Alle inzendingen over Jazz(sch)rock

Geen seks & Geen jurkje Geen rock & Geen roll Geen dans & Geen sport Doet zichzelf de das om een leven tekort Maar dicht bij haar id-fix HET BOEK en de droom Uitsluitend oppassend Trouw, vromer dan vroom Het leven is hard wel eens geeft ze de geest denkt: "dan wordt het beter, dan is…

De heren zijn zowaar al bijna tachtig Maar maandag loopt het stadion weer vol Met liefhebbers van pure rock-’n-roll Al wordt Micks stem nu wel wat minder krachtig Zo’n dertig jaar klinkt steeds na afloop weer Was dit nu écht de allerlaatste keer?…

Ruim zestig jaren samen musiceren Sex, drugs and rock-’n-roll, een flauw cliché Na achttien jaar komt toch weer een cd Wat moesten al hun fans dit lang ontberen De heren werken niet meer bijster snel Ze zijn op leeftijd, ik begrijp dat wel…

Klanken vol met Jazz later nog wat Blof en even later nog wat Kane ongekend rustig en zoals ik ben. Het nachtelijke vertoeven speelt met dromen in het hart die sterren laat vallen waar je niet op had verwacht.…

Bij de grote souvenirstand Op het landgoed Graceland staan huilende fans te dringen en ze dansen en ze zingen van jailhouse rock tot teddybeer gaan protheseheupen wild tekeer Ik wil wel One night with you fluistert zij hem blozend toe maar koop voor je me bemint eerst condooms met Elvis print want ik wil een rolletje King Ach weet je, ieder…

(deel I in een serie van vijf) Temppeliaukio-kerk, Helsinki (1998) Op het dak loopt een vogel Een struik kijkt naar samen met Vele sponningen ingebreide Ramen De Rock uitgehouwen De Church in Helsinki Gestapelde lijnen Evenwichtig in disbalans Glas, hout, koper en Steen in een gewijde Intimiteit van jaren Die waren, zijn en…

Vandaag heb ik veel naar mezelf gekeken, Dat moest ik doen van Jean-Pierre van de Ven Omdat ik op ‘Blue Monday’ depri ben. Persoonlijk is mij daar niks van gebleken. ‘Blue Monday’ draai ik nu van good old Fats, Jean-Pierre, nog wel bedankt voor je gezwets!…

Phil Spector heeft ‘the wall of sound’ bedacht, Maar maandagavond om een uur of negen Is die bij Little Steven overstegen: De blazers bliezen er met windkracht acht. De ronkende recensie van de show: ‘Bevlogen entertainment van niveau.’…

Grote vuurballen zorgen voor nervositeit in het witte huis, vertel de wereld dat oren onmisbaar zijn voor kunstbeleving.. maak me gek schatje.. je prikkelende mistral siert korenvelden.…

ik heb, alweer, een sjekkie gedraaid en er de brand in gestoken een Friesche kopstoot vergezelt mij classic rock radio, pijlen raken hart een eenzame nacht vangt mij aan laat, en eigenlijk te vroeg druk ik het late journaal met een knop naar de bijstand wil ik alles achter mij laten geen informatie meer alleen nog dat kind, in mijzelf…

als een gat in de kaart schoppen aas als as tot aan maart als een gat in 't gaas sirene loeit door wat laatste bladerend verval jazz speelt in op 'n eeuwige herhalen wie kaatst verliest de bal zo rijd de trein langzaam tot n stationsplein wat een waarloos systeem stapeling van jaren ervaren laat maar varen leef je…

Hij was een slimme secretarisvogel Die wist hoe hij het weerlicht had doorgrond, Doorploegd zijn fantasierijk weerjargon De free jazz van het meer-weergodendom De Ster en Maan en 't weer van Gerrit Hiemstra - Laat ik voorlopig voor zijn rekening In keurig pak deed hij gewoon zijn ding Als Meteoroloog maar zonder Swing Na hem slaat ons…

Jij zweemt op klassiek ik kick meer op rock, Jij bouwt op zekerheid ik doe vaak gewoon 'n gok, Jij valt alleen op blond ik ga voor de ondergrond, Jij bent vreselijk sportief ik ben happy inactief. Raar dat we er samen nog altijd voor gaan? Het klopt gewoon, tegenpolen trekken aan!…

