123 resultaten.
Een stukje van jouw hemel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 98 heb ingezoomd
op je lach
van zacht naar volle kracht
in aanzet
tot ontplooien
laat je iedereen ontdooien
straalt met ogen
maakt affiniteit
met blijheid in ons hart
in delen
open je de geest
met charmante vrolijkheid
deze foto
geeft een stukje
van jouw hemel prijs…
Bloeide nooit voluit
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 466 iets kleins
de roos wil
ik je geven
je bladerde in groen
knopte op diverse tijden
maar bloeide nooit voluit
ik koester je
met warme handen en
voel dat jij ooit opengaat
de kleur heb ik gezien nog
voor het eindelijk ontplooien
en weet jij bent de wereld waard…
onthutst voel ik mijn lust
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 2.039 je werpt je blikken
onverhoeds, huid en
klieren trekken samen
om groter te ontplooien
ik wil me op je
gooien om met
jou het feest te vieren
van het verboden vlees
onthutst voel ik
mijn lust die groter
is dan werd voorzien in
veel te nauwe broeken
hoe kom ik
aan mijn trekken
als de spanning hem
voortijdig zal doen lekken…
stroom ( gedichtendag)
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 241 poëzie wil ontplooiing
het wil expansie
het klampt vast
in pientere puberschoenen
in losse klanken
raakt het niet uit de maat
het verfrist zich in de muze
van warme omarming
in bronnen van droombeelden
zo valt ze in de zachte schemering
dalend achter de horizon
iedere dag in verandering
als een stroompje in beweging…
In bevroren geesten
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 226 weer sneeuwt het
in bevroren geesten
de klaarheid van
de maan heeft afgedaan
bedekkend wit
effent de streken
waar cultuur de
bakens uit heeft staan
je winterslaapt
in hart en nieren
freewheelt door
de dagen heen
maar als gedachten
gaan ontdooien zal
lente zich na sneeuwruim
gaan ontplooien…
Het intens zwarte
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 115 ik heb het
intens zwarte
van schaduw ervaren
waar nacht en dood
het donkerste bloed uit
de levensgoot vergaren
schemer nog bevroren is
omdat eerst licht moet ontdooien
voordat schaduw zich kan ontplooien
daar op het einde der tijden
voel ik het heftige strijden tussen
bestaan en roemloos ten onder gaan…
Zo wonderbaarlijk nabij
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 269 dag jij
het donker is voorbij
de rozen
zijn vanmorgen ontloken
ze kleuren zo rood
ze geuren zo zomersgroot
regendruppels parelen
zich op het ontplooiende blad
de zon, ze schrijft
weerkaatsende verlangens
een spiegelwandjeshart
glanzend op het meer
het beeld van bekoring
raakt het diepgewortelde
je bent me hierin
zo wonderbaarlijk…
De hybride ruimte
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 58 nat bewogen
de luxe
transparante
gordijnen in
de hybride
ruimte tussen
nevel en mist
waar stilte
gekist lijkt
te zijn omdat
er druppels
memoriam met
afwaterende
geluiden
stromend
afscheid namen
zoals ook het
grijs van het
moeizaam tot
ontplooiing
komend
ochtendlicht dat
al door zon vaal
werd uitgelicht…
De tijd
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 145 In de toekomst ligt de tijd verborgen
ongedacht en ongezien
met kleine of met grote zorgen
een helpende hand misschien
De natuur kan zich ontplooien
zonder tijd
geen rol voor de klok
dat is het mooie
Voor ons ligt een zee van tijd
die wij met ons schip bevaren
neem als bagage wat hartelijkheid
deel het uit en niet te lang bewaren…
Een dichter vraagt mij…
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 158 zou het kunnen…
of is het toch een illusie
ik bedoel, zo vol gevoel
schrijven naar een doel
misschien is het één
van de talloze dromen
teveel denken aan
zoek ik naar iets
wat niet kan
of zelfs mag bestaan
wil ik te graag geloven
dat woorden
zich weten te ontplooien
gedachten kunnen stillen
