2234 resultaten.
Het Groninger Hogeland
poëzie
3.4 met 7 stemmen 1.815 II Het volk
Zij kennen niet de delicate zwier
van de gebaren, en het soepel spreken.
De woorden die zij uit hun harten breken
Zijn luid; hun lachen schuimt als donker bier.
Zij werken machtig, wild is hun plezier;
Brutaal wordt ieder vreugde aangekeken.
Hun feesten razen, en de nachten bleken
Als het dorp nog davert van dans en getier.…
Nieuwbouw
gedicht
3.2 met 18 stemmen 7.525 Zwevend achter de ruit
zijn wij in onze slaapkamer
vissen in lamplichtwater,
kleden ons schichtig uit.
Betasten angstig het lichaam,
buiken, ruggen en benen:
nog niets gebeurd. Behoedzaam
durven wij ons weer te kleden.
Op een avond, vroeger of later,
als we ons lichaam zien
is het zover: vinnen, water-
vingers. De eerste kieuw.
---…
Het wak van Eden
gedicht
3.5 met 18 stemmen 8.002 Van kindsbeen heb ik kennis van een wak.
Denk ik het in dan denk ik mij in
de voorbedachte winterdag waarop ik,
spijbelend, in de late ochtendschemering,
een onbeschaatste, mensverlaten wijde
Ankeveense Plas beging waarin mij wachtte
steeds hetzelfde en mij toegedachte wak.
Denk ik het in dan denk ik mij in
dit wak totdat het zingen gaat van…
Noortje
hartenkreet
3.8 met 5 stemmen 626 Het was liefde op het eerste gezicht.
Die allereerste keer,
ik vergeet het nooit meer.
Die avond deed ik geen oog meer dicht.
Zij,
zij verpletterde mij.
Met haar stralende lach,
o, wat was dat een mooie dag.
Charmant, mooi en lief,
ik was verkocht.
Zij was alles wat ik zocht.
Ze stal mijn hart, de dief.
Nu al
negen maanden bij elkaar…
De moordenaar
poëzie
3.8 met 26 stemmen 2.937 Toen hij gedaan had wat hij wou,
Begon er in hem een bedroeven
Of hij moest wenen bij een groeve
En nooit meer vrolijk wezen zou.
Vlak naast hem was de vette vrouw,
Nog naakt, zich wassend, of de schande
Met ’t zeepsop droop van hare handen.
Haar ogen waren hard en grauw.
En plotseling had hij zijn mes
In ’t deinen van die buik…
Zo sierlijk ben jij daar
hartenkreet
3.5 met 2 stemmen 56 Hertje, zo mooi.
Zo sierlijk ben jij daar.
Ik voel mij zo ontspannen.
Als ik jou streel door je
zachte haar.
Hertje zo dapper.
Zo sterk is jouw gewei.
Jij bent zo ontzettend vlug.
Je bent zo vrij.
Ik loop naar je toe.
Door het bos, zo oud.
Ik pak voor jou een appel.
Een appel van goud.…
De voortplanting
poëzie
4.3 met 6 stemmen 2.027 Ik trouwde een vrouw, en kocht mij vele vrouwen.
Voor ik verouder wil ik zonen winnen.
Zaads overvloed geeft overvloedig vrucht.
Doet zo de rijke niet die veld aan akker
schakelt en 't grote goed met goed groot graan
Bezaait, en rijst en goede bomen plant?
Zaad is het kostelijk bezit des mans.
Veel zaad bezitten is veel zonen hebben.
Zaaien…
Wat niet te koop is dat
hartenkreet
3.7 met 3 stemmen 116 Wat niet te koop is,
dat is echte vriendschap.
Vriendschap dat spel
van overleg met zachte
emotionele waarden.
Zonder verzuring blijft
er ruimte voor begrip.
Elk stap is nimmer
één te veel. Ziet niet
neer op de levenspech.
Kijkt bij voorkeur terug
op de goede dingen die
zich in herinneringen
bewaarden.
Wat is geld waar het
hart klopt…
Bewaar mij voor de waanzin van het recht
poëzie
3.3 met 24 stemmen 2.883 Bewaar mij voor de waanzin van het recht,
De sluwe waarheid van de letterknecht.
Hij is de wilde haver op de akker,
Van buiten glanzend en van binnen slecht.…
Berouw
poëzie
3.1 met 16 stemmen 1.867 In de schemer het angstige luistren
Naar de wind, die waait om de huizen.
Van de wilgen stuiven de pluizen,
Wit in de regen van 't duister.
Ver weg het bedwelmend bruisen
Van de zee: haar vage geluiden
Eentonig, versmelt met het ruisen
Van het bloed, zo warm en duister.
