2684 resultaten.
Oude waarden?
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 53 De avonden keren terug naar
oude waarden, kikkers paren
in hun glorieuze uur, te vroeg
voor nachtegalen waarin de
hazen ruimer ademhalen, in dit
schemeruur verzamelen uilen
spitste geluiden in de zachtste
en zoetste treden van de nacht,
de wind verlegt de schreden
in zijn de fluwelen mantel bezielt
door zijn omfloerste macht.…
Respect
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 124 Waar mensen met elkaar praten;
vallen af en toe zware woorden
zijn meningen verdeeld
worden gevoelens uitgesproken
kunnen er tranen gaan vloeien.
Proberen we te begrijpen
omarmen we wat we hebben
willen we geven en nemen
weten we dat er verschillen zijn.
Trachten we er het beste van te maken
leven we ons leven
zijn we in staat om;
niet…
Mijn land
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 178 Waar ik mijn hart aan heb verpand
Is dat er nog
Wagen wij nog
Worden wij uitgedaagd
Vechten wij
Voor dat waarvoor gevochten is
Wat was
Wordt verder verleden
Nieuwe mogelijkheden
Of dieper verdriet
Het is de jonge generatie
Die het opnieuw beziet
Vragen in een nieuwe tijd
Vraagt een nieuwe visie
Op de waarheid
ontworteld
Aan oude waarden…
Stemmen van waarde
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 198 op bouwt
wanneer
het vertrouwde
Daar waar de wereld lang op bouwde
verandert
En een nieuwe visie
Op het geheel
Een noodzaak is
vormt dat een ader
In de rivier des levens
Waar zwijgzaam stemmen van waarde
Universeel in de noodlottige verandering
Van de tijd
Zoeken op aarde…
Binnenwereld
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 425 De warmte van de open haard
De oude kat die vredig spint
De rode wangen van het kind
Zijn mij vandaag het meeste waard
Het nippen van die zoete wijn
Oh, even van de wereld zijn…
De zee
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 75 Voor menig mens,
ben jij van waarde.
Voor mij ben je uniek,
vaak kom ik bij je.
Graag hoor ik jouw geluiden.
Soms wat zacht,
maar vaak met kracht.
Langs de vloedlijn lopen
is het mooiste wat er is.
Als de zon schijnt, zie
ik je blauwe golven schitteren.
Zee, zo fascinerend mooi
Natuurlijk ben je
soms eigenwijs.…
Van onschatbare waarde
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 76 Van onschatbare waarde is het werk
van een chirurg. Precisie is zijn
handelsmerk. Sterk is zijn overtuiging
om mensenlevens op de snijtafel te redden.
Bij vele bedden bereid hij zijn patiënten
voor op hun uur U. Van nu tot straks als
patiënten wakker worden en zij zich weldra
weer beter kunnen redden.
Nieuwe hartkleppen worden ingezet.…
waar vinden wij dan nog waarde in
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 49 Als geweld zinloos is
waar vinden wij dan nog waarde in.