is het iets onmogelijks vragen
dat…
Multiple Choice
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 547 Verdichting Chaos tot
Ontplooiende ontwikkeling
Cirkel
Punt in het hart
Onbegrensd ontplooiende
ontwikkeling,
Neemt de tijd
Tot zij terugkeren,
cirkel wordt punt
Relatieve betrekkelijkheid
Geleidelijke groei
Geleidelijke geestelijke
groei
Een, Ohm, Een, Punt.…
Lente zonder verval
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 144 hebben
de bloemen geplukt
die hun kelken verwelkten
anderen in knop
vertraagden door
zaad en vruchten te maken
we gingen voor zomer
in schoonheid voor al
eeuwige lente zonder verval
maar kleuren vervaagden
toen de knoppen verdwenen
en het bladgroen bevroor
onze weide bleef zwart na
ontdooien want zonder zaad
kan geen bloem zich ontplooien…
In licht craquelé
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 101 in licht craquelé
uit scheurtjes
in tijd lekt de kleur
van pigment
jouw vitaal moment
heeft een waas van
vergeten leven gekregen
zelfs het mystieke
van je lach is in
diepte wat uitgevlakt
ik probeer met
de fijnste penselen
iets van die magie te helen
in retoucheren laat ik
de jaren ontdooien zo dat
je ziel zich weer kan ontplooien…
Vol bewondering
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 319 met geoefende vingers
schrijf je levende letters op gevoel
die tussen zon en maan zwieren
bij het maartse lentelicht
gouden zonnestralen vallen
op vers wuivend zacht groengras
deze waarneembare realiteit
geeft nieuwe levenskracht
rijpt tot ontplooiing
gedurende het groeiseizoen
raak je vol bewondering geïnspireerd
door de pracht van…
ogen die beroeren
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 940 magisch zijn de ogen
die je beroeren in dromen
het hart doorboren
smachten naar jouw ziel
die een lach ontplooien
elkeen laten hopen
die zorgeloze blik
een liefdesgebaar
lach in de ochtend
laat werelden ontwaken
breng mij in hogere sferen
omhels mijn hart
laat mij er in verdwalen
geheimen achterhalen
waarom die ogen van jou
mij…
Je ademt goud
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 87 je vliegt en fladdert
dartelt dansend rond
rust kleurrijk in de
vroege morgenstond
die rozerood jouw
koude vleugels streept
zijn warmte geeft
tot zacht ontplooien
je ademt goud
schrijft lente in
het hemels blauw
met jouw pigmenten
in speels aanwezig zijn
benader jij de rust die
als je neergestreken bent
lieflijk het volmaakte kust…
Kleuren die ontdooiden
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 162 een kleine lente
ontspon zich
in jouw wintercocon
zon wikkelde
de draden af
die schaduw gaven
zacht ontwaakten
maanden slapen
in het eerste licht
dat vorm gaf
in het strekken
van nieuw leven
zag je vleugels
strak ontplooien
kleuren die ontdooiden
je koos als regenboog
een fladderende vlucht
vrij in helder blauwe lucht…
Als een roos
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 378 Wilde ruimte mezelf ontplooien
leven in het heden door liefde
omarmd aanvaarden dat verdriet
ook hoort bij het bestaan.
Nu in de herfst van mijn leven
koester ik de liefde om me heen
mijn blik richting de zon om als
een roos nog even te kunnen bloeien…
de wereld is je vlinder
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 968 je loopt met vleugels
en je lacht
de wereld is je vlinder
die vliegt
in al zijn kleurenpracht
je voeten zijn wel
zwaarder dan je dacht
je zet ze
niet verkeerd
maar recht vooruit
toch voelt het stroever
het dansen is eruit
soms ga je onderuit over
de drempels van vroeger
ik reik je de hand
laat je weer vliegen
ontplooi je maar, er…
Geniet!
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.032 Ontplooi je!
Doe wat je moet doen.
De tijd is rijp!
Ik geniet,
omdat ik weet
dat het goed zit
tussen ons.
Omdat je vanavond weer
bij me terug bent
om deze vreugde intiem
met me te delen.
