Het geheim van Slauerhoff

De dichter Jan-Jacob fietste vaak van Leeuwarden
naar de Hervormde pastorie in Jorwerd,
waar hij net als de middeleeuwse barden
op de dochters van dominee Hille Ris Lambers verliefd werd.

Dominee Cornelis was een aanhanger van het spiritisme
en via hem kwam de jonge Jan in contact met geesten,
na Annie dacht hij alsmaar 'O Heleen, verfris me!',
maar zij hield niet van zijn dronkemansfeesten.

Dominee Cornelis zag het grote leed van de jongeman
en dus straalde hij zijn kennis op hem over,
ook al hakte de afwijzing van Heleen hem in de pan,
daarna kreeg hij liefdesvleugels van woordgetover.

Al betrad hij nog vaak genoeg die statige pastorie,
gevuld met de stralende dochters van de dominee,
maar hij kreeg al snel het uitvliegen onder de knie
en zelfs in het verre China bleef Heleen zijn toverfee.

De liefde die had kunnen zijn en het nooit geworden is,
maakt goddelijke sprongen in de literaire evolutie,
in Jan's somberheid schuilde altijd dat prille gemis,
wat tevens diende tot heftig geschut en munitie.

Na Heleen is hij helemaal los gegaan met de vrouwen,
woest om die afwijzing van Heleen keerde hij het om,
benevelde zichzelf met opium en alcohol, wantrouwen
jegens de brave burgers, kuise dames, die zijn oliedom.

In zijn verbeelding was hij ineens een wilde piraat
en keek hij als een heerser op Heleentje neer,
soms zag hij haar plotseling weer en werd hij kwaad,
want zijn ziel dimde al tijdens de eerste keer.

In Merano werd Jan in een kuuroord door Heleen verpleegd,
de liefdeslijnen kwamen op de valreep weer tesamen,
zijn rijke leven werd te vroeg door tbc uitgeveegd,
maar Heleen was zijn muze, dat kan de dominee beamen.