Alle inzendingen over Kloostertuin

In de kloostertuin hoor je het zachtjes tikken van gebedssnoeren.…

van elke katholieke franje, geen goud of zilver, geen marmer, zuiver geloof in ruwe, stugge stof, omsloten door ruw sisal koord geen paus of priester, kardinaal, geen beeld, reliek of kathedraal, maar slechts dat pure, zuivere woord wijn en brood en in stil gebed luisteren naar heldere klokken, tijdens de daagse ommegang, door kapel en kloostertuin…

Ik waan me in een kloostertuin waar ik beknopte woorden ruik... Wat rent de tijd dit oord voorbij! De indruk, van haar reuk ontdaan, moet wachten tot de late mei: als wierook zich in bloesem nestelt, komt Zij, met ruisende kleren aan mijn fantasie tegemoet gesneld.…

Zo stil als een eenzame ui in een godverlaten bos zo stil als een polderlandschap boven zee zo stil als dooie mus in de dakgoot zo stil als een kloostertuin in Egmond Zo stil dat ik je nachtjapon kon horen ritselen zo stil als een regenjas aan een kapstok zo stil als een paradijs van steen zo stil als een roerloos blad Zo stil als een verliefde…

Diepte gesprek waarin stilte en kleur ons een weldaad doet zo verlaten we de kloostertuin herfsttinten strelen onze ogen je kunt goed zwijgen zegt hij dat is een kunst, van God gegeven als we stil zijn is er een wacht voor de mond want soms in ons spreken praten we onze mond voorbij hoor en kijk toch eens zegt hij alles spreekt voor…

Diepte gesprek waarin stilte en kleur ons een weldaad doet zo verlaten we de kloostertuin herfsttinten strelen onze ogen je kunt goed zwijgen zegt hij dat is een kunst van God gegeven als we stil zijn is er een wacht voor de lippen want soms in ons spreken praten we onze mond voorbij hoor en kijk toch eens zegt hij alles spreekt…

geboren in 1079, priester zevenendertig jaar oud onderwijst vijftien jarige Eloïse in Parijs Onsterfelijk verliefd trouwen ze in ’t geheim en leven gescheiden beide in 'n abdij als abt en abdis Ze schrijft dat ze altijd aan hem denkt, naar hem verlangt, haar lichaam en ziel eeuwig de zijne is Hij sterft in 1142, begraven in de kloostertuin…

zinloosheid van mijn bestaan ik ken het schreien van de boreling en de scherpe pijn van ’t nabestaan ik ken de gloed van de verovering en het trillen van een kinderhand ik ken het hijgen van mijn minnaars en de reutel van mijn doodsvijand ik ken de stille vreugde van het boek en het hunkeren van mijn vege lijf ik ken de rust van menig kloostertuin…

Op warme dagen ging ik als een speedboot borstkrollend heen en weer in het luxe privé-zwembad in de kloostertuin, terwijl groene kikkers verbaasd naar mijn rumoer keken In de kaarsenfabriek sneed ik met een vlijmscherp slagersmes de witte lonten op gepaste wijze af, terwijl ik met moeite mijn polsen kon onderscheiden In de tobbe vol echte…

dieje ol wercke vertaling: gepanserd én met vertrouwen kijk jij me aan het serieuze maakt je gezicht veel ouder de last op je schouder wordt gedragen door je hele lijf en is je aan te zien net als de "onzichtbare" pijn de warmte laat zich slechts weinig momenten zien net als je heldere ogen , ook weinig keren net als een kloostertuin…