ONDANKS DE LENTE

Toen ik de zware deur opendeed
even stil stond om die kamer te overzien
Pa op de rug aankeek voor het tafeltje
met het Brabants bont tafelkleed

hij in alle stilte langzaam naar mij omkeek
en fluisterde: ‘ ik ben gestorven Lau,
om de tijd te doden dam ik nu
met Wilhelmina pepermuntjes ‘.

later in de auto stond ik nog even stil
alvorens weer naar huis te rijden
door de wasem op mijn ogen zag ik
de bloesem uitvallen.

Biografie van deze schrijver

Vader Zorgcentrum Ik

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 308