Alle inzendingen over Slauerhoff

'Nu vissen wij in de Baai der Neontetra's, mijnheer Slauerhoff.'…

Jan Slauerhoff had Heleen Hille Ris Lambers als geheim boegbeeld...…

Zo zie je hoe de tijd alles doet verschuiven en Slauerhoff straks een soort Virgilius voor ons is, een vage schim uit de oudheid, die nauwelijks nog tot de verbeelding spreekt, die over enkele eeuwen door niemand meer gelezen wordt.…

aan de oude dorpsstraat staat het raadhuis stil te dromen het raadhuis dat Slauerhoff nog langs zag komen hangend aan zijn sigaret.…

Als een die nooit zijn straf uitzit, hoor ik de regen achteloos-eentonig vallen op het huis; waar, in welke haven, heb ik zo gelegen, liggen luisteren, reedloos, naar het zeegeruis? Hopend, dat een vrouw, wier onvervulde leven, aan het mijne korten tijd zou zijn verwant, tot het wéér een sleur werd, bij mij was gebleven, mij dan gaan zou verlaten…

Zeeman en dichter, zwerver en piraat, Van 't aangebeden en vervloekte leven Wist je dat alles eenmaal moest begeven In 't wisslend lot, ook van den zeemansstaat. Jou was de dood altijd een kameraad, Uit ziekte was een opstand nagebleven, Maar niet de vrees die voor het eind doet beven; Je zei: goed heil! Het gaat zooals het gaat. Veel…

Alleen in zijn gedichten kon hij wonen Nooit vond hij ergens anders onderdak Voor Slauerhoff heb ik sindsdien een zwak Die rusteloze scheepsarts kon mij tonen: Ook reizen door de poëzie is tof…

Ik droom de reis naar het verlatene er te landen als een reiziger buiten de tijd Zonder ticket of bagage snel als het licht kan zijn langzaam als een oude vijver overal thuis te komen Ik droom de donkere wouden de kale witte sneeuw alle plaatsen tegelijk keer er alle beelden om Geen gids weet nog Waarheen die reis zal gaan Varen…

Ahoy skipper Skuumkoppe In je slobbertrui In spikerjeans Ga ik nooit shoppe En des zondags Ben 'k te lui Hou hem stevig vast Die knuppel van het roer Groet Slauerhoff Recht zo die gaat En bind het grootzeil Aan de mast…

(voor J.J.Slauerhoff) Door vele kwalen ingehaald, zwierf hij van zee naar zee, door burgers grof vermaald nam hij zijn noodlot mee en waar hij ook kwam, tussen de dijen van een vrouw of toen hij opium nam, zijn obsessies werden grauw, zodra het land veroverd was. Liever jaagde hij maar voort met een duistere grimas rond de lippen…

In Nederland, schreef hij, kon hij niet leven Men moet er, te benauwd, zijn lusten reven Hij zwierf als scheepsarts, lust- en rusteloos Naar China, Portugal, de Verre Oost Dat hij een eerlijk zeemansgraf bewaarde In schuim en asch verstrooid over de aarde…

De dichter Jan-Jacob fietste vaak van Leeuwarden naar de Hervormde pastorie in Jorwerd, waar hij net als de middeleeuwse barden op de dochters van dominee Hille Ris Lambers verliefd werd. Dominee Cornelis was een aanhanger van het spiritisme en via hem kwam de jonge Jan in contact met geesten, na Annie dacht hij alsmaar 'O Heleen, verfris me…

bemind en kijk ik terug in mijn herinneringen dan was de poëzie een goede vrind die in mijn hoofd een lied kon laten zingen als ik door leed of pijn werd overmand wist dat me op het goede spoor te dwingen al balanceerde ik vaak op de rand en overheersten in mijn leven plichten ik richtte 'n schuilplaats in naar eigen hand en woon als Slauerhoff…

Net zo dik als Du Perron, overspannen als Marsman, ingeteerd als Slauerhoff en uitgeteld als Rimbaud, wijs als Van Eeden, dom als weet ik veel, teveel om op te noemen, getergd als Strindberg, droevig als Woolf, Plath en ga zo maar door, eenzaam als Rilke, vol wanhoop als Ter Braak, diepzinnig als Hesse, verga ik in mijn dagen als een…

Had je maar nooit een gedicht gezien. ----------------------------------- uit: "Ode aan Slauerhoff", 2012. • Rien ne va plus: Er kan niets meer bij; uitdrukking uit de roulettewereld.…

Golven in galop breken hun nek op de bank - schuim en as…

diep in de dichter is het altijd wenen de regen valt onophoudelijk in vlagen al komt er soms licht het blijft alle dagen zwaar bewolkt met sop tot onder in de tenen de Friesche poëet François Haverschmidt hield het niet bij buitjes uit zijn vergiet terwijl hij met wrange tranen bedauwen wou kwam Piet Paaltjens kleddernat uit tuitjes Slauerhoff…

