Alle inzendingen over Titanic

Dit keer, terwijl ik wat champagne dronk, Dacht ik aan de Titanic, vóór die zonk.…

Haar grootmoeder Kate overleefde ooit de ondergang van de Titanic,terwijl haar man Leonardo in de golven verdween. Haar moeder Marilyn bleef steeds hopen dat haar man ooit president zou worden,maar droomde elke nacht dat zij in de afgrond stortte.…

Haar grootmoeder Kate overleefde ooit de ondergang van de Titanic, terwijl haar man Leonardo in de golven verdween. Haar moeder Marilyn bleef steeds hopen dat haar man ooit president zou worden, maar droomde elke nacht dat zij in de afgrond stortte.…

In een kleine onderzeeboot vol gereedschappen van het nieuwe vernuft waagden vijf mannen zich ver onder de golven van d' Atlantische Oceaan zij verlangden steeds meer te ontdekken bij het wrak van de vergane Titanic de speurlustigen lieten zich niet meer zien men zocht daadkrachtig waar het eens aller trotste zeeschip naar de bodem…

Tenslotte doken we allemaal in het water, want ons slappe bootje ging verloren, zo had de IJssel zijn Titanic-flater, heel vreemd, want alles was bevroren.…

Op de strenge diepzeebodem door beschermend duister omgeven ligt al honderd jaren het wrak van de Titanic zijn boeg en wanden slapen dof _ bruingekleurd grillig en verweerd door onoverwinnelijke vraatzucht van ontelbare dwergplantjes daarbinnen verblijft het gebeente van zeelui en reizigers die een verborgen graf kregen dat sterke herinnering…

De trotse stomer Titanic vaart bij nevelige nacht over de kalme oceaan de reizigers daarbinnen feesten dansen en drinken in zalen vol weelde vieren de eerste reis van hun onzinkbaar schip hard schurend geluid wekt vragen vertoont het roerwerk nukken of zijn we op een kust beland?…

Beeld van een dood blond jongetje aangespoeld op 'n Canadees strand duwt mijn hart in m'n keel het staat voor 't drama van de Titanic Dorpelingen ontfermen zich over hem begraven hem, onderhouden zijn graf Niemand meldt zich, niemand treurt om hem alsof het kind nooit heeft bestaan Zijn beschrijving past bij mijn zoon ik verzink in 't leed…

Verandering kost tijd, en kunnen onszelf uitroeien door te laat ‘t steven van ons streven te wenden, met rampzalige gevolgen, zoals opvarenden van de Titanic ondervonden; soms wordt een ‘schip’ niet gekeerd maar gaat ten onder.…

We zijn als de voorplecht van een Titanic in opperste nood. Geborgen door waanbeelden en dromend van schatkisten zonder inhoud. Honderd duizend moerbeibomen staan te wuiven in de wind, vele vlinders zie ik dromen van een overwonnen schrikbewind.…

ons schip vergaat met man en muis Als de Titanic in zwart-wit mijn huid wordt wit als mijn gebit 'k verlang naar kade, goede ree, mijn liefste in haar legerstee Ik heb genoeg gekauwd, mijn zus bleef achter in de Kaukasus maar dat boeit niet en evenmin deert mij die Wanda zeemeermin We zitten er nu midden in het water stijgt, de mast…

And whether it was noon at night- Or only Heaven-at Noon- For very Lunacy of Light I had not power to tell- The Bees-became as Butterflies- The Butterflies-as Swans- Approached-and spurned the narrow Grass- And just the meanest Tunes That Nature murmured to herself To keep herself in Cheer- I took for Giants-practising Titanic…