Toen ik de zware deur opendeed
even stil stond om die kamer te overzien
Pa op de rug aankeek voor het tafeltje
met het Brabants bont tafelkleed
hij in alle stilte langzaam naar mij omkeek
en fluisterde: ‘ ik ben gestorven Lau,
om de tijd te doden dam ik nu
met Wilhelmina pepermuntjes ‘.
later in de auto stond ik nog even stil
alvorens…
ons huis
een speciale laatste pil incluis
met koffie en cake arrangementje
stel je voor op de kinderen hun lip
vroeger al opgepast ook op hun kids
eigen kamer bij hen in huis is niks
zitten we met z’n allen in een dip
ach we hebben een mooi leven gehad
de regering zorgt goed voor ons eindje
schuiven je zelfs gratis in een brandgat
de zorgcentrums…
Na een ogenschijnlijk
eeuwig leven
is haar lichaam nu gestopt
en zal waarschijnlijk
´n eeuwig leven
haar geest zijn bij ´n God
niet in een Koninkrijk
van welke heerlijkheid
maar in het Energierijk!…
De nacht valt ook in mensen die
verbrokkelen in hun bestaan;
Herkenning gaat er langzaam aan
tot ze ook zelf het niet meer weten
wie ze waren, naam verloren
en de sleutel tot verstaan.
Toch blijft voelen, smaken, zingen
en de diepe kern van alle dingen.
Moeten we treuren om verlies of
dieper leren kijken wie ze waren?
Ze zijn nog steeds…
Het middagconcert was begonnen
Ik ging er goed voor zitten
Achterin de woonkamer
Van de Uylenburgh
Ik spits mijn oren
Nieuwe composities
Zijn zo aan mij besteed
En dat nu dan in de Uylenburgh
Ik voel me verbonden
Met muziek en mensen
Zeker ook met oude(re) mensen
Verzorgd in de Uylenburgh
De pianoklanken vullen
De smaakvolle huiskamer…
We spelen ”gastgezin”
Binnen de formele deuren
Waar ik zelf de naam moet lezen
Om niet in een andere kamer te verdwalen
Vindt “Fleur” blindelings zijn weg ,heen en terug,
In het woon-en zorgcentrum
Zinssnedes ,klanken ,een andere geboorte aankondigen,
Soms met een klagende roepstem,
Verdwalend in kamers,
De geur van bloesems ontbreken,
Geen…
308
Bezig met laden