Alle inzendingen over Ex-liefde

Als alles tussen ons voorbij is waarom zie ik jou dan elke dag het gevoel dat ik je vreselijk mis een verlangen dat er niet zijn mag Als mijn tranen voor jou op zijn waarom leef je dan nog in mij dan komt die lach tevoorschijn maar ik ben helemaal niet blij Als mijn liefde voor jou is verdwenen waarom kan ik jou dan niet vergeten het liefst…

Een hevige strijd gaat beginnen tussen mijn gevoel en verstand ik weet niet wie er gaat winnen want beiden staan aan mijn kant De inzet is jou snel te vergeten totdat ik van jou ben verlost lieverd, je moest nu ’s weten hoeveel moeite mij dat kost Elke dag breek jij bij mij in waarom maak je mij zo ongerust ik heb recht op een nieuw begin…

Dagelijks spook je hier nog rond het had allang over moeten zijn vanaf de dag dat jij een ander vond werd mijn wereld veel te klein Ik verban jou uit mijn leven althans, dat ga ik proberen vrienden vinden het overdreven ik had jou allang moeten weren Dwars door al mijn verdriet luister ik naar wat ik zelf zeg geloven doe ik het nog niet…

En toen was ik plotseling alleen de liefde liet jouw hart verhuizen met de waarheid als een blok aan mijn been begint mijn leven nu te vergruizen Alle mooie herinneringen aan jou zijn in gemeende tranen gezonken maar gevoed door jouw pijnlijke ontrouw zijn ze nog lang niet verdronken Mijn vertrouwen is door jou verduisterd en wordt door…

Jij hebt mijn levensbron leeggezogen met jouw tentakels van zelfbehoud al jouw mooie woorden waren gelogen en al jouw bedoelingen waren zo fout Ik verafschuw de komende periode waarin ik jou zal moeten verslaan in mijn droom zal ik jou doden om wat jij mij hebt aangedaan Jouw egoïsme wappert de vlag wat vind jij jezelf toch geweldig ik…

Ik wil niets meer, ik heb genoeg van alle hoop die steeds weer verdwijnt... Ik kan niets meer, het doet pijn als ik besef wat ik nog voor jou voel... Ik hoef niets meer, te verlangen naar de zon die toch niet meer schijnt... Ik heb niets meer, niets zonder jou want jij...jij was mijn enige echte doel...…

Toen ik jou voor het eerst zag kriebelde het enorm van binnen jouw ogen, jouw mond, jouw lach mijn hart raakte buiten zinnen Ik schonk mijn leven aan jouw lot en hoopte vurig op het grote geluk maar ik ging helaas aan jou kapot en uiteindelijk ging alles stuk Toen ik jou laatst weer zag deed het mij helemaal niets meer mijn hart deed meteen…

Jij kunt nou wel zeggen dat jij van mij houdt maar ik zie die rare blik in jouw ogen zo’n oogopslag die ik nooit heb vertrouwd alsof jouw wereld bij elkaar is gelogen Jij kunt nou wel zeggen dat jij mij mist maar dat zeg jij alleen op dit moment als ik straks ga ben jij weer die solist die alleen zijn eigen planeet kent Jij kunt nou wel…

We hebben het geprobeerd alle problemen uit te leggen liefde en respect gecombineerd waar kon het fout gaan zou je zeggen Ik dacht dat ik jou kon doorgronden en in al mijn blindheid kon vertrouwen ik dacht dat wij samen sterk stonden en dat ik dit nooit zou berouwen Ik zak weg in enorme kwaadheid die ik mij nog lang zal heugen dat komt…

ik heb de draad weer opgepakt en ben weer waar liefde ooit begon...…

We leverden een waar gevecht zonder een echte winnaar de enige die nu nog wat zegt is jouw geslepen minnaar De stilte knaagt aan mij ik kan het nog net verdragen vluchtig kijk ik even opzij hopend dat je iets gaat vragen Je staart alleen maar voor je uit zonder de behoefte om te praten sta je verdorie echt achter jouw besluit om mij na…

Aan de muur van mijn verlangen hangt een foto van ons samen ik zie hem in het maanlicht hangen waar hij ooit zal vereenzamen In het licht van mijn gedachten schijnt de zon voor ons beiden maar jij kunt niet langer wachten op mooie en betere tijden In de toekomst van mijn heden ben jij je eigen weg gegaan en al het moois wat wij deden…

Ik heb jou aanbeden jouw voeten gekust alles wat wij deden bracht mij levenslust De tijd is voorbij gevlogen zo ook mijn liefde voor jou ik keek recht in jouw ogen en zag ineens de ontrouw Terwijl mijn hart zich bezeerde is mijn leven ontspoord en de levensles die ik leerde bracht mij geen antwoord...…