Maar laten wij vandaag beseffen,
terwijl de wereld huilt;
dat morgen in ieder duister hoekje
nog ergens een mensenhart schuilt.…
liefde
snelsonnet
4.0 met 13 stemmen 152 zelfs zonder taal is lief' een simpel woord
maar menigeen vergist zich toch te vaak
hoewel, soms is het bij de aanvang raak
en wordt de liefde lied met één akkoord
een druppel liefde blijkt van groter waarde
dan alle kostbaarheden op de aarde…
waardeloos
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 239 voor wat het waard is
de waard en zijn gasten,
niet op hun waarde geschat
eens doolde een geest,
onnavolgbaar in woord en gebaar,
vrouwen, drank en gezang,
eens hebben we het gehad
er waart niets meer,
we zijn er geweest…
LEERGELD
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 609 Het was het waard
Voor wat het waard was
Geen berouw of spijt
Geen jankverhaal
Vol medelijden
Nooit heimwee
Naar die rotte tijd
Geen weemoed
Of wat als?…
Idealen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 453 Wat is de waarde van een ideaal
Wanneer zij gevangen zit in woorden
En schone taal
Wat is de waarde van onze dromen
Als wij weten
Dat ze nooit uit zullen komen
Wat is de waarde van de strijd
Als men niet winnen kan
Maar lijdt…
Misschien hield ik van haar
gedicht
2.0 met 494 stemmen 158.497 Misschien hield ik van haar
het meest omdat ik meer
geworden was dan ik
ooit eerder was geweest
meer van mijzelf
kon geven, het meeste
van mijn leven
-------------------------
uit: 'Eenzang' (1992)…
Het hoofd, een benen doos
gedicht
3.0 met 33 stemmen 16.147 Het hoofd, een benen doos
waarin wat wij zien als
het hoogste, kroon
op de schepping: hersens
het uitgespogen kauwsel
van de goden, de schedel
kwispedoor, waarin
een grijze kauwgom of
stinkende pruim
---------------------------------------------------
uit: Van cadmium lekken de bossen, 2002…
Potret 3
gedicht
3.0 met 98 stemmen 35.537 Wijdbeens. Rokend. Een lach
en een pot sterke koffie altijd
in de warme aanslag -
Hoogblond opgetoupeerd en leergejast
De struise vormen in
een glanzend trainingspak -
Zelden alleen. Want steeds
luidkeelse kinderen, kaartvolk of
vriendinnen om zich heen -
Wie staat hier opgesierd en
uitgedost en neergepoot, kortom?
het Hollands vrouwendom…
De zomerstoelen waarin wij nog kortgeleden zaten
gedicht
3.0 met 32 stemmen 14.510 De zomerstoelen waarin wij nog kortgeleden zaten
staan zo geschikt alsof ze bij het opstaan
weggeschoven door ons zijn verlaten.
Het riet kraakte, niet meer van ons, maar van
de najaarsregens en de zittingen vergaarden
om zich toe te dekken blad dat
daar zelf in een vluchtpoging belandde.
Weerloze hoek is het, die geen beschutting
aan zichzelf…
Als ik niet aan je denk of raak
gedicht
3.0 met 34 stemmen 14.815 Als ik niet aan je denk of raak
Wens ik mij denkend met je te verstaan -
Dat is volmaakt -
Dat ik niet met je slaap maakt echter
Dat ik denken moet je aan te raken
Waardoor ik waak -
En aangezien ik je niet meer zag
Moet ik zelfs volstaan met in gedachten je te spreken -
En ik raak van slag
Wat de verbeelding niet vermag!
Uit niets…
Ik sloot mijn ogen en was in
gedicht
3.0 met 22 stemmen 10.167 Ik sloot mijn ogen en was in
een donker bos, zodat ik ze
weer kon openen; de rechte
stammen stonden ordelijk en
los, het loof was zwaar en hing tot
op gelijke hoogte, de kruinen
grepen op gesloten wijze
in elkaar en het was er vochtig
en verademend; een ruimte
waar ik mijn ziel bevrijden kon
uit het on-eigene en wat haar
inspon en verstikte…
Maar misschien wel goddelijk
gedicht
3.0 met 16 stemmen 15.880 telkens staat een boom
met één been in de grond
kapotte enkel, stompe voet in skischoen
scheenbeen is verwond
maar toch: Hermes!
Boodschapper van de goden
zet zich af van deze heuvel
vleugels bewegen driftig
aan zijn hiel en in zijn kroon.
---------------------------------
uit: ‘Proeven van moord’, 2005.…
Drie kleine vogels levend op de rand van zee en strand
gedicht
4.0 met 17 stemmen 10.434 Drie kleine vogels levend op de rand van zee en strand
houden mij gezelschap aan de branding.
De gratie van hun rennen en bewegen,
half vliegen over het water, te licht voor zwaartekracht,
samen alleen in lucht, nat zand en spiegeling,
dat woordloze toebehoren aan elkaar en niemand anders -
opeens zijn ze verdwenen zonder dat ik zag waarheen.…
Zoals het lijden niet is
gedicht
3.0 met 16 stemmen 8.213 Zoals het lijden niet is te
Vermijden, het is gegeven, zo voel
Ik een verdriet dat als een spoel uit
Een machine in mij losschiet: ik dacht
Nooit aan de weg, ik dacht aan het doel.
