de zaak alzheimer

Onderwerp: FW: De zaak Alzheimer

“Het is een vrouwke ”Fleur”
Onze moederlijke 12 jarige Malthezer.
We spelen ”gastgezin”
Binnen de formele deuren
Waar ik zelf de naam moet lezen
Om niet in een andere kamer te verdwalen
Vindt “Fleur” blindelings zijn weg ,heen en terug,
In het woon-en zorgcentrum

Zinssnedes ,klanken ,een andere geboorte aankondigen,
Soms met een klagende roepstem,
Verdwalend in kamers,
De geur van bloesems ontbreken,
Geen vogels vind je er ,
Medicatie genoeg.

De apartheid in wonen,
Cubaanse Havanna
Eeuwigdurend zuigreflex,

Gesloten deuren
De roepstem voor velen,
Het afscheid nemen,
Woorden ontberen,
Beperkte mogelijkheden
In het ondersteunen,

De nabijheid andere woorden beveelt,
Doolhoven in verschillende, ketens kreten,
Het opdrogen van woorden,
De eindeloze blik,
Op zoek naar “Het Noorderlicht”

Het zien van de compas-(Sie)
knuffelende gebaren,
verankerd in blijvende verhalen,
de zeilschepen,
laat die uit de stilte wederkeren,
liefkozingen
die een nieuw lied willen zingen,
contactdozen,
een springtij van poëtisch bewoorden
warme handen als herkenningspunt
waar eb en vloed zijn weg vindt,
door weer en wind.

Hori- (zon)
Als de avond valt
De ochtend
In het gezichtsveld danst

De oversteek in woelig water,
Veel handen maken licht werk,
Een rotsblok die opgelicht wordt,
Een vuurtoren
Een warme haard verwacht,
Slaap pijn verzacht.

Lichaamswarmte
Knuffelgebaar
Vrijgesproken Koopwaar

De Harzer zingend met R klanken,
Liefde die de rede wil verzachten.
Mensenkind geboren zonder woorden,
Het zuigreflex herboren,
De zindelijkheid verbroken.

Veel handen maken licht werk
Tenzij u wordt geknecht

Verwarde knopen
Waar is “DE Zuidertoren”

Westenwind ,lichaamsvocht, gematigd zonlicht opgezocht,
Nevelslierten die angst aanjagen,
Die warme hand die het wil wegdragen,
Verbindende woorden die rust brengen,
Eenzaamheid verbannen,
Alleen zijn in het samen zijn
Een autostrade overgestoken,
De uitgang van een doolhof gevonden
In uw aanschijn
Het zelf terug gevonden,

Samen de liefde bezongen.
Telkens is er het geldgebrek..

De onderbezetting.

Het beproeven

De smaakpapillen

Aan één of ander strand,

Te weinig handen,

Te veel pampers

weerbarstig als de verwarde struiken,

Ergens buiten gesloten deuren,

Is er een opening,

In vernieuwende woorden,

Een omnibus-trein,

Stapvoets

Op zoek naar de vrije lucht,

Zeelucht,

De rede ondergeschikt,

Uitgelicht

AL JE WOORDEN GAAN OP REIS
(Tekst en muziek Guido van Hellemont/zanger Johan Verminnen

Koordje springen het lukt niet meer
De voetbal die het scheenbeen sleept
Vlekken op de hersenschors
Het netwerk van neuronen
Onderbroken
De weerborstel verliest haar kracht,
Het afpellen in het aftellen,
De eerste levensjaren in het herbeleven,
Op dat vlak is het niet vergeten,
De boekentas wordt geopend
De kleurpotloden lijken verloren
Her en der hoort men oude namen
Vergeelde Verkleurde levensjaren
De grensovergangen zijn verstoord
“De waterslager” die met een uitroep spreekt
Alleen kan een mens niet voort.

Coronamoeheid en het alleen sterven
Wie kan een reddingsboei werpen
Het eenzaam sterven
De wreedheid in een schilderij te verven
Welke mens kan daar bij helpen.
De wit-zwartbeelden te bewerken.
De eenzaamheid uit te stellen.
Kinderliedjes op te wekken.

LAAT ME NU TOCH NIET ALLEEN
(D. Lacksman / J. Verminnen)

Zonder woorden
De Speelse “Fleur” geeft kleur .Ze verjaart op de 2 de Paasdag .De dag na de Paashaas..
Telkens toont ze vreugde .Haar zicht en tanden minderen. Haar nabijheid is echter niet aan het minderen. Ze spreekt zonder woorden. Soms in haar dromen.
Ze is niet graag alleen. Laat niemand op het einde alleen

Redactie;
Fleur en Niemandsland