In het duistren en het ruisen
Een buigend mens, arm en donker...…
Oude jaar
poëzie
3.8 met 19 stemmen 2.257 Hoe vaak zijt Gij dit jaar
niet tot ons hart gekomen
met leed en met geluk
met ziekten en met pijn,
maar ook: hoe vaak hebt Gij
verdriet en kwaal genomen
en deed uw stil bezoek
ons stil en zalig zijn!
En nu 't is middernacht!
O, mocht de wereld wijken
met de omzwaai van de tijd.
Daal, hemel, tot ons neer,
wij laten de aarde los,
om zelf…
Ik vrees zijn spelen in de drukke straat
poëzie
4.6 met 14 stemmen 1.482 Ik vrees zijn spelen in de drukke straat,
En zijn aanbidlijke onvoorzichtigheden.
Ik ren hem na, en ben niet eer tevreden,
Voor, wild en willig, hij zich vangen laat.
Hij groeit, en alles wat zijn stem verzwijgt,
Zie ik in schaduw om zijn ogen trekken,
Wanneer zijn leden krachtiger zich rekken,
En haar en huid zijn gaafste glansen krijgt.…
Fabrique
gedicht
1.9 met 16 stemmen 5.905 Is dit nog wel een tuin? Wat moet ik met
deze pagode zonder goden, obelisk
die slechts zichzelf gedenkt, een niks
met niks verbindende brug uit Tibet.
Vijvers waar je ook kijkt. Wolken erin
maar van een mens geen spiegelbeeld. Ik buig
mij over leegte. Een jachthuis
waar nooit een jager in woonde. Onzin.
Vond ik je hier, was je een herderin…
Kampvuur
netgedicht
3.4 met 70 stemmen 37.351 Het kampvuur is een rustpunt
een waar ik snel weer weg wil
vonken trekken aan mijn ogen, lonken
duwen m'n wangen, uren, naar waar het fris is, weg.
Anderen praten heel timide
laten terloops de waarheid vallen
over hun helden serieus, of
grappig over corpsballen
Jij staat midden in het vuur, je schreeuwt
"Ik lach alleen als jij lacht"…
Begrafenis
poëzie
3.1 met 301 stemmen 43.261 Hij is bepaald heel net gekist:
gekleed kostuum; op mat fluweel
doet dat heel goed, 't is rijk en eêl.
Wat zou hij trots zijn als hij 't wist.
Het glas heeft een geslepen rand.
De schuif is van licht notenhout;
Uit donker is de kist gebouwd,
Als passend voor een man van stand.
Plechtstatig wordt de stoet geschikt.
In de rijtuigen…
Tegen de weemoed
gedicht
3.5 met 32 stemmen 16.576 Een karavaan voddenmannen
trekt al dagen klagend
langs het raam. Jaargetij
van stafrijm. De krant
die uit de schemering
de gang inglijdt is klam.
Commentaren vragen aandacht
voor de dodo, en je weet:
het is oktober. Valt een spin
het afwaswater in. Najaar,
vuurtje in de nevel, slaapje
van de luiheid, de wereld
wordt weer één, zelfs de spreeuwen…
Als je handen maanlicht waren
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 117 Als je ogen wolken waren
en je tranen regen,
dan zou ik buiten met je dansen
op glimmende asfalt wegen.
Als je handen maanlicht waren
en je tanden sterren,
dan pakte ik telescoop en
herkende je van verre.
Als je armen vleugels waren
en je benen zuilen,
dan wilde ik dicht bij je zijn
en in je schaduw schuilen.…
In de tuin
poëzie
3.9 met 14 stemmen 2.280 Gelderse rozen met hun koele
Ballen lichten de hemel toe.
Seringen waaien paarse zoele
Geurige schaduwen, gril en moe.
Aan tengre boompjes, haast nog schuil,
De witte zuiverheid der rozen;
Midden in hun half open tuil
Besluiten zij hun schuchter blozen.
In de doorgonsde donkerheid
Van 't honinggeurende prieel
Is 't zoet te toeven voor…
Over de heuvel
gedicht
3.2 met 18 stemmen 9.218 Over de heuvel rent een vrouw,
veert op ijswitte sportschoenen.
Ze beweegt als een astronaute
die het landschap in kaart brengt.
De lucht buigt voor haar passen.
Ze maakt een tunnel van de wind
rekt het uitzicht op en de weg
voegt zich vanzelf naar haar gang.
Een aanhangwagen vol sneeuw
rolt voor haar voeten de helling…
Pinksteren
poëzie
3.6 met 14 stemmen 2.761 O Geest, toen Gij ternederkwaamt
En voor hun oog gestalte naamt,
Doorzonk de hemel ademloos
Een stille witte vlammenhoos.
Boven hun lichaams donkre zuil
Verscheen een zacht bewogen tuil
Van licht, en glinsterende gleed
Het neder langs hun schamel kleed.
