Netgedichten

netgedicht (nr. 29.490):

Vaarwel amigo

( voor Jan-Jacob Slauerhoff )

Nog eenmaal varen op 'De Springfontein',
de naam die zo mooi zijn leven dekt,
een oud schip, maar gevuld met jonge wijn
zodra de dichter voorgoed vertrekt.

Voor de laatste keer kraakt de loopplank
onder zijn vermoeide voeten, zoveel golven
hebben zij overwonnen, zoveel leed
als martelende sporen uitgewist.

Natuurlijk was het papier de zee
waarop hij zijn eigen koers bepaalde,
altijd en overal, geheel een vrije vogel,
maar hij voer toch het liefste op een schip
zonder de ballast van een lijdende geest.

Moegestreden, platgebrand, dreef hij
onherroepelijk naar die doem 'van hout in zand',
boem! boem! boem! donkere slagen dreven hem voort,
diepbezielde krachten hebben hem bekoord,
gefolterd door de aardse wetten,
een merkwaardig karma met weinig clementie,
maar boordevol godenapplaus, welzeker ontferming.

Net als Rimbaud, een jaar eerder dan hem gestorven,
wenste hij tot op het laatst te vluchten van leven
en dood, op een schip, godverdomme, als een engel
zó onschuldig! In het holst van de nacht komt de
grote Holst hem tot het bittere einde bezoeken,
geen betere vriend te bedenken, als een echte vader
en hij dubbel en dwars een beminde, geëerde zoon

van de Eeuwige Lyriek.