Hoe kan ik nou niet van jou houden? Begrijp jij dan niet dat dit niet kan? Na al die jaren waarin wij iets opbouwden zou jij nu bij mij weggaan…en dan? Nee, ook al vlucht jij nu van mij weg ik zal jou altijd in mijn hart bewaren mijn gevoel hoeft geen tekst en uitleg ik kan mijzelf die moeite besparen Jij was de engel die mij kon bedriegen…

onweer jij hebt mij tot in het diepst van de ziel geraakt maar elke keer hoopte ik op een ommekeer Het zit er gewoonweg niet meer in omdat jouw wereld vol bedrog zit ik verlang intens naar een nieuw begin genoeg zwarte bladzijdes…nu wil ik wit Ik verban jou voorgoed uit mijn dromen ik wil niets meer van jouw wereld weten opdat nieuwe liefde…

De grijze bewolking hing te lang boven mij onbereikbaar was de verwerking van verdriet heel langzaam komt nu het moment langszij dat mijn angstige gevoel jou niet meer ziet De verbanning van het nare verleden is de zware last die nu voor mij ligt maar ik ben pas echt tevreden als mijn leven opnieuw wordt ingericht Een nieuw geheugen zal…

De nacht overvalt mij weer ik woel kilometers lang in bed ik wil slapen maar elke keer ben jij het weer die dat belet Ik zette mijn zinnen op vrijheid vastbesloten om jou te vergeten maar ik raak jou gewoon niet kwijt jij gijzelt nog steeds mijn geweten Ik voel jou, ik ruik jou, ik wil jou, terwijl ik weet dat het nooit meer kan ik weet…

De gedachte is er telkens weer om jou stiekem binnen te laten verlangen gaat nog steeds tekeer ondanks dat ik jou wil haten In schimmen op elke muur jouw verschijning die lonkt en hoewel van korte duur voel ik hoe alles dan bonkt Mijn hart, mijn arme hoofd ik wil dat jij er uit verdwijnt ik wil dat jij het vuur dooft dat mijn toekomst…

Het oude station ligt er verlaten bij een jaar geleden zeiden wij vaarwel ik zie nog hoe je zwaaide naar mij alles ging zo verschrikkelijk snel Jij nam de trein en liet mij alleen voor één keer volgde je jouw verstand ik liet je gaan maar merkte meteen dat ik in onzekerheid was geland Ik mis je nog steeds en wacht op de dag dat diezelfde…

Doelloos slenterend over het strand terwijl mijn haar danst door de wind ogen dicht…ik voel weer jouw hand en mijn emoties zijn eensgezind Urenlang verdwaalden we aan zee eindeloze gesprekken over ons leven waar je ook ging, ik ging met je mee onze toekomst stond zelfs geschreven Ik zie ook jouw schaduw in het zand hoopvol kijk ik even…

Waarom zit jouw hart vastgebonden aan een zware ketting van verlangen ik heb jou mijn liefde verzonden maar jij wilde het niet ontvangen Een harde les uit het verleden laat jou helaas nooit meer vrij jouw ogen kijken ontevreden ik kom maar niet te dichtbij Of ik ooit nog tot jou doordring is voor ons beiden de vraag ik weet nog dat alles…

Dan wil ik met jou verder leven, Ik heb je zoveel liefde te geven. Jij bent degene waar ik voor leef, Jij bent de eerste waar ik echt om geef. Lion Queen © geschreven 31-12-1980 † 20-02-2008…

Ach, je hebt je weer eens aan een ander gegeven en ik moest het, vond je nog maar eens zo nodig zien. Ik ben nu echt, geeuw geeuw! zeer ontdaan schat! nou, het ga je goed hoor: baai baai, zwaai zwaai! Sjonge jonge, vind je het erg als ik ondertussen alvast het brood snij voor morgen voor de merels en de mussen in de tuin? Doe…

slechts over is zelfbeheersing door liefde voor de relativiteit van het bestaan, onze liefde, dat wat verloren ging. Ik hing zo aan jou... maar ik houd teveel van mezelf teveel tussen wantrouwen en vertrouwen. Ik hield je, ik ging houden van het relativeren.…

Ik mis haar ware liefde, haar eigen, hoe zij was, is... dit gaat verder dan ik je mis. Je bent me simpelweg kwijt, voor het leven.…

Ik probeerde hem liefde te schenken: lerend, gierend; het was genoeg ... om nooit te vergeten, altijd te weten hij was, is er voor me ook al hadden we ons vergist.…

liefde leek toen nog zo gemakkelijk... zo gewoon: jij en ik; het had iets schoons!…

Woorden breken waar ogen spreken de taal was niet meer te verstaan waar onze liefde ophield te bestaan.…

Terwijl ik me vorm tot leven en armen sla in de warmte die me koestert en omringt, voel ik de last van de leegte het drieste stulpen in het niets van het bulkende bloed dat bloeit, gutst, geeft en overstromend, stof inbedt, verteert wat aan leed was maar geen weg weet met zin. Het verlangen naar jou kan zonder grenzen verder, er is geen…

Ik werd verstoten ja, weggegooid omdat ik niet voldeed maar jij zult je stoten, na mijn beraad ben ik het, die jou meed gaf ik niet voldoende liefde, was ik niet jouw zalige geliefde?…