217 resultaten.
DICHTER DES VADERLANDS
snelsonnet
3.0 met 35 stemmen 2.524 Tot ongenoegen van Joost Zwagerman
en vele literaire zwaargewichten
schrijft “onze Driek” gelegenheidsgedichten
toegankelijk voor Jan en alleman.
Het werk van onze nationale dichter
maken wij hier dagelijks wat lichter.…
Vaarwel amigo
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.291 ( voor Jan-Jacob Slauerhoff )
Nog eenmaal varen op 'De Springfontein',
de naam die zo mooi zijn leven dekt,
een oud schip, maar gevuld met jonge wijn
zodra de dichter voorgoed vertrekt.…
Zo is het
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 280 Ik lees nog een gedicht van Slauerhoff
met dubbelgeslagen ogen, een verdoofd
brein, op en neer gaand, trillend als
vlindervleugels in mijn handpalmen,
ik kan mijzelf platdrukken, geen moeite,
maar als ik denk aan de grote liefdesgave
van mijn dierbaarste, hoe anders ook nu,
en wreed en zielsverduisterend, liever
laat ik mezelf eeuwig vrij…
Stel?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 200 Stel dat ik over enkele jaren rijk genoeg ben
om met een privé-raket naar de maan te reizen,
zodat ik niet een rood-wit-blauw-vlag, maar
een gedicht van Slauerhoff, ik noem maar wat,
ga planten in een of andere rare uitstulping,
is dat dan nobeler dan mijn jarenlange, helse
geploeter met woorden op die a-poëtische aarde?…
In Harlingen
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 182 Tja, Simon was voor mij de weg naar mijn
andere, literaire held Jan-Jacob Slauerhoff,
die vaak samen met hem wat pimpelde in een
café, wat ik ook heb bezocht, aan de rijkste
havenstraat, voordat Jan naar Ameland ging,
waar zijn liefde voor verre landen werd
geactiveerd.…
Voordracht gedichtendag *
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 157 Aangebrand, Dichterschap,
Kringloop, Het huwelijk,
Zie je ik hou van je,
O-derivaat,
Oote, Fanfare-corps,
Komtocheensklaarklootzak,
Schrijvenderwijs,
Poëzie is een daad…
Er zijn nachten
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 486 Er zijn nachten waarin ik je naam
eindeloos herhaal
terwijl ik mijn kussen met tranen bevochtig
herhaaldelijk het licht aandoe
om gedichten van Perk, Bloem en Slauerhoff
te herlezen
terwijl ik opnieuw een fles ontkurk
en wietblaadjes in mijn shag verpulver
Met trillende hand inhaleer ik het zalige gif
en al gauw zie ik niet meer wie ik ben…
KRETA
poëzie
3.0 met 31 stemmen 7.528 Zee lag stiller onder sterrennacht
Dan een gulden vlies, een zilveren vacht.
Iedre windvlaag scheen voorgoed te luwen.
't Zware schip kon zich niet verder stuwen
In het weerstandloze, ijle klare,
En het eiland kwam voorbijgevaren.
Of het een stil schip was, diep gezonken,
Welks topzeilen in het maanlicht blonken,
Schoven zijn besneeuwde toppen…
TOT MIJN ERFGENAAM
poëzie
3.0 met 16 stemmen 2.768 Volg niet de leergang van de filosofen,
Dit leidt tot ledigheid. En godsdienststichters
Zijn loochenaars. Geniet van schone strofen,
Maar schuw het leeg gezelschap van hun dichters.
Waarlijk, al deze lieden zijn gelijk:
Zij kunnen over werelden bevelen,
Bezitten paradijzen en kastelen,
Maar niet op aarde. Stierf één hunner rijk?…
De ontdekker
poëzie
4.0 met 1009 stemmen 3.235 Hij had het land waarvoor hij scheepging lief,
Lief, als een vrouw 't verborgen komende.
Er diep aan denkend stond hij dromende
Voor op de plecht en als de boeg zich hief
Was 't hem te moede of 't zich reeds bewoog
Onder de verten, waarin 't sluimerde,
Terwijl 't schip, door de waterscheiding schuimende,
Op de aanbrekende geboort' toevloog…
Mandalika
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.187 Hier is geen ander gehoor dan 't verre gebrul van de branding,
Het droge geritsel der hoge pandanen,
Geen andre beweging dan 't wuiven der blaren
En 't lome deinen der golven.
Als 't leven op aarde opnieuw moest beginnen,
Zou het niet zuiver blijven, allen op dit eenzame eiland?