Als ik trappenhuizen van flatgebouwen
Zag, die als verlichte ritsen in een
Onzichtbare jas gestoken stonden
In de nacht, dan waren het ritsen die
Ik opentrok. Ik…
Liefste van ooit
gedicht
2.0 met 18 stemmen 7.088 De blonde leeuwen
met hun gemelijke
koppen, trekken rondom
lopen kringen
in het losse zand, aleer
zij door de brandende hoepels
springen -
Een koperen pauw
draagt in zijn snavel
je spiegel -
Jij Narcissus die naar
haar evenbeeld kijkt
Ik: altijd bezig je ongrijpbaarheid
te bezweren in het net zo efemere*)
van de liefdesdaad…
Ik zag het als mijn opdracht
gedicht
2.0 met 93 stemmen 26.819 Ik zag het als mijn opdracht
haar van alle onheil
te ontdoen, van alle
ongemak te zuiveren
haar te verpuren tot
het klare, mijn leed te
logenstraffen, haar in
mijn leven tot die ene
te maken, tot die ware -
ik zag haar als mijn lot.
Zij, wel gemaakt van spier
en bot, leek mij op water
stromend uit een beek of
kraan en haar…
Vannacht
gedicht
3.0 met 9 stemmen 15.464 .
---------------------------------------------
uit: DBNL maart 2012 - dit gedicht verschijnt
in een volgende bundel van Elly de Waard…
Nachtelijke ontmoeting
gedicht
4.0 met 3 stemmen 3.366 Het was een avond, lang geleden
de maan stond hoog, het was heel licht
en waar ik liep, over het Doornvlak
dampte de grond van warme mist
Ik ging liggen in het stugge gras
lag stil te kijken naar de nacht
Een uil kwam aangevlogen
en streek neer, zo dichtbij op een tak
dat wij elkaar haast raken konden
en bleef zo stil als ik daar zitten…
Aan Ingrid Jonker (1933-1965)
gedicht
2.0 met 3 stemmen 4.227 Een dichter was je net als ik, geen dichteres
en lange tijd was je hier onbekend.
De wetten van je vader teên die swartmens
hielden ook jou apart – van ons met name.
Totdat je werk, dankzij Mandela, eindelijk openging.
Wij zijn familie, hebben voorvaders en strijdbaarheid
gemeen, wij spreken zustertalen. Over het wonder
van de jouwe ben ik…
Als Cassandra
gedicht
3.0 met 2 stemmen 2.490 Wie is er geen Cassandra in een tijd
waarin je zonder visionair te zijn
kunt zien dat Troje zal gaan branden?
Aan rafelranden van de stad en in
de buitenwijken smeult het al –
Luister, het is de wind niet, blijf niet doof
en blind, het zijn miljoenen naderende
voeten, aanschuifelend tot een storm
die weinig overeind zal laten staan
Berg…
En in de schemering
gedicht
3.0 met 6 stemmen 3.653 En in de schemering zong
de uil zijn blues; veel
van ook zijn verdriet
was al geweest, zijn droevig
lied kwam immers uit
zijn hele lichaampje en niets
gekunstelds was er aan
het werd door niets
gestuit - zo hoort muziek
te zijn: voluit, een druppel
die je dorstige, je uit-
gedroogde ziel
in zich opzuigt.
------------------…
Existentiële vraag
gedicht
3.0 met 3 stemmen 3.255 Wat is er in de lichtheid
van mijn leven overdag
dat het betaald moet worden
met de zwaarte van de nacht?
Dat uit het hijgen van mijn
borst, uit dat moeras, uit van
mijn dromen de benarde damp
de kracht getrokken moet
voor lachen? Leef ik mijn tijd
te snel, waardoor de donkere
materie van de aarde zelf
als zij haar kans krijgt, mij…
Klimaatverandering
gedicht
2.0 met 6 stemmen 3.316 Waarom was de herfst droog, mediterraan
en dat na zo'n moessonzware zomer.
Eergisteravond, na drie keer een volle maan
ononderbroken continentaal, was de wind
opeens gedraaid in zijn normale richting;
de adem van de zee stoof over het land
en ik snoof het zout dat ik gemist had en de geur
van vuur in hout. Eindelijk tijd voor westerstormen…