Alle inzendingen over Dichterschap

Als ik niet meer op aarde zou zijn zou ik nog altijd blijven schrijven om te blijven en het geschrevene in te lijven het zal me altijd verder drijven.…

Al, wat ik achterliet, het verstierf met eb en vloed, van de zee. Al, wat mocht bestaan van mij het verging, nadat ik op aarde mocht staan.…

Als je van jouw gebrek jouw talent maakt ben jij het die de harten van anderen raakt.…

Als ik geen dichteres was, dan zou ik niet naar jou verlangen als ik geen gedichten schrijven zou, zou ik niet verlangen om jou te kennen van een afstand als ik niet van jou houden zou, zouden er helemaal geen gedichten zijn ontsprongen uit de Bron, die ons herwon.…

Al wat ik dacht en Al wat ik zag ik had niet verwacht dat ik Al tegemoet zou treden met een lach Al wat ik me afvroeg en intens voelde ik dacht te weten hoe God het bedoelde en ik werd niet moe het te beschrijven.…

Al, wat ik wilde worden, dat ben ik nu. Zoals ik wilde zijn, zoals ik wilde worden zo ervaar ik mezelf nu. Al, wat ik bewonderde in het leven, bevindt zich in mijn leven. En alles wat ik heb liefgehad, heb ik nu lief in mijn leven.…

Ik bouw voor jou de grote kastelen, de mooiste landhuizen aan het water. Ik koop de luxe auto's, vliegtuigen en boten... Ik verover landen, volkeren en stammen Ik roep zó mijn liefde voor jou uit: Alles geef ik vanuit mijn hart... jij die verdient, jij die wint in mijn ogen jij zo zuiver als het schoonste water en schitterendste kristal…

Als ik dan ineens de drift kreeg om een nieuw gedicht op te schrijven, dan greep ik naar mijn pen en notitieblok en ik schreef maar wat heen en als er dan een geheel en iets nieuws te lezen stond, dan had ik toch iets te vertellen wat nieuw en waardevol scheen.…

Ik heb oneindig lief. Of ik nu leef, om te vergeven ..., of vergeef om te leven het was dat, dat mij enkel deed voortdrijven. Het is de speciale liefde die openstaat voor eigen tekortkomen. Het is het inzicht door mijn dromen : enkel mijn Levenslicht.…

Mijn wezen, mijn kern, heeft essentieel geen angst. Mijn wezen is vrij en staat positief in het leven. Mijn wezen deelt graag, wat ze heeft geleerd. Mijn kern geeft graag door wat ze op Aarde beleeft. Mijn essentie heeft lief, tot het einde.…

Volledig naakt zal ik welbespraakt mijn gedichten tonen om de dagelijkse goden te onttronen. Naakt en bloot haal ik mensen uit de goot. Elk gedicht draagt een licht dat mensen in nood hoop biedt... als élk lied. Ontbloot van eigen gêne, schaamte of schande geef ik mezelf bloot: dat is al wat ik wilde dat, wat mijn levensvragen…

Als het goddelijke tegen me praat zomaar plotseling iets verschijnen laat zonder uit mijn ziel te verdwijnen, dan ben ik blij en voel intens geluk en in één ruk vlieg ik even boven de aarde, los van lichaam en geest, en dan voel ik vervulling in mijn diepste, grote wezen, zelfs in mijn kern van de ziel net totdat ik weer op aarde…

Ik bevind me tussen leven en dood tussen waken en sterven het is waar ik heers waar ik mijn gemoed, mijn stemming en de woorden beheers.…

Als er dan toch aan mij werd gevraagd: "Mevrouw Hermans, wie bent u, in Godsnaam?" Ach, wat zal ik dan zwijgen, allereerst, en dan iets zomaar zeggen... Ach, wat deed het er toe, dat wat ik doe mensen, vol ego mensen, leeg van hart, mensen, zoekend naar eigen geest, vele mensen, zoekende, naar een geest als ik. Ach, wat is belangrijk…

Ik schreed voort in mijn veiligheid, in de stilte. Ik schrijd alsmaar voort en verder, als een pril, jonge schaapherderin... . Ik teken op, bedenk en sta in verbinding met een hoger bewustzijn, dan de mijne. Mocht ik slechts dáár gaan staan, wat ik beoogde: bogen zullen staan en vallen over mij, voor mij. Er zal een punt komen, waarin stroomversnelling…

Je moet de taal kunnen verstaan die twee geliefden spreken als ze voor elkaar willen bestaan, je moet de taal verstaan van het leven, het geven en het nemen, ook beleven. Je moet ook de taal kunnen verstaan van het ongemoeid laten gaan, en van de laatste halte, het eenvoudigweg doodgaan.…