--------------------------------------
uit: Soleares II Islas…
Liefdesbrieven
poëzie
3.0 met 15 stemmen 4.877 Een liefdesbrief is beter dan het lief
Zelf: als men eens de brieven heeft gekregen
Dan heeft men ze voorgoed, terwijl tien tegen
Eén 't lief verdwijnt om geldgebrek of grief.
Een brief kan men daags, nachts, elk ogenblik
Dat men ze bij zich heeft, te voorschijn halen,
De tederheid er uit op laten stralen,
De woordjes lezen, denkend: zo ben…
Billet doux *
poëzie
4.0 met 13 stemmen 2.829 Ik wilde een gedicht op een waaier schrijven,
Zodat je de woorden je kunt toewuiven
En de strofen, wanneer je wilt blijven
Mijmren, weer achtloos dicht kunt schuiven.
Maar liever wilde ik dat ze binnen
In je gewaad geschreven stonden,
Zodat tegelijk met batist* of linnen
Mijn gedachten je strelen konden.
Ik zou deze dwaze wens niet uiten…
Samenval
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.305 Ik loop in de regen te verdwalen
En word doodmoe, maar ik wil het wel;
Zie niets meer achter de grijze stralen
Dan grauwe wanden, zink in een wel
En ben verdronken: eeuwen geleden
Liep ik ook in de regen als nu,
Waar 't land uitstulpt in de rand van de steden,
Ik heette niet Slauerhoff maar Po Tsju.…
Woorden in de nacht
poëzie
3.0 met 274 stemmen 30.549 Voel je hoe ik naar je toe kom?
Je bent naakt in de nacht.
Wacht ik doe eerst een doek om.
Nog niet, nog niet.
Liefkoos mij, zacht.
Zeg dat je mij mooi vindt
En alleen door te strelen
In 't donker, mij ziet.
Zullen wij spelen,
Dat wie 't eerste lacht,
Moet ondergaan
Wat de ander bedacht?
O, laat het doorgaan,
Totdat wij doodgaan…
Volkswijze
poëzie
4.0 met 9 stemmen 2.081 Mager paardje, jaag maar:
De steppe is eindeloos breed,
De vliegen steken in je flanken,
De stenen je zere hoeven,
Je mag nooit stilstaan en drinken.
En de zon is zo hard en zo heet.
Smal scheepje, vaar maar:
Eindeloos is de zee,
Al trillen je moede masten,
Al heb je te zware lasten,
Toch mag je in geen haven rusten
En aan ‘t…
Woningloze
poëzie
4.0 met 150 stemmen 8.519 Alleen in mijn gedichten kan ik wonen,
Nooit vond ik ergens anders onderdak;
Voor de eigen haard gevoelde ik nooit een zwak,
Een tent werd door de stormwind meegenomen.
Alleen in mijn gedichten kan ik wonen.
Zolang ik weet dat ik in wildernis,
In steppen, stad en woud dat onderkomen
Kan vinden, deert mij geen bekommernis.
Het zal…
Á LA ROSSETTI
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.048 Steeds ben ik met de vijand in mijzelf
In bange worstelstrijd op leve' en dood.
Hij wint vaak veld met Afschuw van mijzelf,
Met ziekten en verraad tot bondgenoot.
Totdat mijn Zelfbewustzijn: trots gewelf,
Over mij instort; de genadestoot
Verbeid ik lang, woel mij dan langzaam bloot
En kom met tegenzin weer tot mijzelf.
Opnieuw dan strijd…
Ik had het leven me anders voorgesteld
poëzie
3.0 met 16 stemmen 3.336 Ik had het leven me anders voorgesteld,
Meer als een spel van nauw betoomde krachten,
Van grote passies en vermetel trachten,
De grote trek, de worstling met geweld.
Geen vrouw is Venus en geen man is held,
En beiden trachten zij elkaar te pachten,
En geen van beide' is ooit een dag bij machte
Te leven door klein euvel ongekweld.
Men wil…
In Nederland
poëzie
3.0 met 24 stemmen 3.329 In Nederland wil ik niet leven,
Men moet er steeds zijn lusten reven,
Ter wille van de goede buren,
Die gretig door elk gaatje gluren.
'k Ga liever leven in de steppen,
Waar men geen last heeft van zijn naasten:
Om ‘t krijsen van mijn lust zal zich geen reiger reppen,
Geen vos zijn tred verhaasten.
