inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 9.222):

soecke nie so ferre (iegene taole)

me schilt ende betrouw
siet ghie mie anne
dun enst raoke oew
gesichte mere oawer

dun least dien skouder
gedraeghe un ganse lief
is oe an te siene
als geliecke verskole piene

die werme skout sich
slegts in wienig telle
as diene oge glaense
doch seltsame kere

gelieke die klostertuune
omrinkt ut oewe siele
alwaere ut oe self
ut is er so stille

ende aldore fechte
um de icke te stercke
mit fele buutenkaent
sieje doch, ut is in
dene self
die lieve, dieje ol wercke


vertaling:


gepanserd én met vertrouwen
kijk jij me aan
het serieuze maakt je gezicht
veel ouder

de last op je schouder
wordt gedragen
door je hele lijf
en is je aan te zien
net als de "onzichtbare" pijn

de warmte laat zich slechts
weinig momenten zien
net als je heldere ogen ,
ook weinig keren

net als een kloostertuin
omringt het je ziel
als was je het zelf
het is er zo stil

en steeds maar vechten
om je IK te versterken
vooral je buitenkant
kijk toch, het is in jezelf
de liefde, die aldoor werkt





(eigen dichttaal)

Schrijver: Julius Dreyfsandt, 24 december 2005


Geplaatst in de categorie: verdriet

3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 607

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)