2229 resultaten.
De oude vader
gedicht
2.0 met 20 stemmen 9.757 Nog houdt hij het landschap stevig vast,
hoewel zijn hand reeds lichtjes beeft
van schaamte voor de naderende dood
en voor al die stilte die erop volgt.
Wie stelt er paal en perk aan zoveel gras?
Zijn beeld vloeit open in de spiegel.
Alles wat ooit gelogen was,
een logboek vol, wordt langzaam wit.
Hij morst nog een beetje waarheid
over de…
Benedictus
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.037 Gezegend, die de rozen doet
Onder Uw lach ontluiken
Aan de verbolgen struiken
In glans van sneeuw en bloed.
Gezegend, die de vogels hoedt,
En lokt een schuwe zinger
Heel teder op Uw vinger,
En wekt het nestend broed.
Gezegend, die der kinderen schal
Bij 't spel met bikkel en met bal
Ons droeve hart laat raken.
Gezegend, die zich vaak…
MIJN ZOON, GEEF MIJ UW HART
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.361 De zomernacht werd zwart,
Toen, zacht en duidlijk klonk er
Een klare stem door ‘t donker:
Mijn zoon, geef Mij uw hart!
Ik aarzelde... verward...
Was het de wind die zoefde?
En weer zei, maar bedroefder,
De stem: geef Mij uw hart!
Ik wrong mij op de grond,
Tot ik de woorden vond:
Heer, ‘t moet door U genomen!
En nog eens overviel…
Moeder
poëzie
3.0 met 22 stemmen 2.146 Moeder, ik zou mijn hoofd van zorgen zwaar
nog eenmaal in uw handen willen leggen,
terwijl uw stem m'een oud verhaal ging zeggen,
waarvan ik de heugenis nog bewaar.
Ik weet een avond, 't is al menig jaar
geleden, zoete rook van meidoornheggen,
die bloeiend bogen langs de smalle weggen,
maakte mijn moede leden loom en zwaar.
Gij zat voor…
De jonge Zeeuw
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.781 Hij is een boer, maar hij is mooi.
In al zijn jeugdige ouderwetsheid
Is er geen zweem van vaag- of fletsheid,
Want alles is van ’t best allooi:
Het zwarte pak, de zwarte hoed,
Zijn gouden haar en gouden knopen,
’t Bestikte hemdsboord omhooggekropen,
Staat alles fleurig en is goed.
Alleen - zijn buis is niet meer wijd
Genoeg voor het…
Veel zaken laten het leven kleuren
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 79 Veel zaken laten het leven kleuren.
Sommige dingen maken het leven grauw.
Volhouden aan je idealen.
Niet wijken voor een kleine douw.
Bij het pad dat je gaat bewandelen
komen al die dingen op je rug.
Maar met wilskracht en wat kleuren
vind je altijd weer de weg terug.…
De dikzak
poëzie
2.0 met 13 stemmen 2.129 Hij is van boerelijke bloede.
Zijn vorm, zijn inhoud en gewicht
Verscheen reeds menigmaal in ’t licht,
Want reeds voor eeuwen ging zijn vroede
Geslacht dezelfde landstreek rond
En schatte peerden en percelen,
Het zwoegend grauw, ’t graan op de delen,
Luidruchtig van gemoed en mond.
Hij stompt de vrouwen in de maag
En strijkt de meisjes…
In de tuin
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.283 Gelderse rozen met hun koele
Ballen lichten de hemel toe.
Seringen waaien paarse zoele
Geurige schaduwen, gril en moe.
Aan tengre boompjes, haast nog schuil,
De witte zuiverheid der rozen;
Midden in hun half open tuil
Besluiten zij hun schuchter blozen.
In de doorgonsde donkerheid
Van 't honinggeurende prieel
Is 't zoet te toeven voor…
VOORJAARSVERWACHTING
poëzie
3.0 met 6 stemmen 2.498 Wat zijn ze schoon, de schemerige dagen
Die niet meer grijs en nog niet paarlemoer
Zijn durven, alsof er een lichtschijn voer
Door een groot ademen, dat met zijn vlagen
Van ijle blankte langs ons henenstrijkt,
En even staat en langzaam witter wordt,
En dat een bal en een geschitter wordt
En ’t effen grijs doet glinsteren, - en wijkt.
De tuinen…
Verborgen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 60 Wat er is
tussen hem en het
laat zich met trage vaagheid beschrijven
tussen hemel en aarde is ook zo iets
wat mensen motiveert
bindt het het met hem
het verklaarbare blijft het verborgene
ook met moeite
is hij het die het vormgeeft…
PAASMORGEN
poëzie
3.0 met 24 stemmen 3.172 Hij was het graf al uitgegaan
Vóór ik Zijn dood bezoeken kon.
