Een robot staat een mensenleven lang
Dag in dag uit in huiskamers te spelen
Geen eenzaam mens hoeft zich nog te vervelen
Met drama's, quizzen, nieuws, geweld en zang
Zeventig jaar TV in Nederland
Zo nam de beeldcultuur de overhand…
Tegen afgoderij;
"Nee!", ik ben geen hoeder
maatschappijvoeder, "Nee!", ik
heb er nooit geen doekjes
om gewonden,
met mijn menselijke pijn
ben ik daarvoor te klein;
Open handen naar de hemel
zo dans ik de wereld rond;
"wil je volgen?"
volg mijn meester en mijn
Koning, en zijn hemelspoor!"…
Hoe buigt zich, met verdwaald gebaar,
D' Afgoderij voor 't blind Altaar!
Hoe zwaait ze wierookvieren,
Wier stank de ware God verveelt,
Terwijl men zijne glorie steelt,
En schenkt aan stomme dieren!
Zo doolt men zeker al te wijd.
Dees godvergeten dolheid smijt
De wet uit Mozes' handen.…
waar uit hoge minaretten
nog gebeden schetteren
gonst door oude tijden
het onherroepelijke einde
vernietiging breekt
monumenten in
hun trots en statigheid
na eonenlange waardigheid
beesten feesten
na het doden van de geest
die opgeslagen lag in
wat ooit beschaving is geweest
als afgoderij en mensen schennis
in dezelfde bloedbaan…
epifanisch vermogen is niet meer
dan wat de kijker
aan inbreng van vertoon
hebben kan
maskers op
uit eerbied
voor het spel
in schone rollen
brengen wij dragers
van epifanie
met onze handen en gezichten
zoveel buiten categoriaal
aandacht vangend in beeld
dat beoogde betekenissen
verloren gaan
is een vraag
die onbewijsbaar rechtop…