Alle inzendingen over Ex-liefde

Vrienden voor het leven In mijn hart nog steeds een feit Want met liefde ooit bezworen Doorstaat de tand de tijds..…

Al heb je mij verlaten toch zal ik je nooit haten Volg de goede weg dat is alles wat ik je nog zeg…

Een onneembare heuvel een modderig Iwo Jima Waar west oost ontmoet doen mannen sneuvelen Liefdeloos in leugens geboren Hypnotiserend als een cobra een verleidelijk deinende zee Verrookt zij haar problemen trekt je mee in stromingen Slaat haar benen er omheen…

In tranen verzonken Oneindig verdriet Zat ze daar, tranen blonken In haar ogen, het pleit beklonken Ze barstte bijna en hij verliet Haar alles, haar dromen Uiteengespat in vale wanhoop In ijdele illusie bekroop Haar het gevoel, dat het nog goed zou komen Kwetsbaar en aangedaan fragiel Een hoofdstuk afgesloten Verlaten en verstoten…

uitgesproken zinnen zijn niet weg wie geeft om hoort wel wat ik zeg mijn woorden leven geef ik door zweven aan de hemel van mijn bestaan dat jij mij niet meer kan verstaan betekent alleen dat onze wegen verder zijn gegaan dan tijd dat de letters die ik zeg verdwalen verloren zijn in het verdriet in de pijn in de spijt…

als ik de poort achter me sluit genoegen neem met bedelbrood en water uit de bron, platgetreden paden bewandel , me vreemde kruiden eigen maak, hou me dan verdomd niet tegen schurk niet tegen me aan als een schurftige neerhofhond die kwijlt uit zijn ouwe bek doe alsof ik je nooit eerder heb gekend en leg me geen strobreed in de weg zwaai…

ik las in je ogen geen wens naar weder tederheid ik hoorde in je stem vreemde woorden van ontluistering ik las in je brief met weinig zinnen een antwoord voor jou is opnieuw beginnen mijn tegenzin ik wacht op mijzelf in de benarde kilte van verwarring en leegte ik sluit mijn hart in jouw afwezigheid en wacht op verdriet…

Als een dief in de onschuldige nacht ben je toen geruisloos binnen geslopen eigenlijk heel lief en totaal onverwacht zette jij mijn liefdespoort wijd open Vertrouwen was gelijk aan ademhalen iedere dag leefden wij in elkaar jij liet mijn verstikte ziel weer stralen mijn hart leek allesbehalve een leugenaar Terwijl mijn liefde in weelde baadde…

Ik daal even af naar de prachtige jaren toen de zon nog over mij heen stroomde ik mijn gevoel op goed vertrouwen liet varen en ik nog liefdevol over ons droomde Die tijd van verlangen naar elkaar is in een storm van ontrouw vergaan vervolgens brak onze gevoelige snaar en heeft mijn tijd heel even stilgestaan Een warme periode is abrupt afgesloten…

Dwars door de muren rond mijn hart kwam het binnen met een stormram pure liefde van een klasse apart die al mijn gevoelens in beslag nam Platgewalst en volledig overdonderd maakte deze inslag plots alles stuk als onder hypnose door mij bewonderd vragend wat ik moest met al dit geluk Ik heb me er hevig tegen verzet dat bleek zinloos geweld…

Mijn hart en verstand hebben onenigheid mijn gevoel toont een meningsverschil ik haat deze duistere onzekerheid maar ik weet nu weer precies wat ik wil Aan de ene kant ben ik stapel op jou en dan zegeviert het geweldige gevoel van de mooie dingen waar ik op bouw helaas omzeil ik dan mijn uiteindelijke doel Aan de andere kant haat ik jou…

Ineens danste je weer om mij heen ik wist niet dat ik je zo gemist had ik vond het wel prima zo alleen er ontbrak iets maar ik wist niet wat Jouw schoonheid kwam aanwaaien als een prachtige zomerse dag ik mocht jouw verschijning weer aaien en genoot intens van jouw stralende lach Wij keken elkaar weer verliefd aan met zo’n blik die ik…

Mijn leven was een kronkelig pad totdat ik jou leerde kennen ik dacht dat ik liefde gevonden had ik hoefde nooit meer weg te rennen Jij bracht mij prachtige geborgenheid met open armen mocht ik ontvangen ik wilde je eigenlijk nooit meer kwijt ik kon alleen maar naar jou verlangen Mijn hart was glanzend en glad jij streelde het dag en nacht…

De nacht dat jij mij verliet kroop de maan bij mij in bed hij gaf licht aan mijn verdriet maar heeft mijn ziel gevangen gezet Die nacht versteende mijn leven de tijd lette niet meer op mij alle waarheden werden verdreven in mijn hart volgde een steekpartij Heel langzaam zal de pijn slijten en heelt de diepe wond van angst ik drijf verder…

Ik kreeg van jou toen een armband die hebben we samen bij mij omgedaan ik voelde jouw zachte warme hand en jij zei: ik laat jou nooit meer gaan Vol trots en liefde droeg ik hem elke dag een symbolisch stukje van jou voor mij tintelingen van geluk als ik jou zag voor onze liefde was verdriet geen partij Toch raakte jij de weg van rust kwijt…

Ik dacht altijd dat jij de ware was dat ik toekomst zag in jouw ogen maar wat jij uit jouw hart voorlas bleek een fantasie en keihard gelogen Jouw wereld bleek de mijne niet jij wist eigen wetten te hanteren de wet van liegen was jouw favoriet maar die wilde ik niet accepteren Je hebt hem jezelf voorgeschreven ik heb hem voorgoed geschrapt…

