2229 resultaten.
De zoen
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.577 Teder als een bloeiende roos
verwelkomt de zoen een innige droom
Het opent de roes schaamteloos
om openlijk te worden ontvangen
als een voorbode van geestelijke instroom
De aorta zwelt aanstonds met verlangen
alle levenssappen transporterend
het nijpende energietekort compenserend
Slechts door een enkele lipsamensmelting
ontstaat deze alles…
Gedicht om voor te lezen bij het aanvatten van vredesonderhandelingen
gedicht
3.0 met 47 stemmen 31.164 Wat je aan illusies
verloor, won je
aan gewoonten.
Kijken naar de weerspiegeling
van de schemerlamp in het raam.
En dan plots
heel duidelijk weten:
bij valavond
voelen je handen zachter aan.
Dit is het ogenblik
waarop je weer durft denken
aan iets heel gewoons.
Aan rozen of zo.
--------------------------------
Uit: 'De droom…
Hij krijgt de tijd
gedicht
3.0 met 42 stemmen 12.984 Tussen zijn aankomst en zijn gaan ontkwam
de tijd die nodig was geweest om te bestaan.
Zoveel wist hij. Maar onder aan het strandhotel
richtten zich de golven op en vielen neer.
Soms trad in deze buldering ineens een stilte in.
Het was alsof het eiland dan zichzelf vernam.
Dit is de tel waarin de tijd in haar geheel
opnieuw verstrijken kan.…
New York City
gedicht
3.0 met 17 stemmen 9.400 Er brak plots brand uit
in het Museum van Moderne Kunst.
Ben Shahn, Robert Moterwell en Man Ray
dienden haastig van de muur gehaakt
en weggebracht. Ik keek toe,
de handen rustig in de zakken.
Heimelijk legde ik de eerste steen
van het UNO-gebouw (1949).
Buiten, in de zon van 5th Avenue
liep een meisje uit Californie,
ik telde haar zomersproeten…
Geen mens
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 49 Ik kijk naar de wereld
naar religies en verder.
Ik zie zoveel geweld.
Veel schapen, geen herder.
De zwakkeren lijden.
Zowel mens als dier.
Leiders die het mijden
voor hun eigen plezier.
Zelf ben ik niet volmaakt.
Maakte fouten in dit leven.
Ik ben wel al tot hier geraakt.
En zal mijn kennis blijven geven.
Geen mens op aarde
is helemaal…
Het Groninger Hogeland
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.816 II Het volk
Zij kennen niet de delicate zwier
van de gebaren, en het soepel spreken.
De woorden die zij uit hun harten breken
Zijn luid; hun lachen schuimt als donker bier.
Zij werken machtig, wild is hun plezier;
Brutaal wordt ieder vreugde aangekeken.
Hun feesten razen, en de nachten bleken
Als het dorp nog davert van dans en getier.…
Kampvuur
netgedicht
3.0 met 70 stemmen 37.351 Het kampvuur is een rustpunt
een waar ik snel weer weg wil
vonken trekken aan mijn ogen, lonken
duwen m'n wangen, uren, naar waar het fris is, weg.
Anderen praten heel timide
laten terloops de waarheid vallen
over hun helden serieus, of
grappig over corpsballen
Jij staat midden in het vuur, je schreeuwt
"Ik lach alleen als jij lacht"…
Tegen de weemoed
gedicht
3.0 met 32 stemmen 16.578 Een karavaan voddenmannen
trekt al dagen klagend
langs het raam. Jaargetij
van stafrijm. De krant
die uit de schemering
de gang inglijdt is klam.
Commentaren vragen aandacht
voor de dodo, en je weet:
het is oktober. Valt een spin
het afwaswater in. Najaar,
vuurtje in de nevel, slaapje
van de luiheid, de wereld
wordt weer één, zelfs de spreeuwen…
Als je handen maanlicht waren
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 117 Als je ogen wolken waren
en je tranen regen,
dan zou ik buiten met je dansen
op glimmende asfalt wegen.
Als je handen maanlicht waren
en je tanden sterren,
dan pakte ik telescoop en
herkende je van verre.
Als je armen vleugels waren
en je benen zuilen,
dan wilde ik dicht bij je zijn
en in je schaduw schuilen.…
Begrafenis
poëzie
3.0 met 301 stemmen 43.262 Hij is bepaald heel net gekist:
gekleed kostuum; op mat fluweel
doet dat heel goed, 't is rijk en eêl.
Wat zou hij trots zijn als hij 't wist.
Het glas heeft een geslepen rand.
De schuif is van licht notenhout;
Uit donker is de kist gebouwd,
Als passend voor een man van stand.
