Alle inzendingen over Charles Lindbergh

Als je mij werkelijk wilt kennen, laat ik dan bekennen dat mij dat helemaal niet zint. Bezie maar liever de illusie, die je al te zeer bemint.…

Waar is die andere wereld, waarover men verhaalt? Die wereld van geluk en vrede? Een wereld die warmte straalt? Ik ervaar heel andere zaken! Haat, bloed, doodslag en doortrapt geweld! Niets ontziend en blootgesteld! Waar komt die ellende toch vandaan? Wie verzint het één.. het ander? Wie liegt en laat de waarheid gaan? Hoe komt het dat…

Liefste lief, droog je tranen. Ik veeg de bladen van ons pad. Laat helen wat bindt, zodat de liefde ons hervindt.…

Te lang heb ik je niet ontmoet. Te lang heb ik je niet begroet. Maar nu, op elke wang een kus en één vluchtig op je mond, die ik altijd al te vluchtig vond. Ben dolblij je te zien. Luister jij, luister ik naar dat wat ons beroert, en wat ons samenbrengt en bindt. Twee wegen door het land dat 'leven' heet en hand in hand waar wegen…

Er zit een pad op mijn leven een grote onwrikbare pad die opeet wat ik wil vergeten, opdat de schuld niet ontsnapt. Zo vet en vervuld het verleden, zo nietig de pijn van de dag, b.v. dat ik je lichaam wil strelen, maar niet bewegen kan. Goedenacht. Kon ik een naald in haar steken, werd zij onttoverd misschien, een mens, kon de schuld misschien…

Zij zitten hoog, op dunne banden, in de marge van het verkeer. Hun strook is niet ingelijfd, zij zijn op weg in een tragere eeuw, missen de koorts de wereld bijtijds te bestrijken, de verte aanwezig te rijden, breed en brutaal. De auto is jong, zingt de werkelijke taal. Op de fiets komt men nergens. In ijdel evenwicht sturen dichters hun…

Verwonderd sta ik aan de kant, de rand, die aarde en water scheidt. Een spiegeling van wolken,wind en water, later nog een regenboog. Ik kijk, ik zoek de kracht die tranen droogt, verdriet verzacht. Waar ben je? Zie mij staan. Kom te voorschijn, geef het antwoord, want de zin van het leven, lijkt aan mij voorbij te gaan…

Je prikte je aan mijn pen en sliep in, en droomde verbitterd de honderd jaren tussen de werkelijkheid en de prins. Ik trachtte een gat te maken, maar de haag bleek onmenselijk dik, een schuld die groeide en groeide omdat ze geschreven stond op mijn gezicht. Wat ik had weg te snoeien was ik, dit koude, dienstdoende masker dat liefde bewijst…

red ik het niet met een knipoog of een lach. Graag zou ik, hoe dan wel, wel willen weten, totdat ik het weet, zeg ik je met liefde vriendelijk gedag.…

(voor het jarige konijn) Omdat het liegt en dus kan veranderen omdat het maar zichtbaar is tussen de lijnen omdat het ontdekt wat al lang is ontdekt maar nooit op deze onmogelijke wijze omdat het zich aanpast, ook aan het zeer grijze omdat het de jager zelf heeft gewekt omdat het elk schot tot een spat kan verkleinen omdat het gestroopt…

Hoe werd ik begonnen die nacht? In welke schuwe, onzegbare woorden? Of sliep zij, schoof in haar slaap zijn hand op de tast? Het was zomer, met open ramen. Zij hoorden het erf, het gerucht van de hond, het donker gestamp van onrustige paarden. Lagen zij naakt, het dek weggeschopt, speelde hij tot zij duizelig werd en heel zacht? Of lagen…

Toen de lucht op was verdwenen de dingen. De meubels stonden gedacht, louter schimmen van ambacht en hout. Ik hield een pen in de hand, maar kon mij het doel niet herinneren. Er scheen licht, maar dat lag aan de lamp. Of omgekeerd. Alle verklaring was opgebrand. De boekenkast vol, maar zonder gewicht. Zodra ik er mij op beriep, vielen de letters…

Neem een schep woorden, schep mij een taal, kom op, vertel een verhaal. Maar tel 't op je vingers na: het moet helemaal zelf zijn verzonnen. Anders hoef ik het niet. Wat jij hebt gevoeld dat wil niemand horen, ook niet wat je 'bedoelt'. Dus doe niet te echt. Praat mij niet van wetten, ik stik al in recht. Maar tover mij voor en…

Wind en regen sloten de vensters. Wij zaten geknield bij de haard in de godsdienst die wij zouden erven. De vrouw die ons had gebaard zei formules om ons te verkleinen. Haar stem zeurde taai in de nek. Wij zaten stom, pas ingewijden. De man die ons had verwekt hief de hand. Wij boden het hoofd. Hij prentte zijn duim in de hersens. Wind…

Zij bijt haar jongen niet dood, als de wereld ze aan wil raken. Zij geeft ze als talenten uit om winst te maken: rijkdom, roem, kroost - krenten in de korst van haar liefde. Nee, zij bijt ze niet dood, maar knibbelt en kaagt aan hun adem, snibt in hun taal, roert haar tong in de heimelijkheid tussen hun lakens. Zij hokt in hun wil, een instinct…

