Alle inzendingen over Dichtbundel

en deuren gesloten te horen ze willen je handwarme lik op stuk bekentenissen en druipen af als je met het schuim op de lippen een bus kaapt ze sturen hun roodhaarigste sul voor onderhandelingen en als je hapt boeien en boeien ---------------------------------------------------------- Dit gedicht verscheen begin maart in de tweede dichtbundel…

Je publiceerde de dichtbundel 'De weg van dromen' en drie gedichten werden in gouden letters vereeuwigd. Je verdween ooit elf dagen voor iedereen, verdwaald in een geestvermalende psychose. Ik heb de bladzijde in een flits eruitgescheurd.…

Als vrijwel dagelijks het nieuws Altijd wordt bepaald door vormen van terreur De tijd uur-na-uur wegtikt Met geadresseerde bombrief bij de deur Hoe kan tijd nu werk'lijk niet janken, terwijl onze wereld rücksichtslos zichzelf immer en altijd zal blijven herhalen...? Oorlog, geen structurele vrede Grote vraagtekens van de natuur Onvoldoende…

Voorzichtig ga ik weer proberen Om een sonnet te formuleren Door Adriaan mij ooit geleerd Dat ging toen soms wel eens verkeerd Dan wist hij mij te corrigeren De klemtoon anders te fraseren Met ritme, jambe en met rijm Het moesten veertien regels zijn Hij pent zijn lightverse niet meer neer Verblijft bij onze lieve heer Misschien…

Was poëzie van Harry al niet veel soeps na Frida bij Pauw staat de naam Mulisch echt voor de Campbell Soup cans van Andy Warhol Het gaat niet om inhoud maar om kleine witte wurmen vermicelli bij iemand thuis die ik niet wens te kennen…

‘Ik ga het donker maken in de bossen van’, zo heet de verse bundel van de DdV. Maar waar? Die titel is onaf, ‘k heb geen idee. En hoe? Schuilt er in hem een wilde bosjesman? Weet wél: ziet u pardoes een koel, erg donker bos? Tsead Bruinja ging daar, hoe dan ook, eens lekker los.…

het haardvuur hongert ik geef het stuk voor stuk, ‘t gekapte hout van de eik, waarin wij samen, zo dikwijls klommen, na schooltijd terwijl het vuur eet, genieten wij van een op eik gelagerde Saint-Amour en vult warmte en speels vlammenlicht onze nu volledig eiken living alzo, versmelten wij samen in de gloeiing en de herinneringen…

Wees niet boos mijn lief Als ik straks ga ben je nog In mij Kwijnt het beeld van je bleek Gelaat in schaduwen Van tederheid Wees niet boos mijn lief Omdraaien en zwaaien Zal ik niet Als ik straks van je ga, beetje…

Ik stel me voor dat je denkt: laat er nu eens eindelijk geen poëzie uitkomen, maar proza, een man die rechtuit schrijft of zegt wat hij vindt, zonder de vorm van een gedicht, er is genoeg over mij gedicht, lazer op met je strofen uitzuigers, poëtische profiteurs je kunt maar niet steeds op mij teren mijn kind krijgt geen dichtbundel te lezen…