Alle inzendingen over Nijntje Pluis

Tja, zelfs wanneer je Nijntje heet is het soms tóch niet Pluis. Die arme Nijn, ze werd daarna voorzichtig opgetild en met een vlijmscherp mesje op ’n oortje na gevild. En dra lag onze Nijntje toen, heel netjes gefileerd, stil in een mooie schaal waarin ze werd gemarineerd.…

hart aan de overkant zit hij van wat hij tekende stil te genieten dat van mij vertelde zie ze staan over nijntje pluis tijdloos zijn de verhalen bij alle mensen thuis natte oogjes hoeven niet als altijd jong en stout dick blijft lezen wordt hij eeuwig oud…

Je bent veel mooier dan Nijntje en Bugs Bunny en veel aaibaarder...…

ik heb geen leuk bericht vandaag zei Dick tot onze Nijn ik zit er wat mee in mijn maag Oh dat is niet zo fijn Nou draai er dan maar niet omheen sprak Nijntje, Dick kom op en zeg het me gewoon meteen Ach lieve Nijn, ik stop Ik ben al heel lang tekenaar en aan iets anders toe Na al die versjes zoveel jaar ben ik een beetje moe Dat…

Gezegend is de jongeheer die mijn navelholbewoner vindt en koestert in zijn hand, met lede ogen constateert dat pluis tot stof is weergekeerd een windvlaag op een korrel zand…

nijntje wist niet wat haar overkwam want, omdat ze vijftig was geworden, trokken kindertjes in hele horden naar haar feestje in madurodam. hopelijk, voor deze kinderschaar, wordt dick bruna minstens honderd jaar.…

Verloren vriendschap terug gevonden eindelijk gezet die eerste stap verloren vriendschap terug gevonden na jaren koppig zijn verloren vriendschap terug gevonden... eindelijk weer gelukkig zijn...…

een knuffel voor jou, mijn lief een troostend woord en een arm om jou heen wil je even laten weten, laat je nooit alleen samen moeten we het verwerken dit imense verdriet en eenvoudig is dat niet... ik geef je een knuffel en hou je stevig vast ik zou zo graag de pijn verzachten maar dat kan ik niet... we huilen samen…

op reis bestemming onbekend geen naam geen vluchtnummer geen koffer zelfs geen vaarwel zomaar op reis zonder afscheid zonder dat je ooit weer thuiskomt...…

sta even stil bij jouw dood sta even stil mijn tranen stromen sta even stil waarom moest je gaan? sta even stil waar ben je nu? nog steeds zoveel vragen nog steeds zoveel verdriet sta even stil en niemand die het ziet ...…

op zoek naar mijn stem tranen die lopen weet niet meer wie ik ben moe van al dat verdriet en jij,... jij bent er niet! mis je zo hard, waarom moest je gaan? je ging van ons heen en wij blijven achter helemaal alleen,...…

Er zit een kleine droom diep in mij een kleine wens die me vanmorgen wat zei: leef, wees vrolijk en geniet! en vergeet heel eventjes al je verdriet... ik heb het geprobeerd en inderdaad... mijn verdriet was er even niet...…

zomaar opeens het touw genomen zomaar opeens aangespannen zomaar opeens een spannend touw en nu zomaar opeens... de was ophangen...…

hand in hand, verbijsterd en verslagen, vol ongeloof en woede om de dood van Gerben... we kunnen het niet vatten, we willen het niet zien... de klokken luiden, nog een laatste groet, je levenloze lichaam omgeven met zovele bloemen, iedereen zal je missen, elke dag weer...…

Het lijkt alsof ik altijd vrolijk ben en goedgezind... Het lijkt alsof mijn droefheid niet meer van me wint Het lijkt alsof de tranen niet meer komen... Het lijkt alsof ik verlost ben van al die nare dromen... Het lijkt alsof... Maar niemand weet hoe ik me werkelijk voel... En dat is nu net wat ik bedoel...…

Al die tegenslagen maken je zo moe zoveel momenten waarbij je niet meer weet hoe... geen tranen meer voor het verwerken van al dat verdriet wanneer ga ik me weer beter voelen? dat weet ik niet...…

soms huilen wel urenlang soms lachen tot ik niet meer kan soms weer boos en dan weer niet maar altijd blijf ik zitten met al mijn verdriet…

zware dagen van droefheid en gemis verdriet om degene die er niet meer is zware dagen waar geen einde aan lijkt te komen... en jij die terugdenkt al je nare dromen... ik neem je hand en zal er altijd voor je zijn wil je troosten je helpen met al die pijn... zware dagen als een nachtmerrie die je herbeleeft…

Twee mensen die ik lief had liggen hier naast elkaar... omringd door allemaal bloemen twee mensen die ik lief had kijken me aan... blijf me nog steeds afvragen... waarom moesten jullie gaan...…

Hier staan we dan hand in hand huilend kijken we naar je foto zo ineens voorbij geen afscheid meer hier staan we dan hand in hand verbijsterd om je dood...…

Een reis door mijn hoofd mijn gedachten banen zich een weg doorheen een wirwar van zorgen langsheen een waterval van verdriet... een reis door mijn hoofd op weg naar mijn droom maar ik geraak er niet...…

ik huil... als een kind... snikkend, schokkend zonder te weten van ophouden... mijn kussen is doorweekt mijn tranen stromen... ik schreeuw en ik huil en ik snik... als een kind...…

Tranen in je ogen een onveilig gevoel huilend loop je rond zonder enig doel Je vader spoorloos je moeder vermoord geweren die knallen niemand die je hoort Je broertjes ontvoerd en opgeleid tot soldaat en jij weet niet eens hoe het met ze gaat Op de vlucht naar een bestemming onbekend aan de hand van een vrouw die je niet eens kent…

We mogen Dickies geesteskind gebruiken Dus leef je uit met Bruna’s lekker dier ‘Nijn gaat nine eleven op poelier’ Zal binnenkort op internet ontluiken Laura stuurt dit jaar in plaats van kaarten ‘Nijntje koopt een bootje op Sint Maarten’…

Wat is werkelijk de vrijheid in ons land zijn het de talrijke hoofd en binnenwegen een oprechte mond in zachtere fluisterstand, waarmee wij ons in onze voertuigen begeven. Zijn wij tevreden met ieder uur genieten we van vogels die zich vrij bewegen of klagen we dagelijks tegen mening muur, over de diversiteit zonder verzet er tegen. Diversiteit…

Nijntje en het konijntje Nijntje is 'n afstammeling van 'n konijntje is dat niet 'Bij de beesten af'?…

Bij ons in het gemeentehuis is volgens mij ergens iets niet pluis. Zo werkt mijn gebuur tot zeventien uur maar is toch reeds om zestien uur thuis.…

Dick Bruna; 1927 - 2017 Zij huilt slechts van verdriet Een traan die Dick niet ziet Met handen op haar rug Gaat zij in tijd terug 17-02-17; dood weer als limiet…

Dus geniet ervan, dat vind ik fijn en blijf tot in lengte van dagen, mijn pluis en mijn vent!…

Meebuigt met alle winden die het onkruid nog niet verslinden; verblindt voor die bestraffende krachten die een windekind straks pluis voor pluis met een opwaartse wind voorgoed verslindt.…