Alle inzendingen over Snorre

Daar kust mijn krats, daar rust mijn frats van 't snorren van de domme dagen, van 't porren van de veile vlagen. In 't kneppelhout is zonneschijn, daar waar de kneuters zijn. Daar waar de kneuters op de bogen der sparrelaars hun sakkers zogen, daar les ik dorst aan borrelborst.…

Laten we slapen tot de dagen van december zijn gebroken en de scherven van een zomer in een houtvuur zijn vergaan en tel met mij de maanden mee door ze in weemoed weg te dromen en aanhoor de zevenslaper zachtjes snorren in de maan Hier wil ik zijn in blauwe sneeuw om witte schoenen bij te dragen en te vallen in jouw schaamte tot de tijding…

Het omringende heden is een kronkelig zandpad dat je voetzolen aangenaam streelt kiezelsteentjes priemen soms pijnlijk zijn dan gauw weer vergeten of geven bange voorgevoelens daarnaast geuren wiegende velden graspluimen en bonte bloemen noden hier lui te blijven liggen horzels en muggen snorren dreigend dwingen tot snel doorlopen verder…

de meeste Sinten schreden statig voort andere zaten deftig op witte paarden en spraken, door mij ongehoord van tussen hun snorren en hun baarden. hun staven glinsterden in het zilverlicht van de nieuwsgierig blikkende maan, zonden geregeld een glinsterschicht tijdens dit wonderlijk gaan.…

Op haar golving zweeft de vlinder Langs de bloemen, hier en ginder Met de bontgekleurde torren; Overal is 't gonzen snorren En geluidjes in de blaadjes, In het luchtruim, langs de paadjes. Koeltje, dat, met geur beladen, Ver me uw aantocht wilt verraden, Zeg mij, waar zijt gij ontsproten?…

Voor dat razen en dat snorren, Voor dat blazen en dat knorren Is mijn meisje al gevlucht: Voor haar steken half bezweken Zijn de zangstertjes geweken En verdwenen in de lucht!…

En een trillende leeuwrik stijgt boven zijn hoofd, een plechtige lofzang ruist door het loof, en bijen snorren hem gonzend voorbij, en alles ontwaakt en is vrolijk en blij... De zonne lacht, de morgen straalt in opperste pracht, en hij, de gelukkige, gaat met stralende blik en een lach op het gelaat. Wiesbaden, 1878.…

Nu juichen de bossen, Nu leven de weiden; Wat aantal geluiden Doorgalmen het luchtruim; En roemen als goedheid De Schepper der lente, Die de aarde verheugt, Nu loeien de koeien; Nu briesen de paarden; Nu blaten de lammren, En geitjes en schapen; Nu snorren de insectjes; Nu zingen de vogels; 't Geroep van de koekkoek,…

Paardenpoten trapp'len, draven boven graven, boven graven, boven het Memento Mori juicht de dag in volle glorie, tussen zware wagenvrachten jagen mensen, joelen, jachten, snorren taxis, toet'ren, tett'ren, zoemen stemmen, schreeuwen, schett'ren, logge camions dond'ren, bonken, monden lachen, ogen lonken, wielen went'len, knarsen,…