Door een verspreking viel ik uit het raam. Op straat liepen gedachten te hoop, zij bogen zich over het neergedaald lichaam en zochten een gat in het hoofd. Er duwde een vraag op mijn voorhoofd, zo scherp dat mijn ogen begonnen te lopen. Ieder gezicht ging voor mij open en toonde hetzelfde verschrikkelijk woord. Ik wist dat mijn status van…

'Twee soorten oorlog zijn er: om macht één, één voor recht. Ik zou dus graag eens weten waar jij nou wel voor vecht.' 'Ach, als ik eenmaal macht heb bepaal ik ook het recht. Mijn oorlog is dus goed, de jouwe die is slecht.' ------------------------------------------------ uit: 'De groene zee is mijn vriendin', 1987.…

Mijn kamer is een kamer in de tijd. God zwijgt. Ik heb verkeerd geleefd, mijn adem opgeteerd in de luchtbel van een geloof. Ik schreef mijzelf om veilbaar te zijn honderd jaar na mijn dood. Zonder lust brak ik mijn deel van het dagelijks leven, verstrooid, bang om de eeuwigheid te verspelen aan liefde en brood. Buiten waaide de wereld, wierp…

Afscheid van Holland nemen valt niet zwaar, in Hilversum staat op beschaafd niveau een humanist te liegen; men hoeft maar een hand uitsteken om hem met een knop te smoren; uit Brussel is altijd muziek te horen. De weg naar 't zuiden weet niet meer hoe snel hij zich aan mij zal onderwerpen en ondertussen rijd ik de gemeente binnen van de verscholen…

Ik voel je zachte adem strelend op mijn huid plagerig verlokkend passie straal je uit Zwoele kussen dwalen fladderend en traag mijn lichaam is betoverd beantwoordt stil je vraag We zoeken in elkaar verleidelijke troeven en in ons samenzijn kun je ook liefde proeven In verstrengeling gebonden steeds hoger op de tree de hemel binnen…

Mijn dag is goed, mijn zonnebril van plastic doopt de bomen, het gras, de stoepen en de deuren in transparante zachte groene olie, er kan mij niets gebeuren. Het ochtendblad is tevergeefs gekomen, de bus wordt niet geleegd: ik zet mijn zonnebril van plastic op en leg een film van waterdunne zomerolie over de wereld en ik leid U zacht naar…

's Avonds hoort hij het grote huis hijgen. Uit verre kamers nadert een doodstille gang. De deur wacht op stappen. Schuilhoeken kijken. Hij staat voor de spiegel, hij het bangst omdat het beeld zich in hem laat betrappen: een schuldig kind dat de rede doorbreekt, uit oude kasten naar taal komt happen. Maar het huis is leeg, niemand spreekt…

Er is geen poëzie in een te helder leven. Op het behang is altijd een plek die wacht op het vocht. Een vuile bek zoekt in de laden naar onzegbaarheden. Alles wat toonbaar is moet overschreven, ieder gedicht gewassen in inkt die blind van de moerassen zingt, waarvan men ziende niets kan weten. Er is geen poëzie in een te helder leven,…

3 Wij lagen verscholen op zolder in de ban van haar onwaarschijnlijkheid, een oerbeeld, buitgemaakt op een foto. De hele nacht dronken en rookten wij om denkbaar te blijven in onze verbeelding, waarin zij als onmogelijk verscheen, de moeder-godin, als koe bekeken, de borsten gespannen en ideëel. Later leerde ik zelf hoe hopeloos de zuiverheid…

Het veld was modder. Ik meed de wegen. Regen waste het avondlicht schoon. Prikkeldraad aan de rand sloot te hoog om de verte tegen te spreken. Ik had zoveel jeugd bij te benen, angst stuwde op in mijn bloed, kreeg snelheid, werd overmoed. De wind hield zijn honden geketend. Haas is een hartslag op lopers, een springveer door hoepels van…

Charles Bukowski, the mockingbird. Uit: Mockingbird Wish Me Luck (1972)…

Mijn vrouw is getrouwd met een dichter, al had zij de zaak heel anders gepland. Zij dacht aan een vader, een minnaar, een man. Hij schrijft. Verder zijn er geen plichten. En zelden is meer dan zijn lijf in bed, mager en bleek in zijn eenzaam verlangen. Soms staat hij op om een woord te vervangen, verandert 'geliefde' bv. in 'slet'; en…

De patriarch ligt opgebaard, eeuwenoud, omringd door een liefde die hij, dood, blijft gebieden: dochters van God, om zijn wil ongetrouwd en toegewijd aan zijn leeglopend lichaam. Hij rust voldaan, een volstrekte tiran, onverschillig om wie zijn afgestamd, hem haastig groeten en weggaan, alsof die oogleden kijken, een koude blik die overziet…

de meiden waren jong en tippelden maar vaak konden ze niet scoren en dan eindigden ze op mijn hotel- kamer met z’n 3en of 4en lurkend aan de wijn, met haar voor hun gezicht, ladders in kousen, vloekend, vol verhalen… ergens waren dat vredige avonden maar eigenlijk deden ze me denken aan lang geleden toen ik een jochie was…

Haar hoofd hing over de wasbak, haar lijf stulpte weerloos de billen. Het moment leek bestemd voor de slag, een sobere nekslag, zonder gestribbel. Even streek hij met plagende vinger. De huid trok strak als een vlies op de melk. Zijn lust verhardde. Hij trachtte te willen. Zij kirde verleidelijk: is dit het moment? Toen zag hij zichzelf…