Plechtstatig wordt de stoet geschikt.
In de rijtuigen…
Moeder
poëzie
3.0 met 22 stemmen 2.145 Moeder, ik zou mijn hoofd van zorgen zwaar
nog eenmaal in uw handen willen leggen,
terwijl uw stem m'een oud verhaal ging zeggen,
waarvan ik de heugenis nog bewaar.
Ik weet een avond, 't is al menig jaar
geleden, zoete rook van meidoornheggen,
die bloeiend bogen langs de smalle weggen,
maakte mijn moede leden loom en zwaar.
Gij zat voor…
De jonge Zeeuw
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.780 Hij is een boer, maar hij is mooi.
In al zijn jeugdige ouderwetsheid
Is er geen zweem van vaag- of fletsheid,
Want alles is van ’t best allooi:
Het zwarte pak, de zwarte hoed,
Zijn gouden haar en gouden knopen,
’t Bestikte hemdsboord omhooggekropen,
Staat alles fleurig en is goed.
Alleen - zijn buis is niet meer wijd
Genoeg voor het…
Veel zaken laten het leven kleuren
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 79 Veel zaken laten het leven kleuren.
Sommige dingen maken het leven grauw.
Volhouden aan je idealen.
Niet wijken voor een kleine douw.
Bij het pad dat je gaat bewandelen
komen al die dingen op je rug.
Maar met wilskracht en wat kleuren
vind je altijd weer de weg terug.…
De dikzak
poëzie
2.0 met 13 stemmen 2.129 Hij is van boerelijke bloede.
Zijn vorm, zijn inhoud en gewicht
Verscheen reeds menigmaal in ’t licht,
Want reeds voor eeuwen ging zijn vroede
Geslacht dezelfde landstreek rond
En schatte peerden en percelen,
Het zwoegend grauw, ’t graan op de delen,
Luidruchtig van gemoed en mond.
Hij stompt de vrouwen in de maag
En strijkt de meisjes…
In de tuin
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.282 Gelderse rozen met hun koele
Ballen lichten de hemel toe.
Seringen waaien paarse zoele
Geurige schaduwen, gril en moe.
Aan tengre boompjes, haast nog schuil,
De witte zuiverheid der rozen;
Midden in hun half open tuil
Besluiten zij hun schuchter blozen.
In de doorgonsde donkerheid
Van 't honinggeurende prieel
Is 't zoet te toeven voor…
Over de heuvel
gedicht
3.0 met 18 stemmen 9.218 Over de heuvel rent een vrouw,
veert op ijswitte sportschoenen.
Ze beweegt als een astronaute
die het landschap in kaart brengt.
De lucht buigt voor haar passen.
Ze maakt een tunnel van de wind
rekt het uitzicht op en de weg
voegt zich vanzelf naar haar gang.
Een aanhangwagen vol sneeuw
rolt voor haar voeten de helling…
Pinksteren
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.763 O Geest, toen Gij ternederkwaamt
En voor hun oog gestalte naamt,
Doorzonk de hemel ademloos
Een stille witte vlammenhoos.
Boven hun lichaams donkre zuil
Verscheen een zacht bewogen tuil
Van licht, en glinsterende gleed
Het neder langs hun schamel kleed.
Hun mengelmoes van woorden vaal
Klonk ieder als zijn moedertaal.
In mensenwoord, op…
De zon van al mijn dromen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 58 Achter stoffige duinen van gedachten
ligt een grijze zee van pijn.
Eeuwig golvend in beweging.
Zo immens in al zijn zijn.
En de zon van al mijn dromen
bloedt in stilte langzaam dood.
Om herboren op te komen
in een blauwe lucht van hoop.
Een dag lang zal ze stralen
op het land wat mijn leven is.
Maar er is niemand die echt weet
hoeveel…
VITELLUS
poëzie
4.0 met 37 stemmen 4.914 Waar is Vitellus, de wafelverkoper?
Waar is Vitellus, die snelle loper?
Hij danste als hij liep, en hij stond op één voet,
Zijn wafels waren zo warm en zoet.
De keizer kocht, en de gladiatoren,
En de keizerin heeft van hem gekocht.
Hij mocht alles zien en alles horen.
Was overal en nergens als men hem zocht.
Vitellus komt in paleizen en…
Martinitoren
poëzie
3.0 met 16 stemmen 2.018 Rondom zijn voet een rosse schijn,
Waardoor de regendruppels stoven
En zwaar en traag daarboven
Het zwart geheim
Der stijging in de donkerten verloren
Tot waar, een vuren knop,
De lichte top
Dreef op de hoge duisternis. –
Ontzaglijk in zijn vreemde luister is
Het wezen van de nachtelijke toren.…
In vriendenkring
poëzie
2.0 met 11 stemmen 2.348 In vriendenkring drink ik de gouden wijn.
