verlies van je dochtertje
Was voor jou een brug te ver, een nederlaag
Die je niet verkroppen kon;
Je in diep verdriet stortte, uitgroeiend tot een depressie
Die de zwaarste tegenstander uit je carriere werd ,
En je uiteindelijk deed besluiten
Het leven, en de vrouw die je zo lief was,
In totale onmacht voorgoed te verlaten
Op zoek naar hereniging…
kom binnen
kijk naar mijn armen
zie mijn tranen
voel mijn liefde
het was een lange tijd
maar ook hieraan kwam een einde
altijd brandde ik een kaars
wist zeker, dat je terug zou komen
kijk om je heen en proef het leven
heel veel jaren worden ons nog gegeven
afstanden vervagen, jaren verdwijnen
zachte muziek, laat ons erop meedeinen
hereniging…
Het is inderdaad zwart rondom, als ver weg in het
ijskoude heelal, zonder hoop op hereniging of iets
van milde genade, zo lijkt het, zo schijnt het, maar
diep in mijn hart koester ik de stevige omarming,
die ik haar meer en meer zo graag wil geven.…
Om kennis te hebben, beslist te onthouden
van dingen die bijna als lood gevoelsmatig
als dikke mist over een trekvaart eeuwig zijn
dan weer aan de rand van daar zee te staan
continenten van en voor duizenden jaren
echt in je ziel bewaard vredig willen schilderen
ik eigenlijk mijn ogen wil sluiten, gewoon
in de tegenovergestelde richting wil…
Eenmaal toch vliedt zorg en smart daarhenen,
En de baan des levens loopt ten end';
Dan zal God ons daar met hem herenen,
Waar men rouw noch bange scheiding kent.
Almelo, december 1840.…
30
Bezig met laden