Hun mengelmoes van woorden vaal
Klonk ieder als zijn moedertaal.
In mensenwoord, op…
De zon van al mijn dromen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 58 Achter stoffige duinen van gedachten
ligt een grijze zee van pijn.
Eeuwig golvend in beweging.
Zo immens in al zijn zijn.
En de zon van al mijn dromen
bloedt in stilte langzaam dood.
Om herboren op te komen
in een blauwe lucht van hoop.
Een dag lang zal ze stralen
op het land wat mijn leven is.
Maar er is niemand die echt weet
hoeveel…
VITELLUS
poëzie
4.0 met 37 stemmen 4.912 Waar is Vitellus, de wafelverkoper?
Waar is Vitellus, die snelle loper?
Hij danste als hij liep, en hij stond op één voet,
Zijn wafels waren zo warm en zoet.
De keizer kocht, en de gladiatoren,
En de keizerin heeft van hem gekocht.
Hij mocht alles zien en alles horen.
Was overal en nergens als men hem zocht.
Vitellus komt in paleizen en…
Martinitoren
poëzie
3.2 met 16 stemmen 2.017 Rondom zijn voet een rosse schijn,
Waardoor de regendruppels stoven
En zwaar en traag daarboven
Het zwart geheim
Der stijging in de donkerten verloren
Tot waar, een vuren knop,
De lichte top
Dreef op de hoge duisternis. –
Ontzaglijk in zijn vreemde luister is
Het wezen van de nachtelijke toren.…
In vriendenkring
poëzie
2.8 met 11 stemmen 2.343 In vriendenkring drink ik de gouden wijn.
In eenzaamheid ben ik bedroefd en ween.
O arm aards dal, waar 't onbestendige standhoudt.
Het beste is hier: altijd dronken zijn.
--------------------------------------
uit: Omar Khayyam (1929)…
De dominee
poëzie
3.8 met 17 stemmen 2.936 Hij zit elke week preken te maken,
Die de gemeente Zondags komt horen.
Hij moet dopen als er wordt geboren
En in het sterfhuis een zucht gaan slaken.
Daartussen ligt een lange reeks van jaren,
Waarin men tot hem zegt: u kunt mooi praten.
U moet de kerk midden in het dorp laten.
Daar zijn we altijd wèl bij gevaren.
Hij moet het volk brengen…
IK BEN GEEN VADER EN IK HÈB GEEN ZOON
poëzie
4.3 met 16 stemmen 2.385 Ik ben geen vader, en ik hèb geen zoon.
Niets dan een sage is zijn zacht bestaan.
Toch groeide hij gelijk de nieuwe maan
In grootte en glans en werd volwassen-schoon.
Nevens mij, glorieus en monotoon,
Verging de kringloop van zijn kort bestaan.
Mijn hand is strelend door zijn haar gegaan
En langs het kloppend halsje van mijn zoon.
Ik weet…
Ik heb u lief
poëzie
3.2 met 13 stemmen 2.905 Ik heb u lief, gij zult gelukkig zijn!
Zo fluister ik, alleen, in staag herhalen,
En door mijn denken komt met vlagen dwalen
Van liefdes volkslied het oeroud refrein.
De meisjes zingen 't in de maneschijn
Met brede slingers wandlend langs de wegen,
Zij roepen 't iedre donkere jongen tegen:
Ik heb u lief! gij zult gelukkig zijn!
Door de…
O droom, die in een slapeloze nacht
poëzie
4.1 met 12 stemmen 2.163 O droom, die in een slapeloze nacht
Verschenen zijt voor wakkre brandende ogen.
Gij naamt uit mij vorm en bestaansvermogen.
'k Heb u verwekt en smartelijk voortgebracht.
Eindelijk zie ik, bang, de late pracht
Van uw gelaat, o zoon, mij toegebogen:
Trillende wimpers over tintlende ogen,
Zo warm en diep en donker als de nacht.
Er moet veel…
Ave Christus! praemortui te salutant*
poëzie
3.4 met 9 stemmen 2.654 Dit is ons laatst verlangen
In onze laatste nood,
Nu harten en gezangen
Zijn volgestroomd met dood:
O Christus, dood gebloed!
Zie, hoe wij moeten
Ons bloed boeten
Om uw bloed!
Nu bréékt het leven open,
Een vrucht van rijpheid rot.
Wij stellen onze hope
In 't uiterst nòg op God!
O Christus, opgestaan!
Open uw paradijzen!
Laat ons met…
Liedje
poëzie
3.9 met 19 stemmen 3.373 Dat dit tussen ons kan zijn,
Deze liefde (druppel wijn
In een glas klaar water glijdend,
Zich oplossende verbreidend),
Deze suizelend gedempte
Fluistrend ademende stem te
Horen in gedachte en bloed,
Dat is goed.…