Netgedichten

netgedicht (nr. 37.463):

En de echo zal niemand horen

als ik de poort achter me sluit
genoegen neem met bedelbrood
en water uit de bron,
platgetreden paden bewandel ,
me vreemde kruiden eigen maak,
hou me dan verdomd niet tegen

schurk niet tegen me aan
als een schurftige neerhofhond
die kwijlt uit zijn ouwe bek
doe alsof ik je nooit eerder heb gekend
en leg me geen strobreed in de weg
zwaai me vooral niet uit
met je welgemeende verwensingen

want ik zal het niet horen
ik zal doof blijven voor je gespeeld verdriet
je krokodillentranen raken me al lang niet meer
ik zal huilen, meehuilen met de wolven
jouw naam brullen tegen de maan
en de echo zal niemand horen