In eenzaamheid ben ik bedroefd en ween.
O arm aards dal, waar 't onbestendige standhoudt.
Het beste is hier: altijd dronken zijn.
--------------------------------------
uit: Omar Khayyam (1929)…
De dominee
poëzie
3.0 met 17 stemmen 2.938 Hij zit elke week preken te maken,
Die de gemeente Zondags komt horen.
Hij moet dopen als er wordt geboren
En in het sterfhuis een zucht gaan slaken.
Daartussen ligt een lange reeks van jaren,
Waarin men tot hem zegt: u kunt mooi praten.
U moet de kerk midden in het dorp laten.
Daar zijn we altijd wèl bij gevaren.
Hij moet het volk brengen…
IK BEN GEEN VADER EN IK HÈB GEEN ZOON
poëzie
4.0 met 16 stemmen 2.386 Ik ben geen vader, en ik hèb geen zoon.
Niets dan een sage is zijn zacht bestaan.
Toch groeide hij gelijk de nieuwe maan
In grootte en glans en werd volwassen-schoon.
Nevens mij, glorieus en monotoon,
Verging de kringloop van zijn kort bestaan.
Mijn hand is strelend door zijn haar gegaan
En langs het kloppend halsje van mijn zoon.
Ik weet…
Ik heb u lief
poëzie
3.0 met 13 stemmen 2.906 Ik heb u lief, gij zult gelukkig zijn!
Zo fluister ik, alleen, in staag herhalen,
En door mijn denken komt met vlagen dwalen
Van liefdes volkslied het oeroud refrein.
De meisjes zingen 't in de maneschijn
Met brede slingers wandlend langs de wegen,
Zij roepen 't iedre donkere jongen tegen:
Ik heb u lief! gij zult gelukkig zijn!
Door de…
O droom, die in een slapeloze nacht
poëzie
4.0 met 12 stemmen 2.164 O droom, die in een slapeloze nacht
Verschenen zijt voor wakkre brandende ogen.
Gij naamt uit mij vorm en bestaansvermogen.
'k Heb u verwekt en smartelijk voortgebracht.
Eindelijk zie ik, bang, de late pracht
Van uw gelaat, o zoon, mij toegebogen:
Trillende wimpers over tintlende ogen,
Zo warm en diep en donker als de nacht.
Er moet veel…
Ave Christus! praemortui te salutant*
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.655 Dit is ons laatst verlangen
In onze laatste nood,
Nu harten en gezangen
Zijn volgestroomd met dood:
O Christus, dood gebloed!
Zie, hoe wij moeten
Ons bloed boeten
Om uw bloed!
Nu bréékt het leven open,
Een vrucht van rijpheid rot.
Wij stellen onze hope
In 't uiterst nòg op God!
O Christus, opgestaan!
Open uw paradijzen!
Laat ons met…
Liedje
poëzie
3.0 met 19 stemmen 3.374 Dat dit tussen ons kan zijn,
Deze liefde (druppel wijn
In een glas klaar water glijdend,
Zich oplossende verbreidend),
Deze suizelend gedempte
Fluistrend ademende stem te
Horen in gedachte en bloed,
Dat is goed.…
Angela
gedicht
2.0 met 18 stemmen 10.028 Zij had de gang van een bezetene,
badplaats, midden februari:
zo schijnbaar onbedacht
'Ben ik iets kwijt? Nee, daar...'
snelde zij langs halfverholen
eet- en drinkgelegenheden.
Een vreselijk dunne man
hield haar staande met plotseling
geheven brauwen.
Om hem direct op zijn gemak te stellen
had zij een horloge moeten dragen
en niet gedreven…
Gij hebt ter wereld zoveel schoons geschapen
poëzie
3.0 met 11 stemmen 1.954 Gij hebt ter wereld zoveel schoons geschapen.
Hoe fel ik leef, 'k kan al uw vreugd niet rapen.
Gun mijn verdoolde zinnen eindlijk rust.
Laat mij één nacht lang en gelukkig slapen.…
De oude vader
gedicht
2.0 met 20 stemmen 9.754 Nog houdt hij het landschap stevig vast,
hoewel zijn hand reeds lichtjes beeft
van schaamte voor de naderende dood
en voor al die stilte die erop volgt.
Wie stelt er paal en perk aan zoveel gras?
Zijn beeld vloeit open in de spiegel.
Alles wat ooit gelogen was,
een logboek vol, wordt langzaam wit.
Hij morst nog een beetje waarheid
over de…