38 resultaten.
Lentegroet
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 277 En alle bloesems met hun honinggeuren
openen in mij zomaar
vastgeklonken en vergeten deuren.
Het held’re water bij ‘t kanaal,
dat wiegelt,
kabbelt zachtjes haar verhaal,
beschermd door ‘t riet,
dat zich roerloos spiegelt.
Een hond loopt blij al kwispelend naar mij,
als wil hij even groeten.…
De laan in, uit westlijke wolkensluis
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.400 De laan in, uit westlijke wolkensluis,
Stuwt-op ’t oranje licht; ’t gewelf van toppen
Lijkt, vastgeklonken met fel kop’ren knoppen,
Geelgroene naad van zacht hellende buis.…
MATER DOLOROSA
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.335 Moeder der smarten, zwijmend neergezonken,
Gij in uw Zoon, Gods Zoon, gehoond, bespogen,
Met lijf en ziel aan ’t schandhout vastgeklonken !
Hij boette om de euveldaden aller tijden :
Zijn minste smart heeft u de ziel doorsneden.…
De Levensboom
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 562 Zoals een boom haar wortels vat,
in rulle aarde vastgeklonken,
verbeeld ik mijn bestaan,
soms door een watervloed welhaast verdronken,
en toch, het water zakt, de lucht klaart op,
een nieuwe knop
zoekt naar de zon
vanuit haar schrale top.…
Hysterie
netgedicht
2.0 met 16 stemmen 825 Schichtig als een bange hond
aan zijn baasje vastgeklonken
loop ik hijgend in het rond
op zoek naar de vaste grond
in gepeins verzonken
Hallo mijn liefste
ben zojuist verdwenen
als een glimlach in de nacht
in mezelf verborgen
onbeduidend en onschuldig
zwevend naar een stille kracht
Zoekend op het stille pad
van vergetelheid en voeten…
AFSLUITDIJK
gedicht
3.0 met 154 stemmen 28.763 Dan zie ik plots, als waar ´t een droom, in ´t glas
ijl en doorzichtig aan de onze vastgeklonken,
soms duidelijk als wij, dan weer in zee verdronken
de geest van deze bus; het gras
snijdt dwars door de matrozen heen.
Daar zie ik ook mezelf.…
Ervaring Sion/Wallis 2019
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 268 ja Kortjakje
'k leek als vastgeklonken
Tenslotte ging ik naar buiten
stond op de heuvel, oud de stronken
zag het dal beneden mij
wijd spreidden de bergflanken een bedding
Plots, als een verschuiven,
was't alsof ìk dat dal
de Rhône rinnend naar Rijn, mijn heim,
vruchtbaar de aarde en het land aan weerskant
abrikozen en ranken van druiven…
het kinderziekenhuis.
hartenkreet
2.0 met 12 stemmen 1.712 Aan leren riemen vastgeklonken. Naast jurken lag ik van verpleegsters en artsen.
Ik lette op hun knopen en op de glinsterende spelden in het haar van de zusters.
De kamers zaten vol apparatuur van lood en ik zag mijn gekleurde vreemde paars/blauwe hart, lijkend op een bosanemoon.…