan verslagen zijn!
Een zegevierder was ik hier tot nu,
die leek wel nimmer moe van overwinnen
en steeds tot nieuwe kamp krachtvaardig en bereid...
Lag niet de wereld weerloos als een buit
voor deze jongen hoogheerlijke glimlach,
het stralend onbewogen masker voor
ondragelijke…
NAMEN
poëzie
3.0 met 19 stemmen 5.456 Wat is u of mij een naam,
Werelds prijs of werelds blaam,
Als de ziel de dingen weet en mint
Dieper dan hun naam, mijn kind?
Elk ding krijgt zijn gouden naam
Eens in schoonheids vol verzaam
Als al schone dingen zijn
Zonneklaar en zonder schijn.
Daar vervalt het schone woord
Hem wie reeds de zaak behoort,
Die haar diepst heeft liefgehad…
Het geredde kind
poëzie
2.0 met 11 stemmen 2.162 'Gij kunt niet raden met wat liefde wonderbaar
De grote diepe zee ik minnen moet,
Sinds, vader, gij met eigen lijfsgevaar
Mij opbracht uit haar vloed.
En dagen lag ik, niet, zo stil alsof ik sliep
Achter gordijngedonkerd raam
En hoorde niet of moeder riep
Mij bij mijn eigen naam? -
Hoe kan ik anders dan gelukkig zijn
Bij dit geluk…
OKTOBER
poëzie
4.0 met 6 stemmen 2.586 Getij van Westerstorm en stille wolkendagen,
Van zondoorvloeide nevel, mistvergulde dauw, -
Alleen de blijdschap van een god kan lachend dragen
De zijden weelde van uw weemoeds kleurge rouw.
Geen mens doorproeft zo zoet als de eerste rode kersen
Der lenten in wier eeuwigheid hij had geloofd,
De rijpe wijn die gist in uwe volle persen,
De koele…
De hoge zon
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.214 De hoge Zon heeft heden schoon bevonden
De bleke Herfst. Dalend tot waar zij zat,
Heeft hij uit nevelsluier teer ontwonden
Haar tengre lijf, van tranen en nachtdauw nat.
En diep in 't bos, waar fijne doodverblonde
Blâren bevloeren 't wildomstamde pad,
Ruisen in dans hun lichtverliefde ronden,
Zijn goudnaakt gloriënd om haar lijfs bleekmat.…
Mag ik...
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.922 Mag ik uit de wilde spelen
van dit wisslend licht en donker,
uit de wankle op- en neergang
der verbloeiende getijden
niets dan u en u alleen onthouden
in uw nimmermeer te grijpen
stralende onafhanklijkheid?...
Kan uw ijver niet gedogen
dat u iemand buiten mij zou weten?
Alle…
Daar ruimt de wind...
poëzie
3.0 met 14 stemmen 3.330 Daar ruimt de wind en vaagt de heemlen schoon.
Vanavond nog zult gij verheerlijkt zijn
Wanneer de winden sluimren aan uw troon,
De sterren vlammen in uw baldakijn:
Als tussen u en uw oneindigheid
De schaduw valt, en in dat klaar gewelf
Uw blank geluk dat god noch mens benijdt,
Niets ziet weerspiegeld dan zijn glimlach zelf:…
Solus in aedibus amoris *
poëzie
3.0 met 12 stemmen 3.743 Daar steekt de nacht op en de zwarte wind -
En open vind
Ik als mijn eigen
Uw woning wier beveiligd zwijgen
Me omvat als een verloren kind?
In schemerdonker doofden uit gezicht
De ogen wier licht
Mij trok de diepe steile wegen
Naar dit hoog huis van dagelichte zegen
En sterreheldre plicht.
Hoe keer ik na zo rijk begin
Arm…
De wolken spieglen
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.765 De wolken spieglen in de zee.
Het is geen avond en geen nacht:
Geen schijn van zon of maan of ster
Vloeit door het hoge koele blauw
Achter het windloos vlotte zwerk:
Niets glanst in hemel of op aard
Dan enkel uw verklaard gezicht.
Het is geen avond en geen nacht;
De wolken spieglen in de…
In 't huis van Smart
poëzie
4.0 met 7 stemmen 2.476 In 't huis van Smart, waar ik belandde
Bij 't jammerlijkste dansjolijt,
Zag 'k Zorg en Ouderdom en Spijt
Dansen of zij 't van buiten kenden.
De Tamboerijn, bij naam Ellende,
Gaf, hoog bevel, de stok respijt
In 't huis van Smart, waar ik belandde
Bij 't jammerlijkste dansjolijt.
In huilgezangen brak de bende
Buiten muziek…
Heimelijk verlangen
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.274 Die man lijkt mij godengelijk te wezen,
Die van tegenover gezeten toehoort
Hoe gij vlak nabij in uw zoete stemval
Over en weer praat
En verlangenstekelend lacht, wat noodschiks
In mijn borst het hart mij in angsten opjaagt;
Immers amper zie ik U aan - geen woord meer
Laat zich verklanken,
Maar mijn tong blijft star en gebroken; aanstonds…
Sterrenhemel
poëzie
3.0 met 11 stemmen 2.802 Nu kunt gij veilig slapen gaan,
Nu al de heemlen openstaan:
Ziel, wier verlangen elke donkre wand
In ster aan ster doorzichtig brandt,
En in de schoonheid van dit tijdlijk land
Al minnen moet uw eeuwig lot,
Daar uw verrukking uitziet tot
De troon van God.…
De maan is al boven de seringen
poëzie
4.0 met 15 stemmen 4.355 De maan is al boven de seringen;
De stralen hellen de kruinen langs...
De nachtegaal houdt zich stil van zingen
Tot de hof verlucht staat van haar glans.
Tot de donkere tuin als een ijle beker
Tintelt vol licht, dofgouden wijn,
En als slaapwandelaars onzeker
De rozen ontwaken in de schijn...
Ik weet niet wat…
Op de thuisreis
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.505 In het stergedoofde Zuiden,
In het vroeg ondiepe licht
Bleekt een grote wassen maan,
Als een droom niet meer te duiden,
Een verduisterd zielsgezicht
Door de dagen met ons gaan.
Naar het Oosten reikt mijn reizen,
Waar de diepe horizon
Achter donkre heuvlen brandt:
Van hun toppen zie ik rijzen
Straks de stille gouden zon
Over…
Geven en nemen
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.809 Zo komt er nooit een eind aan ‘t geven:
Ik geef maar wat ik geef, blijft mijn…
De wondre dingen van dit leven
Willen niet weggeschonken zijn.
‘k Zocht u met schatten ongewogen,
En ledig keerde ik van de reis.
Ik look de blijdschap mijner oogen
In schemer van berooid paleis…
De schaamle sterfelijke bloemen
Die ik u in de avond bracht,
Met…