Ik verheug me
op vanavond.…
Met minder talenten
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 146 je ogen stralen
enthousiaste verhalen
over je nieuwe baan
een plek waar jij
het mooie in je
eindelijk kan ontplooien
op een lijf geschreven
dat soms niet voldoende
energie meer kan geven
hier heb je mijn hand
zet het kleine stukje
onzekerheid snel aan de kant
in de droom
van je leven kun jij
ook al je warmte kwijt
aan hen die…
Nog kleuren ze naar zon
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 460 draai ze maar eens om
in donkere schaduwlijnen
draagt herfst al haar vorst
en knisperen op de stoep de
kleine ijskristallen morgenvroeg
in klaarheid
is de boom geschoond en zijn
de takken rijkelijk beloond
met knoppen nog in ruste
pas als de winterkou
zijn laatste adem haalt
in plotseling ontdooien zal lente
zich in prilgroen gaan ontplooien…
Diploma-uitreiking
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 1.317 Veelkleurig schilderen we
delen van het leven
een groot vlak sociaal
boven het cultureel
door ’t hele doek
zien we onszelf verweven
hier iets te weinig
daar weer iets te veel
het sociale buigt zich
naar de ander over
het culturele haalt
het anders in de ander boven
ziet het ontplooien in verrassend
tot een gouden zonneboog
zo komen…
Al jong geknoest
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 405 zag je staan
al jong geknoest
éénzijdig zijn
de takken uitgelopen
ze bogen voor de wind
die heersend waakte
over jonge loten
je wortelde zo diep
na winterslang te wachten
loopt in eerste lente
dan verrassend uit jouw prille
groen heeft niets van doen
met al die oude krachten
zij volgt het licht
in vrijheid door ontplooien
sluit…
Maagd
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 643 wippen mocht
besloot dit enorme gedrocht
om naar een peepshow te gaan
En daar ontdekte Theo keer op keer
dat hij geen panda was maar een masturbeer
---------------------------------------------------------
(Van de honderden miljoenen dieren die in Nederland gehouden worden, krijgt slechts een klein deel de kans om zich seksueel te ontplooien…
Verbod en stiekeme genot
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 520 ben bij je
in de zon waar
de sering haar
laatste kleuren zingt
het geel van hazelaar
naast blauwe regen
de zomer tot een
warm ontplooien dwingt
weet met jou
de kersenboom zij
bloesemde in tal van
jaren als een droom
de eerste pitten
vaak te zuur om door
te slikken maar het
verbod en stiekeme genot
haar leven is
gestopt…
tulpt rood je mond
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 398 ik steek narcissen
in je haar en
blauwedruif je kuifje
je tulpt rood je mond
het groen streelt
zacht je vormen rond
in het samen wiegen
op een zoele lentewind gaan
we de winter eindelijk bedriegen
ik krokus jou
in pril ontplooien mijn
warmte zal de sneeuw ontdooien
kleur met mij het voorjaar in
winters wit komt tot…
Hebzucht
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 98 Al zijn de gletsjer aan ‘t ontdooien,
we moeten ons steeds meer ontplooien,
en zo een rentmeesterschap vergooien,
hebzucht is als het paard van Troje.
Helaas ontbeert ons een medicijn,
tegen dat menselijk venijn.…
Intens geluk
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 188 ik wist je in ontplooien
adembenemend mooi
het vergezicht met bergen
dalen groen na warme dooi
surfte snel en kon
je bijna raken in
groenblauwe golven die
de hoogste omslag maakten
voelde de hitte
van je inwendig vuur
wist de grootsheid in erupties
aan je voet de stralende natuur
zag je onder mij verglijden
daalde langzaam door de…
Schemert al herinnering
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 216 je gezicht is dood
maar in de lijnen
schemert al herinnering
je warmte is verschoond
en in je hand ontplooien zich
mijn tranen en jouw troost
je blik bracht leven daagde uit
om meer te geven keek en hielp
als anderen bleven steken
je stem klinkt door in onze woorden
we schrijven zinnen met jouw naam
het verhaal van leven neemt geen…