Tien jaar
Onwennig was het zeker,
tien jaar terug
Waar te beginnen met de rituelen
Van formuleren en met woorden spelen
Festina lente, langzaam, niet
te vlug
Je doet iets waar je voor geroepen bent
Een stap in 't rederijk waar je mag falen
Een taak waarvoor de Muze je komt halen
Als inspiratiebron van je talent
Als dichter word je immers
niet geboren
Je doet ervaring op in plaats
en tijd
Leermeesteres die jou heeft ingewijd
Des avonds, 's nachts of bij het ochtendgloren
Er is geen weg terug, het is de drang
Jouw innerlijke stem wordt merelzang
... Vandaag viert iemand dat hij tien jaar iets doet waar hij niet
om gevraagd heeft.
Ik vier iets dat tien jaar geleden begon waar ik wel om gevraagd heb ...
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: individu
Tien_jaar 4.0 met 5 stemmen 
281
281
Geef je reactie op deze inzending:
Ja, hoe zoiets ontstaat is nooit helemaal duidelijk, ook niet voor een dichter die zich op een manier wil uiten waarvan hij weet dat die heel eigen is. 'Een ei leggen' is veel te banaal en badinerend. Wel als dat ei iets is waar je je ziel in hebt gelegd. Zo gaat en ging dat bij mij in elk geval. Je bent een ontwerper die in z'n zelfgekozen kleuren schildert, met altijd de ritmische ruis als vaste begeleider.
Als dichter ben je een woordkunstenaar, maar toch voel ik me meer eerder klankschilder dan dichter.
Het is in elk geval een talent dat je met je meedraagt en in je blijft sluimeren als iets magisch en mysterieus: een soort onafscheidelijke mascotte, een bron die nooit zal opdrogen en openspringt op het kairosmoment...
gedicht hebt geplaatst destijds.
En dat je wat te vieren had!
Mijn dag verliep anders...