Weet je nog, die prachtige oase van windstilte en maneschijn van hunkeringen in extase omdat we bij elkaar konden zijn Weet je nog, onze eigen tijd met indelingen van liefde en rust van bewonderen en begeerlijkheid en op nachtelijke sensatie belust Weet je nog, de liefde verklaard tot in de hemel trouw beloofd zoveel mooie geheimen bewaard…

Ik kan er maar niet aan wennen dat ik jou zo vreselijk mis ik ga het ook niet ontkennen dat alles nu zo anders is Ik heb helemaal geen zin meer iedereen mocht mij verlaten maar bij jou deed het echt zeer jouw hart heeft nu makkelijk praten Ik heb de antwoorden niet of jij terugkomt is de vraag ik leef nu in een grensgebied tussen nooit…

En toen ging de telefoon op een hele gewone dag maar de stem die ik hoorde nam mijn hart in beslag Verrukt, verrast en intens blij onverwachts maakte jij je rentree ik luisterde met mijn ogen dicht en toch had ik er moeite mee Alles wat jij ooit had verwoest stond gebrand in mijn ziel moet ik geloven in jouw schone lei omdat die ander…

De nacht raakt de ochtend aan vers dauw zweeft over de wei ik laat mijn gedachten gaan och, was je nog maar bij mij Het bed voor twee personen staat troosteloos onder het raam je mag hier dan niet meer wonen toch fluister ik steeds je naam Ik heb weer teveel koffie gezet je pantoffels staan nog in de gang ik ga maar weer naar mijn bed…

Mijn hoofd bonkt en het ruist bij elk woord dat ik zeg ik ben er keihard ingeluisd en het vertrouwen is weg Ik had prachtige dromen over jou, over mij, over later maar jij hebt ze mij ontnomen nu staat mijn hart onder water Ik verwelkom de leegte die er is zeg vaarwel tegen wat ooit was ik realiseer mij niet dat ik jou mis dat komt veel…

Vertraagd daglicht omsingelt mij weer een eenzame nacht overleefd jouw lichaam hoort er niet meer bij ik weet dat hopen geen zin meer heeft De lange uren kruipen over de dag en jij raakt mij onzichtbaar aan met je ogen, je geur en je lach ik kan dit niet langer uitstaan Ik moet jou stukje bij beetje vergeten maar het voelt als water naar…

Spreid jij je vleugels nou maar vlieg maar voor altijd weg het zal wel het beste zijn zo het maakt niet uit wat ik zeg Waar mijn hart ooit overwon ga ik jou nu voorgoed verliezen ik verban jouw warmte voorgoed het zal langzaam gaan vriezen Pak je koffers en vlucht het maakt niet uit waar naartoe ik ga jou proberen te vergeten al zou ik…

Mijn hart is stuk getrapt ik weet niets meer te zeggen er is niemand die het snapt omdat ik het niet uit kan leggen Mijn ziel is bijna bevroren de zin van het leven is weggenomen ik heb een deel van mezelf verloren en dat overspoelt nu al mijn dromen Als ik ’s ochtends opsta kan ik het daglicht intens haten het gevoel alsof ik langzaam…

Ik dwaal ergens tussen hoop en realiteit balancerend op een koord van verlangen steeds weer dagdromen over de tijd verliefd, zorgeloos en onbevangen De wens dat het ooit weer zo wordt hangt als een waas om mij heen maar elke keer als ik mijn hart uitstort zet het mij op het verkeerde been Nee, de muur zal mij blijven omheinen totdat mijn…

Als jij in de spiegel kijkt zie je dan ook jouw eigen pijn en dat je totaal niet lijkt op de vrouw die je wilt zijn Je speelt slechts een kleine rol met een enorm groot ego je bracht mijn hoofd op hol en dat is nu nog steeds zo Terwijl ik zo voor je sta vertoont mijn hart nog naschokken het is hoog tijd dat ik nu ga want de liefde is…

Ik denk nog steeds aan jou al heb jij mijn hart verlaten de muur waaraan ik bouw vertoont denkbeeldige gaten Jij breekt soms zomaar in en bespeelt mijn gedachten mijn gevoel leeft dan in onmin hier zit ik niet op te wachten Ik zou jou willen verbieden om zomaar binnen te dringen om mijn ziel te bespieden en mij met twijfel te omringen…

Gisteren zei ik het nog dat ik van jou hou in mezelf, maar toch hoe kan dat nou Vandaag dacht ik weer hoeveel ik jou haat die pijn, nooit meer voor alles is het te laat Morgen heb ik hoop op ons, samen, “wij” ik zit in de knoop gaat dit ooit voorbij?…

De onzekerheid wordt gecamoufleerd door schimmen van vals optimisme een stuk puur geluk ligt gereserveerd overstelpt door hoop en idealisme Mijn gevoelens liggen diep begraven onder invloed van kommer en kwel ik wil zo graag de glans handhaven maar mijn gemoedsrust schopt een rel Mijn positieve inslag is nu overbodig in mijn wereld zo kleurloos…

Een orkaan heeft onze relatie beschadigd of het herstelbaar is moet nog blijken de onuitputtelijke liefde bleek verzadigd we begonnen dwars door elkaar heen te kijken Met boze woorden scheidden onze wegen ik weet nu niet waar jij uithangt ik weet wel wat ik van jou heb gekregen en dat mijn hart nog steeds naar jou verlangt Ons leven is echt…