Alle inzendingen over actualiteit

zacht kleurde je adem het vlak schreven woorden lijnen die jij dacht vervloeiden en kozen daarna weer hun eigen pad omdat ontdekken spannend was jouw harmonie kende geen contrasten zodat misverstanden hoogst zelden barsten wel liepen zij samen de tweestrijdweg waarbij ieder zijn eigen perspectief voor ogen had vaak bracht…

jij hebt iets met de tijd gedaan voorzichtig aan de vinger er op gelegd een zere plek die kloppend verder ging in zijn race tegen de klok minuten door uren verving glorieus stond jij daar tegen een majestueus volle maan het sterrenlicht jouw overwinning glinsterend op je gezicht…

ik wist dat ijlte en kou met hoge tonen door mijn ziel konden snijden zonder muziek in de melodie van rouw is herhaling als refrein een remedie tegen existentiële pijn omdat schaduw als fantoom nog altijd zichtbaar is in het licht van diep gemis juist als loslaten het kwetsbare toont van de eenzame verwerking van een…

ik heb nooit sprookjes gekend was toch immers een grote vent vaak bouwde ik met veel blokken grote muren met een raam om door te gluren ik metselde compact dat toch een kiertje met uitzicht had op de woelige werkelijkheid wel had ik mijn dromen waarin alles een keurige zachtheid kon tonen zij wolkten en dolden rond zon…

kleine woordjes dansen in de ruimte hun verlokkend lied kom zing met mij met deze melodie hoor je er echt bij ja hier waar iedereen ook steeds zijn eigen pleziertjes heeft in warm lachen en huilen en de wereld buiten voor even wordt vergeten want niemand heeft een echte naam zij komen overal vandaan hebben de wereld rondgezworven…

"Weledele, gij primus inter pares Zegt u eens eerlijk en oprecht wat waar is, Wij zagen dat van 't Catshuis 't einde daar is Gij weet toch dat uw Laagland in gevaar is?" Het schip van staat vaart zonder kapitein Gans Hollands vloot gaat jammerlijk verloren Zolang geen "Ik val aan!" klinkt uit de toren Mag hij zich Doorman noemen…

als ik je zie ben jij het beeld waar achter de wereld zich vult met wat is geweest in kleine correcties actualiseert het decor naar vandaag waarin jij zoals altijd de hoofdrol speelt ze hangen aan je lippen dansen en springen door blikken willen je raken om jouw stukjes leven mee te maken onverstoorbaar is de lach die jij hen…

Op de hoek zingt de zanger zijn lied, de mensen lopen voorbij, horen hem niet. Hij zingt over vrede, over het geluk, en zijn dag kan allang niet meer stuk. Maar elders wordt er nog gevochten, en zaaien vreemde soldaten de dood. De mensen die in vrede leven mochten, liggen levenloos in een vreemde goot. Regeringsleiders zwelgen in hun wijn…

ik voelde in warmte de energie die jij met mij wilde delen ooit heb ik in kleur de krachten van je aura even mogen aanschouwen op de rand van jouw overgang naar een andere levensfrequentie er was altijd al iets om je heen dat buiten het normale viel met een hang naar vreemd in je lach scheen het derde oog dat zag hoe binnenkant…

jij hebt de uren laten stuiten van binnen naar buiten om er ook nog frisse lucht en gezondheid in te sluiten gevuld met creatief recht uit het hart in dansen en samen zingen waarbij wij met verstand op de nullijn gaan beginnen verbondenheid is manifest in het geheel van spelen er zijn geen losse delen in de duurzame…

weer hoor ik traptreden keuvelen over jouw schreden geschuifel wat gekraak in bibberend beven de kreun het steunen als je op de overloop bent het gemak van de traplift heb jij nooit gekend als je boven was liep alles altijd keurig in de pas jouw heerlijk ochtendritueel was voor ons nooit te veel een nieuwe dag met heldere…

gister overleden in faucon onze grote bankier onder den uyl geroemd als fries en zuinig bij DNB als 'dim wim', bonvivant en luimig met gretta vlagde hij palestina in 't vizier minister zalm trok meteen ad rem de wijze les: dankzij wimpie duis' is d'euro 'n groot succes…

zij wist de ketting vol te maken zag hoe handen elkaar raakten de cirkelkracht zijn eerste schijnen gaf indrukwekkend klonk het sonore geluid waarmee duizenden mantra’s werden geuit hun gelijkvormig bewegen openden warme uitnodigingen om in de wereld te leven en er deel van te zijn om zo de patstelling teniet te doen…

de lach in je stem is als een fluwelen vocaal zacht doseert haar muziek de ritmiek in je woorden waar zinnen dansen in het spel van begrijpen neemt zij jouw hand om even accenten te knijpen in een pas de deux volgen wij de dansante lijn van het verhaal tot in een naderend einde de lach verstomt het van elkaar scheiden…

