inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 800):

De oude vader

Nog houdt hij het landschap stevig vast,
hoewel zijn hand reeds lichtjes beeft
van schaamte voor de naderende dood
en voor al die stilte die erop volgt.
Wie stelt er paal en perk aan zoveel gras?

Zijn beeld vloeit open in de spiegel.
Alles wat ooit gelogen was,
een logboek vol, wordt langzaam wit.
Hij morst nog een beetje waarheid
over de rand van zijn aarzelen.

Zijn gedachten zinken verder weg,
zo verdiept hij zich in duisternis,
een verdwaalde wandelaar in de tijd.
Hij loopt voorbij de begraafplaats
en denkt verstrooid: de aarde gaapt.

-----------------------------------------
uit: 'Het failliet van het realisme', 1999.

Schrijver: Willem M. Roggeman
Inzender: jb, 3 oktober 2005


Geplaatst in de categorie: tijd

2.0 met 20 stemmen aantal keer bekeken 9.749

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)