Een zwarte leegte in de zon
Gaapt de spelonk mij aan.
O wát ik hoopte in mijn verdriet,
Hij kwam mijn ongeduld nog vóór.
Maar, Die ik door de dood verloor
Vind ik ook levend niet.
De olijven met de lichte wind
Verzilvren in de zonneschijn,
Waar 't hart niets dan zijn oude pijn…
Begrafenis
poëzie
3.0 met 301 stemmen 43.262 Hij is bepaald heel net gekist:
gekleed kostuum; op mat fluweel
doet dat heel goed, 't is rijk en eêl.
Wat zou hij trots zijn als hij 't wist.
Het glas heeft een geslepen rand.
De schuif is van licht notenhout;
Uit donker is de kist gebouwd,
Als passend voor een man van stand.
Plechtstatig wordt de stoet geschikt.
In de rijtuigen…
Tegen de weemoed
gedicht
3.0 met 32 stemmen 16.587 Een karavaan voddenmannen
trekt al dagen klagend
langs het raam. Jaargetij
van stafrijm. De krant
die uit de schemering
de gang inglijdt is klam.
Commentaren vragen aandacht
voor de dodo, en je weet:
het is oktober. Valt een spin
het afwaswater in. Najaar,
vuurtje in de nevel, slaapje
van de luiheid, de wereld
wordt weer één, zelfs de spreeuwen…
Als je handen maanlicht waren
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 117 Als je ogen wolken waren
en je tranen regen,
dan zou ik buiten met je dansen
op glimmende asfalt wegen.
Als je handen maanlicht waren
en je tanden sterren,
dan pakte ik telescoop en
herkende je van verre.
Als je armen vleugels waren
en je benen zuilen,
dan wilde ik dicht bij je zijn
en in je schaduw schuilen.…
De vermoeide tot zijn bibliotheek
poëzie
3.0 met 17 stemmen 4.955 Havens van schoonheid, woonplaatsen der wijzen,
Eenzame baaien, steden dichtbevolkt,
Zonnewoestijnen, poolland zwaar onbewolkt,
Hoogvlakte en diepzee, doel van jeugd en grijzen,
Heelal door mensenhand moeizaam gemaakt,
Chaos, geordend en tezaam gebonden,
Naar wetten, overtreden en geschonden,
Geheel en deel der schepping nooit gestaakt,…
Woorden
poëzie
3.0 met 19 stemmen 2.321 Men weet niet hoe dit is, dat woorden
Toekomen en zij zijn bereid
Om de geruchten die zij hoorden
Daad te doen zijn en werklijkheid.
Zij hebben zich stil volgezogen
Met geur en kleur, contour en klank
En zijn als vogels opgevlogen
En rusten op het vers als bank
En heffen zich ten langen leste
Met licht geworden vleugelslag
En vliegen naar…
De oude man
poëzie
4.0 met 11 stemmen 1.487 Hij leeft vijandig tussen het ontluiken
Van 't vredig huisgezin; als late sneeuw
Zich handhaaft in de schaduw van de struiken.
En in hun dromen brengt hij angst en schreeuw.
Daar is hij drijfzand voor hun zware voeten,
En onweerdreigen boven 't machtloos hoofd.
Hij is de worm die in een vrucht gaat wroeten;
En zij verderven, want zij zijn…
Dood Kindje
poëzie
3.0 met 160 stemmen 37.499 Men heeft het kindje, wit en recht,
Uit 't wiegje in een kleine kist gelegd,
En wit en zwart, o simpel onderscheid,
Zijn slaap en dood, zijn tijd en eeuwigheid.
Hij is maar even hier geweest.
Men gaf hem op 't geboortefeest
Van hand tot hand, tot, stil en lief,
Een gast hem kussend aan de lippen hief,
En allen keken... later is…
Voorjaar
poëzie
4.0 met 1 stemmen 611 In wildernissen en plantsoenen
Begint het lentelijk geluid
Van nestelen, en de blazoenen
Van alle bomen hangen uit.
’t Is groen met geluwe schakering
In kruinen en vlak langs de grond.
En in de tuin en langs de wering
Pronkt perk en gras met bloemen bont.
De mensen zijn weer jong geworden.
Hun stap, gebaren en gelaat,
Ook van de droeven…
Gedicht om over te schrijven
gedicht
2.0 met 134 stemmen 58.950 Vrouw van monden en wonden,
vroeger was je nog mooier
dan een gewoonte.
Stil was je
als tijdens een lange droevige reis
en ik hield van je
als van mijn dood
en het zaad van pijnbomen.
Vrouw met de duizend lippen
die danst met een luid lachend lichaam
tot je achterover stort
in de nacht.
Je bent een nieuw begin.
