'k Denk aan Paros
bij tomaten
aan die inktvis
drogend in de zon
'k denk aan Naxos
aan dolfijnen
aan die kade
al die boten
hoe het licht
van de Egeïs
in je ogen
trilde en zong…
Uit haar mond klonken
de sirenen, gezang zonder
woorden, stapte ze uit haar
ziel en haar silhouet,
verhaal van alle liefdes
uit het alfabet uit het water
van guirlandes, een draperende
ironie luchtig en snel over de
boezem van levend marmer.
wenkte met haar golvend haar
alsof ze mij een teken gaf, leek
het of ze zei - er ligt een onontdekte…
Weer even ontberen
Ontbrekende Griekse sferen
Hun vriendelijkheid
Blauwe zeeën van tevredenheid
Gigolo’s en masse
Paraderen langs de terrassen
Vlassen naar mooie meiden
Op scooters zullen ze rijden
Leven met de sirtaki
We eten saganaki
Santorini, Naxos en Knossos
In het spel waar liefde flost
Verlang
Witte huisjes, heuvels en geiten…
Mind your step
jouw reiziger gaat vertrekken
maar jij komt liever ergens aan.
Watch out
voor het leven zonder liefde
een bodemloos bestaan.
Je zwaait hem uit misschien
In sluiers van verdriet
een gat in je hart.
En je slingert tussen zwijgen
en spreken zwijgen
mythische tranen komen van ver.
Alles is ver
en verhalen nog verder…
Als Theseus zonwit zeilend naar Athene
Zijn brits 's nachts deelt met prinses Ariadne
Blindvarend en verraderlijk verruild
Verlaten op een Dionysisch eiland
Waar zij, door god der wijn versmaad, nog huilt
Ontroostbaar en onstilbaar is het leed
Haar op het eiland Naxos aangedaan
De flirt van Bacchus liet haar in de waan
O Thisbe, schoonste…
ach Minosdochter toch, kleine Linea,
zie hoe zijn amor talmt en draalt, vervaagt...
...Alleen bleef ze op Naxos, zuur en wrang,
tot Dionysos opduikt, god der wijn,
zij grijpt haar kans, hij overweldigt haar
Maar groter dan hun eros is zijn drang
zich uit te leveren aan razernij
en de extase der maenadenschaar…