Alle inzendingen over Gevoellos

Maar ik weet nog heel goed toen jij voor mij koos, Toen vond ik het niet nutteloos, waardeloos, gevoelloos, doelloos, liefdeloos, Toen was het niet moedeloos, radeloos, slapeloos, Zo zie je maar: verkering is niet zorgenloos. En ook niet eindeloos.…

Gevoelloos dwaal ik door het donker Probeer te vergeten Wat ik gister nog voelde Waardeloos Het gevoel voor jou nog steeds niet weg Ik kan je nooit meer vergeten Doelloos Geen toekomst meer Zo zonder jou, zo alleen Kom ik er ooit nog overheen…

gedachten stoffen ons verlaten huis mijn jeugd herinnert zich de warme delen dozen met en zonder ziel verhuizen mee de sfeer verlaat neemt afscheid bij de deur naar nieuw gevoelloos kaal met droom gevuld…

Tuurlijk kan ik gelukkig wezen met die ene jongen, die jongen die zo gevoelloos is, ik kijk weer naar het mooie glinsterende meer en denk, ach.. waarom blijf ik gewoon niet vrij?…

Gevoelloos gestorven, gewillig gedood, haar zon was verdwenen, haar licht was verdoofd. Eenzaam verdwenen, vermoord door de tijd, haar blijdschap verdreven door de dood die haar leidt. Eenzaam gestorven, gewillig vermoord, en niemand die haar angstschreeuw hoort...…

Zaaien dood en verderf Met hun danse macabre Gevoelloos tikt Een leven voorbij Een laatste seconde Indoctrinatie Verwijt ons onze zonde Allah zij geloofd Weet de extremist Van menselijkheid beroofd De trein is niet gemist…

ruimte, leegte vullend als het landschap van je verbeelding ruimte, geruisloos aanwezig tikt het voort in de vriendschap ruimte, plotseling verstikt gevoelloos gevuld belemmert de groei ruimte, meer ruimte voor en met elkaar de liefde blijft immers…

gevoelloos geschreven zonder woorden eindeloos leeg vrij van banden bandeloos verloren zonder je hand in mijn huid je ziel in mijn hart je traan in mijn oog drogen tranen als was verstilt mijn huid jouw hand mijn hart in onze ziel…

Met duizend armen Heb ik je hartstochtelijk Geprobeerd lief te hebben, Te omhelzen waar ik maar kon - Leven dat mij ongedacht, Onverwacht gegeven was; Het omarmen was kennelijk Alleen aan mij toebedeeld, Jij omarmde mij gevoelloos Terug, keek daarbij in mijn Beleving uitsluitend verveeld…

Oeverloos gezwets in zuchtig zoeken Naar het genot van onbescheidenheid Narcisme tot maat verheven Gevoelloos interesseloos kil Afkomst verloochend in succes Verwend in alles dat te koop is Maar jaloers in het tekort aan aandacht Dat is de oogst van een avond Ja, het was gezellig, zeker…

Er was weinig zinnigs tegen hem te zeggen Dus mijn ongewilde stilte wraakte zich alom Het verwurgde en was alles verstikkend Hij borrelde met een strot vol verwensingen Gevoelloos stripte hij zorgvuldig mijn huid Doorbrak grof mijn broze defensie Vernederd doch opgelucht stond ik buiten…

Blind voor mezelf waar anderen duidelijk zien hopeloos verloren met de uitweg in zicht doof voor mezelf waar anderen kunnen luisteren proberend te vluchten van hier naar hier gevoelloos voor mezelf waar anderen me raken rotsvast gevangen in een open veld…

Gevoelloos koude woorden berekend gebracht Na liefdevol samenzijn in amoureuze nacht Terug geworpen verbijsterd in pijnlijke realiteit Jouw liefde ongemeend je was mij nu liever kwijt De vraag waarom ongewenst niet relevant Ik ben die vinger te veel aan jouw hand…

jouw handen mijn beschutting als het regent mijn vuist in de buurt van kwajongens mijn paardenmiddel bij een slecht humeur mijn houvast als ik wankel mijn warme thuis jouw handen koud en gevoelloos liggend onbereikbaar ver onder de grond waar ga je heen als je dakloos bent?…

Het gevoel is er niet meer Liefde en afkeer bestaan nog wel Maar worden niet meer herkend, Alles oogt vlak en gevoelloos Donkere wolken jagen door het brein, Slechts een spaarzame lichtstraal Brengt nog wat verlichting En dan vanuit het niets Staat er een woord op, Ik herken een woord van trouw, Van mensenkind ik hou van jou…

