Alle inzendingen over Engelen bezoek.

Zogauw de oefening kunst gaat baren kennen zij Engels, Heidegger, Hegel en Kant Daarom vervelen zij hun bezoek al jaren met de Kunst en Kultuur van Triviant…

Niemand ziet de engel die een paar keer langskomt en geduldig knikt. Pas op: een engel bedoelt het goed, maar verder kan zo'n wezen weinig doen. ----------------------------- uit: 'Iemands lief', 2013.…

daag me niet uit trek engelen uit mijn aderen en lieve woordjes uit mijn mond kijk in mystieke kelders en bezoek de rommelzolder opgeruimd maar niet zo leeg als het hoofd van een Boeddhist daag me niet uit laat de engelen zingen en stoor ze niet…

De hemelse engelen zijn de witte wolken moe willen graag naar het groene landschap toe maar de blauwe lucht laat hen niet los laat staan vallen op het groene grasse mos wel laat de lucht het landschap weerkaatsen de engelen behoeven zich amper te verplaatsen volle tevredenheid kenmerkt de groene wolk met het hoge bezoek van het engelenvolk…

koudbloedig kwaakt hij zijn dagen vast aan nachten in bezwangerd groen…

iedere stap knarst als zand tussen mijn kiezen lange weg te gaan…

zonder omkijken wordt zijn deur dicht getrokken de rug gebogen…

zandkorrels branden eenzame herinnering golfslag gebroken…

zonder te kloppen loop ik ongestoord al jouw gedichten binnen letters omhelzen wentelen me in warmte ik voel me welkom…

verlost van metaal zal ieder elementje een spoor nalaten…

boomkruinen schurken tegen lichtblauwe wolken zomer in aantocht…

groots buitenleven in mijn eigen paradijs vijftig tinten groen…

wolkenformaties penselen iedere dag een luchtige prent…

verschrikt kijkt zij rond vanonder gouden veren gespitst op gevaar…

stekels opgezet of opgerold tot een bal pure bescherming…

onafscheidelijk stappen zij door het leven gestrikt voor altijd…

Verdriet is niet alleen toebedeeld aan ons mens- wezens, neen: 'k zag 'n engel echt maar EEN, ze oogde bedroefd, 't was zo triest, dat toen ze me alleen achterliet het regende dat 't goot. Zo komt 't dat verdriet vergoten door onze engelen regelrecht uit de hemel komt.…

blozende blaadjes knisperen wat verlegen tussen flarden mist…

ijzige lijnen verbergen een stille strijd bevroren woorden…

paddentrek gemist verdwaald eindigde hij als lijk in een kelder…

haar kamer is doortrokken van de geur van lakens die al ongewassen drogen ze schaamt zich voor 't fysieke onvermogen al jaren staart ze hoopvol naar de deur die af en toe de gasten binnenlaat dan voelt ze wat afstandelijke kussen ze speelt de vreugde, maar ze hoopt intussen dat iedereen zo snel als kan weer gaat het wachten is alleen nog…

Soms Betrap ik me Ben ik weer Aan het dromen En zoeken Mijn gedachten Jou op Brengen ze me Naar eerdere Heerlijke momenten Dan weer naar Nog te verkennnen Tijden en plekken Kom je zo Ook eens Bij mij Op bezoek?…

Er wordt gebeld Terwijl we niemand Echt verwachten Ik kijk stiekem En jij gluurt D'r zit weer Een nest Jehova's In de buurt...…

dit objectief geeft een kijkje in de wereld van sporenplanten…

Niemand kwam er. Hij werd steeds eenzamer En alsmaar bekwamer In het bewonen van zijn kamer. De ramen groeiden dicht Van vet en stof, geen zicht Had hij nog op enig licht Of schemering, een lichtgewicht Werd hij, vel over been. Een kapstok, zo ging hij heen. Alleen en alleen en alleen. Allang toen hij was heen - Gegaan, ging plotseling…

In de gang van mijn leven, hier en daar verduisterd, was jij heel even het baken, dat weer richting gaf aan mijn weg. Als geschenk alleen jezelf, zomaar een bezoekje, spontaan en welgemeend, als mens, die weer voeding gaf aan mijn geest. In de spiegel van je ogen ontdekte ik mezelf en ik herkende het licht door je hart gekaatst…

Openheid kenmerkt de blikken richting bezoek dat pas na enige aandrang kan beslissen de jas uit te doen, een stoel te pakken. Gesprekken vinden plaats op clichépaden met beveiligde onderwerpovergangen. Na het vertrek wordt een zucht geslaakt in bed en buitenkamers.…

In de spiegel zag ik dat ik net zo grauw was als de morgen want er hing een nevel van motregen rondom het huis snel knoopte ik mijn overhemd dicht en haalde een kam door mijn haar maar ze belde al enfin, het gaf toch niets meer we waren versteend tot beelden met de tafel tussen ons in en het dode oog van de televisie op ons gericht ik zou…

De koningin in Zeeland neergestreken En dus wordt elke tegel, boom en struik De brievenbus en mijn oranje pruik Met spiegeltjes op narigheid bekeken Zo zegt men straks na afloop van het feest Tenminste niet dat zij er is gewéést.…

Met ogen als meetlatten van precies zijn eigen lengte keek hij mij pasklaar in de etalage van zijn avond. Met oren die mij vertaalden in zijn soortelijk gewicht luisterde hij mij tot zijn woorden en namen luisterde aureolen om zich heen cirkels met de middenlijn van altijd zijn schedel. ----------------------------------- uit: 'Letters…