Lawaai, gejaagdheid, spanning, agitatie ...
Door social media wordt alle rust
in onomkeerbaarheid vaarwel gekust.
Ik snak naar een moment van contemplatie.
Opnieuw een mail, shit, nét nu ik pauzeer.
Het is die drommelse retraite weer.…
ik heb
met je huid
gesproken
kleine rimpels
en kloven
heel minutieus
onderzocht
van beneden
naar boven
in het
glooiend
heuvelland
voelde mijn
hand de zacht
vertrouwelijke
warm vrouwelijke
opbloeiende
ontvankelijkheid
daar waar
de wereld
strijdt toont
zij kracht is
de oppervlakte
vaak robuuster
en beter bestand
tegen agitatie…
de Dolle Mol is niet meer
gesloten, dat wel, het systeem
verdraagt geen klare kijkers
die teveel kunnen bespreken
met stemmen die kunnen tellen
de koffie staat te verkleumen
zonder warme mensenhanden
het lot van elke geschonken kop
in de krant van agitatie
over frustratie en defenestratie
- iets ging naar de mallemoer
zo eindigt het…
steeds verder voert hem de irritatie
zinloze zoektocht naar zijn ware
ziet hij zich een slaaf als de hare
zijn wezen veroordeeld tot collocatie
verbijt hij machteloos verkrampte agitatie
doof voor de rondgang van een groeiende mare
zoekt hij niet het lichte maar liever nog het zware
en vindt slechts in zichzelf de ultieme confrontatie
wanneer…
Onrust
is gasgeven
met ingetrapte koppeling
of een stokstaartje
op de uitkijk
in een lege vlakte
Onrust
is een stoker
op een stilstaande trein
of aan tafel
in driedelig pak
bij je nieuwe schoonfamilie
terwijl een mestkever
een hol
in je reet graaft…