Ik ben idealistisch.
Ik moet dingen aangaan en op zijn beloop laten gaan.
Ik moet niet zoveel denken.
Ik moet niet zoveel schenken.
Ik moet aan mezelf werken.
Ik moet sterken.…
Daarom ook werp ik je
een idealistische smeekbede voor de voeten:
laat ons die beklinkerde nacht verlichten
en bij ’t krieken van de dag spelenderwijs ontwaken
in een eindeloos wit klaverveld
daar binnenin klinkt intense beeldspraak
geloof ik…
Dichter waarom luister je naar je dromen
naar fluisterwoorden en taal die niet bestaan
met de vogels over grenzen vliegen gaan
verwacht je dat er echt ooit van zal komen
ach geef je niet over aan woorden van waan
daar iedere illusie wordt ontnomen
aan bestaan zul je nooit kunnen ontkomen
realiteit is hard denk daar toch maar aan.
Ach dichter…
Toenemend de druk om indruk
te maken, idealistische ruimte
de uitgestotene mindere te geven,
luister naar mijn woorden even.
Het kleine meisje in de straat,
de kindertijd van onze cultuur,
de oude man die mankend gaat.
Gemeden, ongezien uitgesloten
door hun bewegende omgeving.…
258
Bezig met laden