Niets Volledig leeg Niemand waar ik om geef Ik wacht De tijd gaat voorbij Pas als ik sterf ben ik vrij Ik hoor hier niet Het is een vergissing Een fout van God Een onjuiste beslissing Als een zombie kijk ik Zonder gevoel Niemand die weet Wat ik bedoel Elke seconde duurt lang, doet pijn Omdat ik niet ben Waar ik wil zijn…

Als pijn zoveel pijn doet Dat je niets meer voelt Dat je ziel verdoofd is Volledig onderkoeld Als pijn zoveel pijn doet Dat je niets meer ziet Dat je niets meer hoort Zelfs geen haat of verdriet Als pijn zoveel pijn doet Dan leer je het kennen Dan doet het geen pijn meer Je kunt er aan wennen Maar verdoofd en gevoelloos Zal de dood…

jij zag het gebeuren hoe mensen zachte geuren kapot scheurden om hun kleuren juist daar waar niet weten geen kwestie is van vergeten maar een gebrek aan verbondenheid er is geen uitgewogen pakket dat als wijzer de maatschappelijke blauwdruk kan volgen of duidelijk zal uitlijnen wij leveren geen fijnheid van zinnen maar abstraheren…

in mijn natte cirkel hang ik verblind de dove uit gevoelloos voor tekens van leven en van liefde zwemmend in een oceaan terwijl continenten langzaam eiland worden en eilanden verdwijnen in een zoute mist blijft verdriet van gisteren ook vandaag weer huilen zilte fontein die niet opdroogt eeuwig druppels achterlatend…

Op zijn mond ligt een lach Maar zijn ogen staan grimmig En zijn blik is strak De regen stroomt langs zijn haar Vertroebelt zijn zicht Even is er twijfel, maar dan wordt zijn geweer gericht De gil doet zijn ogen niet knipperen Geen reactie op het bloedige beeld Op het beeld dat hem later zal verbitteren Dat later in zijn dromen speelt…

Geen weg uit te zien Wijs mij dan naar het nergens Beter dan terug.…

Geen rust Maar slechts de stilte Geen verdriet En ook geen pijn Maar de leegte De eindeloze leegte Van het niet-verbonden-zijn Niet verbonden Als een lichaam zonder leven Een leegte Zonder liefde, zonder pijn Maar in stilte Een eindeloos verlangen Weer te leven Te voelen en te zijn…

soms voel je je rot soms zie je het allemaal zwart soms zit je even op stot maar al snel is er weer warmte in je hart soms blokkeer je even en lijkt alles langs je heen te gaan heel soms wil je zelfs niet meer leven maar daar weet je je doorheen te slaan soms weet niets je meer te raken en in je ziel zie je een traan een traan die zich…

leegte... ...een leegte die langzaam in mijn lichaam trekt. Alles wat er over was, is nu voorgoed voorbij. Ik lig op bed, ik denk aan niks Het doet zelfs geen pijn. Het is leeg,…

Starend verzwelg ik een vermoeid panorama Van onheus bejegende armoelijers. Ze stinken en verderf kleurt mijn beeld bruin, Ik verwijs de verschoppelingen naar eigen idee. Opgewekt lach ik hen zelfs uit en geef vervolgens raad. Mijn vinger richt zich duidelijk naar een mistige horizon. Zelfs donkere wolken passeer ik luchtig op die manier Verrotting…

Het heden Stil en veilig Overleefd en afgegleden Pijnloos en gevoelloos Naadloos en probleemloos Verlost van het verleden Soms mis ik dat gevoel Met dat doel Heb ik mezelf gesneden Om te zien Of ik misschien Heel even Blijk kan geven Iets terug voel Van dat leven Dat lang weg is Opgegeven Een snede In hart en ziel Lijf en leden Zonder…

Nu hij op middelbare leeftijd zit lijkt hij gevoelloos, star en stug beziet het leven tè zwart-wit ik vraag beleefd, geef zijn ziel terug.…

Gevoelloos sta ik stil bij mijn leven, het lijkt korter dan zo even.…

Val stil Stilte die In de ruimte Hoorbaar is Woorden zoek ik Om aan te geven Wat er in mij Omgaat, nu - Woorden die mijn Gevoel of misschien Juist wel mijn Gevoelloosheid Vertalen in Verstaanbare taal - Toch blijft het Stil om mij En jij die wacht Op wat ik zeggen Ga en er nu Alleen maar op Kan wachten - Mijn…

Het is niet te hopen, Dat jij in deze wereld vol ellende gevoelloos door blijft lopen.…