Alle inzendingen over Marlen Dumas

Ik zie Amy Met iets geopende mond En neergeslagen Ravenzwarte Koolomrande ogen Afgelegd verlangen Tastend naar de waarheid Van zijn glans ontdaan The image as burden Olieverf op doek Amy Amy-blue Op het netvlies gebrand Expositie van Marlene Dumas: The image as burden…

Ik denk nog heel vaak aan Marlene Wat had zij een heerlijke benen Doch elk exemplaar En dat was nou naar Had ook van die heel lange tenen…

Je mag alles Van me weten, Wat ik doe, Wat ik eet, Wat ik heb, Maar niet Wie ik ben…

een geestesspeelding onbegrensd obsessioneel een kweeste voor de desperado wanhopig zevend naar karaat verdwalend in zijn eldorado graaigrijpend in het zand en zaad over zijn vuiggewreven armen begaaid, behaard als een primaat strelen vrouwenhanden met erbarmen tot banvloek en jaloerse haat (naar 'La Tulipe Noire' van Alexandre Dumas…

rondom de tafel geschaard alsof het even weer net als vroeger was luisteren we naar Uw stem vader scheiden doet lijden klinkt het oude lied al twintig jaar bent U er niet meer op deze aard dan klinkt de melodie Lily Marlene Unter die Lanterne Uw lievelingslied in ons hart de wind fluistert Uw zijn bij ons zo samen dood is niet…

Ze liep de oorlog uit tot er geen oorlog meer was. Hij draait nog weleens haar stem haalt een verdwaalde schouder op drijft een lach de woestijn in slaat de traan dood die meezong. --------------------------------------------------- uit: 'Zal ik je wijzen waar ik woon', 1967.…

Uit zijn hoge hoed Tovert de schepper een paar Magische benen.…

Ze trekt haar jurk op tot haar gezicht en houdt het -- beschaamd verborgen.…

Mijn oor is kleurpositief de rode rand kookt van jouw woorden, fel licht spat uit de schelp en hangt voor mijn mond voor mijn ingehouden adem mijn lippen nog niet open mijn gedachten onuitgesproken mijn blik kleurnegatief met doorbloede hersenen gekruiste armen, gloeiend van argwaan en verzet van willen aanvallen Jij zult er niet…

hij sprak het brood een zegen brak alles deelde hij uit hij deelde zich mede…

" Wederroept Marlene, "mij, Martijne, mij!" Twee, die wetten weten, delen ‘t heltegoed: eten en vergeten mense en meze moet!…

Gister fluisteren Naar morgen verduisteren Kunnen luisteren…