Alleen in mijn gedachten kan ik wonen, niets daarbuiten geeft mij onderdak - Ook al kruipen er wormen door dit brein, en weet ik niet wat ik ben vandaag - zeiksnor of twijfelaar, misschien wel zanger zonder luisterend publiek. Er kruipen wormen door dit brein en misschien ben ik wel gewoon ziek, wie zal 't zeggen? Ik loop…

is echt een fenomeen alle burgemeesters willen een ware coryfee liefst de nummer één men heeft de oplossing gezocht in spreiding grotere mobiliteit van het aanbod meer aansluiting op de regio Vondel deed nu het westen Slauerhoff het noorden Roemer Visscher het oosten Guido Gezelle het zuiden vrij invliegbare gastdichters waren…

Hoe ik boog voor het beeld van Anton Wachter en daarna een kroeg bezocht, met een keur aan bieren hoe ik verveeld langs de rijke panden gleed, een bar bezocht, waar Vestdijk en Slauerhoff ook gedronken hebben, heilige grond, in beschonken toestand urenlang op de dijk heb gezeten, besluiteloos over het feit welk eiland ik wilde bezoeken of toch maar…

Slauerhoff de mooie regels willen maar niet vlotten wat letters dansen doelloos op m'n scherm de eerst timide vloeken worden ferm vergeet het toch, wat kan het je verrotten maar ik behoor nu eenmaal tot de zotten die ondanks zuchten, zwoegen en gekerm vertwijfeld wachten op die ene term de fraaie villa tussen al de krotten 'alleen in…

. --------------------------------------------------------------- Dit gedicht heeft in uitdrukking enige overeenkomst met een gedicht van Slauerhoff.…

Hendrik ontfutselde ik pikante details over zijn vriend Jan Slauerhoff. Best teleurstellend. De lul was meer bezig met zichzelf. Ik fotografeerde de woning, waar de manische dichter Gerrit Achterberg zijn bevallige hospita had doodgeschoten. De huidige bewoner dacht erover om via 112 de politie in te schakelen.…

Ik dacht aan de levens van de mij zo dierbare dichters, zoals Rimbaud en Slauerhoff. Een plastic broodbakkie voor in de middag zou hen ook volkomen gestikt hebben. Ik had mijn ongewaardeerde nachtwerk geleverd, de whisky buitgemaakt, het goud uit mijn kiezen geramd om brood te betalen.…

net zo vervuild en hongerig met de meest afstotelijke zweren op mijn vermoeide gelaat, ik heb ook niet echt het middel om mijn hier-zijn te kalmeren, een plek om mijn vervreemding in te helen, laat ook mij maar ronddolen op de straten van kwetsbaarheid en dreiging, immers, ook de dromen van een dichter zijn ontworteld om te zwerven, neem nu Slauerhoff…

( voor Jan-Jacob Slauerhoff ) Nog eenmaal varen op 'De Springfontein', de naam die zo mooi zijn leven dekt, een oud schip, maar gevuld met jonge wijn zodra de dichter voorgoed vertrekt.…

Ik lees nog een gedicht van Slauerhoff met dubbelgeslagen ogen, een verdoofd brein, op en neer gaand, trillend als vlindervleugels in mijn handpalmen, ik kan mijzelf platdrukken, geen moeite, maar als ik denk aan de grote liefdesgave van mijn dierbaarste, hoe anders ook nu, en wreed en zielsverduisterend, liever laat ik mezelf eeuwig vrij…

Stel dat ik over enkele jaren rijk genoeg ben om met een privé-raket naar de maan te reizen, zodat ik niet een rood-wit-blauw-vlag, maar een gedicht van Slauerhoff, ik noem maar wat, ga planten in een of andere rare uitstulping, is dat dan nobeler dan mijn jarenlange, helse geploeter met woorden op die a-poëtische aarde?…

Tja, Simon was voor mij de weg naar mijn andere, literaire held Jan-Jacob Slauerhoff, die vaak samen met hem wat pimpelde in een café, wat ik ook heb bezocht, aan de rijkste havenstraat, voordat Jan naar Ameland ging, waar zijn liefde voor verre landen werd geactiveerd.…

Een dakloze ben ik In 't diepst van Mijn gedachten Ben niet Van hout of steen Maar van mezelf Vervreemd Muren van huid Staan overeind Maar dakloos blijf ik In 't diepst Van mijn gedachten Ben zonder huis, Ben zonder dak - Slechts in woorden Woon ik nog, Alleen de taal Verleent mij nog Onderdak…