Costa del Sol dikke pens rock -‘n- roll Mercedes Benz wetlookgel boxershort vrijgezel autosport bruin verbrand tweepersoonsbed voetbalkrant satékroket cd Jan Smit RTL 4 kunstgebit Amstel bier internetdate one-night stand angstzweet impotent…

zal ik ooit nog in deze wereld passen mompelt de man als hij met kleding aan een haakje zoekend door de winkel loopt zolang er rust is in het hoofd dan gaat het wel terwijl alles nu bezet lijkt, hoe zei die arts dat ook weer (?)…

nee, ik ken je niet zoals je nu spreekt die taal is mij vreemd laat ons voor even zwijgen over woorden van een goudschaaltje genomen weten dat het lichter zal worden mijn handen tasten liever niet in het duister altijd weer wil ik mijn vingers op jouw huid met je adem zien meegaan…

een man staat in het open land onder een blauwe hemel waant zich daar verlaten en alleen als de trein waarin zij reist aan hem voorbijsnelt een man staat in het open land gebroken…

geen hand die naar je reikte geen wimper die bewoog slechts trilling van de tijd in alle stilte ben je over de grens gegaan alleen leegte…

aan jouw borst wil ik weer even liggen je bent in mijn gedachte als ik een appel schil het mes snijdt, glijdt langzaam in het vruchtvlees het leven heeft zijn loop genomen de wereld eet niet uit mijn hand ik ben uit koers geraakt hoe jij alleen mij zogen zal voeden met elan…

ik proef brak water aan de lippen waar champagne vloeien zou en iedere dag een feest moest zijn wisten wij wel zeker in een wereld van verschil stroomt alles anders is er soms de smaak van bitter sijpelen zuren en zouten door in het bestaan…

het liefst verslenter ik de zwaarte van de zondag langs waterwegen die mij dragen kunnen als een verstekeling verborgen in hun stroom, tenslotte opgenomen drijven naar bestemmingen waar een ander woord verkondigd waar geluisterd en gefluisterd wordt maar ook intens gevierd en liefgehad met allen die ooit waren en die nú zijn…

natuurlijk wil ik liefhebben niet alleen in lentebloesemtijd maar blijvend door mijn eigen winters heen als mijn adem op het raam in een bloem gevangen wordt of buiten overgaat in wolkjes gipskruid…

alleen stilte heerst van binnen en ruisen van het bloed dat zoveel leven maken kan maar nu naar wegen zoekt om dit weer op te wekken mijn hart is er wel goed voor…

vanzelfsprekendheid is een weelde die je niet meer dragen kan gevoelens doven uit je ruikt de bloem maar neemt de geur niet op zoals je ook niet durft geloven wat je eigen ogen zien het hart dat brak voor jou door jou is leeg hier zijn we aangeland en met stomheid nu geslagen te laat te laat altijd…

zo voor het oog is alles wel voorbij je bent in as verdwenen schijnbaar is de rust nu neergedaald maar er zijn slechts dagen voor geschoven wat eraan voorafging is indringend nog aanwezig laat zich zien wanneer het wil in alle hevigheid…

mij ontroert soms het vertrouwen in een gebaar zoals jouw hand een rustpunt in de mijne zoekt waar eerder zoveel leven stroomde of lang gekoesterd bleef in tijden van geslotenheid voel ik daarom tot in je vingertoppen nog het kloppen…

dood vuur is er nog slechts aangewakkerd wil het niet meer worden op mijn schreden keer ik terug naar waar de vonk eens oversloeg…

wees zacht m'n lief laat mij nog wat wiegen in het dons van vermeende gevoelens voordat de werkelijkheid als zoutzuur haar grenzen trekt…

de hemel opende zich in jouw nabijheid niet eerder zag ik mooier blauw een vuur feller vlammen voelde het hart zo warm hoe aards voorbij nu ook nog altijd onderga ik je…

riep je mij vannacht ? ik dacht dat ik je hoorde roepen of wílde ik jou horen, horen zeggen dat je er bent vaak te vaak lijkt niemand daar als tot in het diepst de angstdroom binnendringt…