-----------------------…
De zoen
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.577 Teder als een bloeiende roos
verwelkomt de zoen een innige droom
Het opent de roes schaamteloos
om openlijk te worden ontvangen
als een voorbode van geestelijke instroom
De aorta zwelt aanstonds met verlangen
alle levenssappen transporterend
het nijpende energietekort compenserend
Slechts door een enkele lipsamensmelting
ontstaat deze alles…
In memoriam
gedicht
2.0 met 132 stemmen 58.715 Vanmorgen zag ik Van der Z in zijn Mercedes
Op het plein staan wachten voor het stoplicht.
Stak mijn hand op, maar geen teken van leven.
Vreemd, ik keek toch recht in zijn gezicht.
Daarna bedacht ik dat hij al weet ik hoe lang
dood is, van de weg geraakt bij regen
en dat ik geen gevolg had gegeven
aan de uitnodiging het cremeren bij te wonen…
Gedicht met grote woorden
gedicht
2.0 met 13 stemmen 9.624 De twijfel aarzelt in mij.
Met achterdochtige vingers
wil je mijn woorden aanraken.
De mutsaard geurt. En de liefde
is een lijf aan lijfgevecht
zeg je. Een zegswijze:
de woorden worden handtastelijk.
Ademend in een fragment van tijd,
om wat ik verneder tot geloof
zo ontsta je langzaam
uit je naam.
Een hoogvlieger wordt neergehaald
binnen…
De pasgetrouwden
gedicht
2.0 met 346 stemmen 114.290 Gevuld met helder water staat er
op de tafel in de tuin een schaal.
Wie hem daar plaatste deze nacht,
geen flauw benul, en het is februari,
en het water wiegend zich bedaart.
Ster na ademloze ster begeeft zich
op het watervlak. Dit kan niet opgetild,
of heel het uitspansel gulpt plons
naar god, gebogen als hij raakte
over haar die tot de rand…
Geen mens
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 49 Ik kijk naar de wereld
naar religies en verder.
Ik zie zoveel geweld.
Veel schapen, geen herder.
De zwakkeren lijden.
Zowel mens als dier.
Leiders die het mijden
voor hun eigen plezier.
Zelf ben ik niet volmaakt.
Maakte fouten in dit leven.
Ik ben wel al tot hier geraakt.
En zal mijn kennis blijven geven.
Geen mens op aarde
is helemaal…
Het Groninger Hogeland
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.816 II Het volk
Zij kennen niet de delicate zwier
van de gebaren, en het soepel spreken.
De woorden die zij uit hun harten breken
Zijn luid; hun lachen schuimt als donker bier.
Zij werken machtig, wild is hun plezier;
Brutaal wordt ieder vreugde aangekeken.
Hun feesten razen, en de nachten bleken
Als het dorp nog davert van dans en getier.…
Zo sierlijk ben jij daar
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 57 Hertje, zo mooi.
Zo sierlijk ben jij daar.
Ik voel mij zo ontspannen.
Als ik jou streel door je
zachte haar.
Hertje zo dapper.
Zo sterk is jouw gewei.
Jij bent zo ontzettend vlug.
Je bent zo vrij.
Ik loop naar je toe.
Door het bos, zo oud.
Ik pak voor jou een appel.
Een appel van goud.…
De voortplanting
poëzie
4.0 met 6 stemmen 2.029 Ik trouwde een vrouw, en kocht mij vele vrouwen.
Voor ik verouder wil ik zonen winnen.
Zaads overvloed geeft overvloedig vrucht.
Doet zo de rijke niet die veld aan akker
schakelt en 't grote goed met goed groot graan
Bezaait, en rijst en goede bomen plant?
Zaad is het kostelijk bezit des mans.
Veel zaad bezitten is veel zonen hebben.
Zaaien…
Zien tot aan de sterren.
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 65 Ik zie tot aan de sterren
en van verre zie ik duizenden
hemellichamen staan.
Voor iedere ster is er op aarde
een lichtje uitgegaan.
Voor diegenen die nu aan de hemel staan
zijn op aarde mensen doodgegaan.
Die nu stralend neerkijken op ons leven
en ons een gevoel van rust geven.
Ik zie tot aan de sterren
en van verre wenkt mij het hemellicht…
Het wak van Eden
gedicht
3.0 met 18 stemmen 8.003 Van kindsbeen heb ik kennis van een wak.
Denk ik het in dan denk ik mij in
de voorbedachte winterdag waarop ik,
spijbelend, in de late ochtendschemering,
een onbeschaatste, mensverlaten wijde
Ankeveense Plas beging waarin mij wachtte
steeds hetzelfde en mij toegedachte wak.
Denk ik het in dan denk ik mij in
dit wak totdat het zingen gaat van…