In Nederland wil ik niet sterven,
En in…
Compromis
poëzie
2.0 met 11 stemmen 2.296 De berg der stilte kan ik niet bestijgen
Door het verwarrend woud herinnering;
Dus wil ik onder zeil van mijmering
Voortdrijven op een zee van eeuwig zwijgen.…
Zeemans herfstlied
poëzie
4.0 met 16 stemmen 2.903 't Geweld van de wervelende vlagen
Verwoest de weerloze bloemen
en plundert de steunende hagen,
De blanke meren vertroebelen.
Had ik nu een nederige hoeve
En kinderen spelende buiten,
Om aan de beregende ruiten
Gedachtloos gelukkig te toeven.
Na 't zwerven en stuurse staren
Over de eeuwige zee,
Na 't eindeloos tumult van gevaren:
De…
Verlangen
poëzie
3.0 met 19 stemmen 3.466 Wij wachten daaglijks dat morgen
Vrijheid aanbreken moet,
Om nooit meer te gaan in ‘t verborgen
Terug – ons licht voorgoed.
Gebeuren zal dit niet,
Zomin als een engel daalt
Naar streken waar verdriet
Tot wanhoop wrang verschaalt,
Niet volgens onze orde:
‘t Geluk wacht zijn eigen tijd
Om geboren te worden
Binnen de werkelijkheid.
Maar…
Complainte
poëzie
3.0 met 21 stemmen 2.820 Ik leefde ook liever monogaam,
Maar ben veroordeeld als nomade,
Tot geen gestage echt bekwaam,
Steeds af te wijken van de paden
Door elk van wieg tot graf bewandeld,
Strak afgewend van 't boos instinct:
Hun ziel voor welvaart vlot verhandeld,
Hun drift verdrongen en verminkt.
't Geluk, dit smadelijk verdrag
Toch te vergeten bij een…
Het einde
poëzie
4.0 met 25 stemmen 3.660 Vroeger toen 'k woonde diep in 't land,
Vrat mij onstilbaar wee;
Zoals een gier de lever, want
Ik wist: geen streek geeft mij bestand,
En 'k zocht het ver op zee.
Maar nu ik ver gevaren heb
En lag op de oceaan alleen,
Waar zelfs Da Cunha en Sint-Heleen
Niet boren door de kimmen heen,
Voel ik het trekken als een eb
Naar 't verre, vaste…
Angústia
poëzie
4.0 met 22 stemmen 3.095 De zee trekt onder de nacht
Naar vele verlaten stranden;
Als een vloeibare wind is zijn klacht,
En zout, zoals tranen branden.
Ik voel dat overal waar de
Branding in snikken breekt
Tegen de kusten der aarde,
Mijn leed met zijn golven smeekt
Om de verloren genade
Jou weer nabij te zijn.
Ik wil van mijn schip af waden
Naar iedere einderlijn…
Zeekoorts
poëzie
3.0 met 32 stemmen 3.204 Ik moet weer op zee gaan, een goed schip en in 't verschiet
Een ster om op aan te sturen, anders verlang ik niet.
Het rukken van 't wiel, 't gekraak van het hout, het zeil er tegen,
Als de dag aanbreekt over grauwe zee, door een mist van regen.
Want de roep van de rollende branding, brekende op de kust,
Dreunt diep in het land in mijn oren…
In memoriam mijzelf
poëzie
3.0 met 30 stemmen 4.440 Door vijanden omringd,
Door vrienden in de nood
Geschuwd als aas dat stinkt,
Houd ik mij lachend groot,
Al is mijn ziel verminkt,
Mijn lijf voor driekwart dood.
In 't leven was geen dag
Ooit zonder tegenspoed.
Ik leed kwaad en deed goed;
Dat is een hard gelag.
Nu, in verloren slag,
Strijd ik met starre moed.
Bedekt met sneeuw en ijs…
De ontdekker
poëzie
3.0 met 29 stemmen 3.353 De rustigen die mij tartten te vertrekken
Heb ik om 't schip te krijgen woest beloofd
Rijkdommen fabelachtig te ontdekken,
Waarvoor ik ingestaan heb met mijn hoofd,
En eindlijk in triomftocht aangebracht.
Tot zinkens toe geladen lag mijn vloot.
Wel waren bijna al mijn mannen dood,
Maar alle havensteden bont bevlagd.
Toen moest ik knielen voor…
O engeitado
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.516 Ik voel mij van binnen bederven
Nu weet ik waaraan ik zal sterven:
Aan de oevers van de Taag.
Aan de gele, afhellende oevers,
Er is niets schoners en droevers,
En 't bestaan verheven en traag.
Ik bewandel 's middags de prado's
En 's avonds hoor ik de fado's
Aanklagen tot diep in de nacht:
"A vida é immenso tristura" -
Ik voel mij al samensnoeren…