wij zijn de schemering tegemoet gelopen hebben onze laatste dromen meegenomen in passend avondrood stilte heeft al lang geleden de herrie overwonnen en vindt geen laatste woorden in atmosferen zonder wind drukverschillen zijn structuren van enkele uren nog draaien dag en nacht hun maanden vol maar in seizoenen is leven leeg en hol…

ik heb je in vervoering zien gaan er fysiek nog zijn maar geestelijk uitgetreden geen kortsluiting een verplaatsing van krachten waarbij lichaam stand bye in rust zal wachten contact maken gaat het raken aan de schepping zijn om zo voor even te delen in het goddelijk volmaakt dan weer terug compleet met een aura dat…

wat zon een vleugje wind klein veegje glinsterende regen is alles waar een kind mee kan leven door buiten te zijn een heerlijke wereld om met eigen ogen zo in te drinken kleine stappen om de ontwikkelingen te kunnen behappen een verzadigde zucht als dit alles genoten is dan komt de rust om met alle elementen een droomwereld te…

zij hebben alles al gehad kale rotsen uit het rif langs wiens uitlopers duinen wandelen gedragen door een verschroeiende wind onder een heldere maan uit de duizend en een nachten in het emotie volle verwachten van de fata morganes in de groene rust van de koele binnenplaats waar het geroezemoes van de bazaar niet meer te horen…

als je begrijpt wat ik bedoel begrijp je ook wat ik nu voel: taal geld gezag liefde in ons malle smalle lage land bestaan voor mij alleen tegen bewijs aan toonder…

jij hebt altijd intens met jezelf kunnen praten geluisterd naar wat je lichaam jou had te vragen om dan door tweespraak weer in balans verder te gaan van die kleine gesprekjes deden je ogen geestdriftig verslag ik zag in je blik stromen en krachten van een omgeving die wachtte hoe jij een blokkering omzeilde door een confrontatie…

Kijk in de diepte van het water alsof het leven is, want, kon ik maar, kon ik maar; een foto met mijn ogen maken, levend hart en zenuw raken, zeker zijn van beelden, als alles niet meer zeker is, geven wat niet gegeven kan worden, woorden knopen aan de levensles die mistig is voor droge ogen, beter weten en nooit vergeten, klimmen in oorlogspuin…

Ik laat mijn woorden spreken, zonder dat ze harten breken, maar laat ze je liefde geven; Liefde: De bron van het leven.…

onhoorbaar dansten voeten dichterbij op bewegingsmuziek van het samenspel door spieren en pezen die uit herinnering van vloersegmenten ons de ruimte wezen een update had de plaats gevonden toen wij wisten waar wij ons bevonden niet tussen wal en schip maar wel als breukeling zoekend naar een veilige steigerkling levensblokken…

Een leven lang zonder spijt levenslang van de straat een leven lang ontbijt levenslang op kosten van de staat Een leven lang gratis tv levenslang in de petoet een leven lang diner levenslang door de burger vergoed Een leven lang hetzelfde bed levenslang een kalender aan je wand een leven lang volgens de wet levenslang zonder zon, zee…

het is ontluiken jij zet met je ogen de wereld buiten door het ophalen van het doek dat de afstand markeert tussen warm bloed en kille stille zakelijkheid transparant maar nog altijd oorzaak nummer een van dodelijke kramp door affectief gemis bijna onder handbereik maar de groepen zijn hun leiders van vroeger kwijt het is de…

nog kleuren kapotte woorden restjes klank aan zinnen die ooit verbrijzeld zijn door dissonanten in de muziek van hun zelf gemoduleerde dramatische ondergang in beat en dance bedwingen zij adrenalinestormen met peppers en relaxers gaan zij totaal los rekeningen worden pas verstuurd als alles al is gedaan en chaos rijpt in…

ik kijk naar buiten, zie geen blad bewegen de straat bedekt met zaagsel, mos en stof ik hoor de uitspraak van het Hof, de rechter spreekt zacht, schiet nergens uit zijn slof beschrijving van een leven, afgenomen door wie elk blad de mond bedekt, van hem, gesnoerd door hout en aarde geen mens die hem tot spreken wekt 'bewolkt, met af en…

Zacht gefluister na een harde knal Dwars door het hart, daarna een val Bloedend kruipend over de asfaltzee Steek je je hand uit en ga je met een engel mee Rumoerige stadsdrukte, maar hier is het even stil Een dwazemans oordeel zonder een laatste wil Starend naar de aarde zonder angst in je blik De klok is gestopt, het was de laatste tik…

de wind waait herfst door je haren lichte zomerlokken spelen met elkaar op het donkere bed waar schaduw zich heeft neergelegd gebruinde benen stappen frivool gerokt terrasjes voorbij ogen kijken blij op deze dag vol zomerlach toch draalt zon niet meer zoals in lange dagen van weleer waar donker pas de nacht erkent als…

soms ontspoort het spel op het slappe koord in macabere scenes waar twijfel danst aan de rand van mogelijkheden toont salto mortale beelden een korte view van actie waar reactie eindigt in de fataliteit van een nog warm lijk toch overheerst de lach realiteit zonder dit morbide moment zijn wij onze drivers kwijt vaak gaat…