Alle inzendingen over Jac Thijsse

." Jac. P. Thijsse.…

En Thijs begon te bidden, te bidden voor z’n zieleheil, hij had het spel verloren: twee zessen en een èèn op tafel, een dikke dertien score. En Thijs trok toen lijkbleek weg, zijn tegenstander grijnsde “Je ziel is nou van mij”, zei hij terwijl Thijs terugdeinsde. Maar niets kon Thijs nog redden nu, hij viel terstond dood neer.…

voor jac van someren er komt naar het verluidt geen traan uit deze tuit deze pot schenkt gedwee allerlei soorten dampende thee jac heeft vele soorten potten het is heus zeer van de zotte hij heeft er beslist meer dan twee daar huist ie al een tijdje mee doe nu maar luid een wens een pot met ’n oog of ’n mens jac schenkt altijd met…

Thijs at braaf zijn zemelen, dat hield hem fit en sterk. Wie braaf is die zal hemelen, zei domi in de kerk. Thijs dacht er het zijne van. Hij zag menig stakker, na lang lijden, volgens plan gedragen naar de akker, waar domi deemoed preekte, de dood, die zij geen straf. Thijs zag moeders bleekte, zijn vader dolf het graf.…

PvdA leider Wouter Bos, heeft spijt van de wijze waarop hij afgelopen zaterdag in een Volkskrant interview over zijn Europese lijsttrekker Thijs Berman heeft gesproken. ------- Bos deed zijn best om Berman af te branden Die was, verklaarde hij, slechts zesde keus Maar nu vertelt ie ons ‘Dat was niet heus’ En draait zich…

Wist jij het al van Katja en van Thijs? Die wonen al een tijdje niet meer samen Ze konden dat nu eindelijk beamen Er is dus nieuwe buit na Sylvie Meis En alle gieren zijn weer aangeschoven Zo'n prooi wordt tot de botten afgekloven.…

bar morgenlicht een gevluchte slaaf schuilt in de rietkraag brug in de avondzon naar nachtelijk duister gaat rillend water jc bloemkoolsoep mijn computer neem het over kok kom op jac - terug naar de kust op de horizon leit emmeloord verzucht een toren naar zonsopgang kiepert de schaal van de maan de zonsondergang…

Wat zegt Jac. P. ervan? Het is geen schimmel, want Dat is een paard. Dan zou ik denken een Onbedektbladige. Echter zijn oortjes zijn Heel licht behaard. II Nu even doorzetten. Heukels en Oosterom. Hoofdpijnverwekkend maar Wel wijd vermaard. Ik breng hem thuis bij de Twintigzaadlobbigen. Bingo!…

voor jac van someren na jou zo rauw heel koud de rouw voel me zo ontheemd van mezelf vervreemd niets is hetzelfde ik ben niet dezelfde die jouw leven deelde nu voel ik die weelde van met jou te zijn gedachtes doen pijn zal verder gaan zal anders in ’t leven staan dan voor jou na jou voel ik nog steeds heel veel van jou…

praten met de hond hij kijkt woorden uit mijn mond met een neus voor taal…

de geur van floxen badend in septembergoud verglijdt de zomer ritselt het eerste blad huivert een vlieg in het web…

moeder in je kist iedereen liet jij voorgaan nu stopt het verkeer…

't Is net zo mooi als onberekenbaar: Wat tussen twee geliefden op kan bloeien Kan evengoed gaan slijten en vermoeien Dan groeit en gaat een paar weer uit elkaar Helaas een feit dat verre van uniek is Behalve blijkbaar als een stel publiek is…

Ik ben in Dante's hel geweest Want had mijn eigen Beatrijs Maar deze heette Tinus Thijs Hij was een bok, half mens, half beest Ik zeg aan ieder die dit leest Vergeefs verlangen heeft een prijs Ik ben in Dante's hel geweest Want had mijn eigen Beatrijs Een mens pijnigt zichzelf het meest Mijn hart zat vast in een blok ijs Toch stond een Hemels…

. ---------------------------------------------------------- uit het werk van Jac. van Hattum (1900-1981)…

Ik ben Van Hattum en ik weet, dat 140 pond zo heet, maar dat de naam direct vervalt, als het leven wijkt uit de Gestalt. Dan ligt, onder de naam van lijk, die honderdveertig pond te kijk; Gij zijt bij het défilé misschien: alleen ik zelf zal het niet zien. Da’s vreemd: ik zie, wat Gij niet ziet; wat Gij dán ziet, zie ik weer niet…

Er moet wel iets zijn gebeurd al weet ik nog altijd niet wat; ze hadden een enig kind en ik heb het lief gehad. Maar het ging, als het meermaal gaat, en waarover je nauw'lijks kunt praten; kortom, ik heb haar gemeen, naar de roddelaars zeiden, verlaten. Soms heb ik nog bij gerucht en te hooi…

In Amsterdam kwam Sinterklaas een keer incognito: geen tabbaard om geen mijter op; hij kwam er maar es zo, als een gewone oude heer met lange witte baard; hij liet zijn zwarte knecht te huis en in de stal zijn paard. Je had hem nimmer zo herkend in z'n geklede jas; temeer, daar 't in de junimaand en volop zomer was. Hij nam als menig…

soms is mijn wereld zo groot dat het geringe genoeg blijkt zoals leegte mateloos ruim kan zijn in verlatenheid daarom besproei ik het uitzicht vaak met stilte…

Soms is het leven het piepen van schoolkrijt, een permafrosthap uit het heden, een tik op de onzekere vingers door ome Thijs, die het flink achter de ellebogen had, huilen om je blauwtje lopen in Geleen of na een nacht doorhalen als een hond openlijk kontjeslepen.…

Kom mee naar buiten, zegt Nico de Haan En laat je pan- en herdersfluit maar staan Doch toonkunstschrijver Olivier Messiaen Zou met z'n patefóón naar buiten gaan Als vogelaar, voor één der laureaten Al was hij Edith Piaf en Patachou Jacques Brel en Yves Montand nog lang niet moe Hij luisterde, in 't vroege ochtenduur Naar vogelzang…