Het was, in het holst in het midden van de nacht. Mijn hart dat vocht, blijft vechten totdat de laatste trein wegrijdt... . Het zal zijn in die stilte, waarin niets, en niks, te winnen noch verliezen was. Het lag in de immense grote kracht der kwetsbaarheid dat mijn leven uiteindelijk oploste in tijdloosheid. In die verte in de vaart der…

Ik droeg mijn innerlijk licht ver voor mij uit. Ik nam het vuur; bracht haar van binnen naar buiten, door donkere ruiten scheen een pril, steeds sterker, stiller wordend ideaal licht. De fakkel voerde haar doel, haar bedoeling veel verder dan enkel haar baarmoeder: zij bleek een al gehele, grote zorgende, verzorgende moeder! Mijn toorts…

Zijn idealen verbonden, verbinden mijn hart met zijn groot onverwoestbaar hart: vanaf het moment, dat hij zijn schildershand op mijn verbeeldend, fantasierijk hoofd, beschermend, maar ook vooral voedend legde... vanaf dit en dat moment, ontstond de band, en ook veilige vredige dichtersgeest! Ik, als kleinkind, hij als mijn lieve lieve lieve…

Elk verhaal vertelt haar eigen waarheid en leugen. Ieder mens kiest wat te vertellen en mee te nemen. Elk lot heeft haar liefde en haat. Elke God, al, de mensen, die verafgoden en verwerpen. Elke vis die eens wordt gevangen in het net. Iedere ster die opeens niet meer zal stralen. Elk woord in dit gedicht dat het tot de laatste punt zal…

Liefde vliegt over levens. Over geesten. Liefde gaat over hart en ziel: al, dat erin viel...vult aan. Liefde spreekt in ogen, in stilte, in monden. Ze raast door hart, door het lichaam, wentelt zich in de buik. Liefde is onbegrensd. Gaat over de grenzen heen: van landen, mensen, huizen. Ze is behuisd in de woningen der wereld. Er bestaan…

Als ik dacht, me nog eens bedacht, had gewacht totdat mijn chocolade dromen uitkwamen, meestal onverwacht, likte ik mijn lippen af, van wat ik van me af schreef, dichtbij reikend tot veraf. Dan wist ik: God is met mij wil mijn geluk door diepe dalen immens hoge Himalaya bergen, waarin ik mijn chocolade, zoete droom voortaan, voor altijd…

Lieve God, ik vroeg U daar, aan de Waalkade, te Nijmegen, om deze gave. Ik wist niet hoe, of wat en waarover, slechts één wens: leer mij te schrijven alles vast op te tekenen. Ik leerde alle mysteriën ik leerde alle ogen ik leed onder zoveel liefde... de weg werd smal, smaller bijna vroegtijdig eindig! En ik stond weer op telkens…

Er heerst duisternis. Er bestaat kwaad, in de geest van de mens. De wens van de dissident ligt hierin, correcte, symmetrische lichtstralen te verzenden ter wille van goedheid. De dissident neemt een heel eenzaam, doch ook gevaarlijke rol in zich op. Duistere krachten zullen verdwijnen als sterke geestelijke krachten verschijnen in het donkerst…

Onwennig was het zeker, tien jaar terug Waar te beginnen met de rituelen Van formuleren en met woorden spelen Festina lente, langzaam, niet te vlug Je doet iets waar je voor geroepen bent Een stap in 't rederijk waar je mag falen Een taak waarvoor de Muze je komt halen Als inspiratiebron van je talent Als dichter word je immers niet…

Machtig lallend avondklef De staldeur van het dichterschap Staat open voor zijn zelfkritiek Denken is als schamel oogsten Schrijven met een riek-repliek Hoe zal zijn echo klinken?…

Dichterschap en rijkdom gaat niet samen, maar de ware dichters pikken dat terecht niet. Hun geestelijk werk zou hen paleizen moeten opleveren en dikke rekeningen op Zwitserse banken, een en al weelde en continu tedere schoonheden, die de beste liefdeskunsten uitdelen.…

Jouw hart ontkomt niet aan zijn dichterschap, het trilt vanuit de eeuwigheid ver boven het onhoorbaar aardse. Jij ként het woord dat doden tot leven wekt, dat woord komt niet uit jouw mond, maar uit jouw ogen, vuurspuwend met licht.…

liefhebben is nu samen geworteld jouw seizoenen zijn eilanden rond dromen oeverlanden zijn het blikveld uitzicht over levend landschap jij vliegt hoger riviervogel jij volgt de rivier… Ik kijk uit over de rivier maar ik denk aan de zee, het leven is jong, jonger dan voorheen onze liefde nadert het licht naast het bed van jouw dichterschap…

Vind ik niet snel een mooie muze, dan gaat mijn dichterschap aan gruze- lementen.…