Alle inzendingen over altzheimer

zijn geest gesloopt het leven een farce de reus van weleer wacht op knock-out in het tehuis neemt zijn vrouw elke dag een beetje afscheid van een vreemde dag mevrouw zegt hij soms…

De kamer is keurig, niets op aan te merken, maar hij is niet in het eigen vertrouwde huis. Het medische bed komt nog het beeld versterken, dat dit een andere plek is dan ons warme thuis. Wij eten op tijd, maar niet aan dezelfde dis, jouw en mijn tafel staan daarvoor te ver uiteen, hoewel jouw tafelgenootschap veel groter is, nuttig jij en ik…

Zo parmantig wriemelt ze de gouden staafjes met haar vingers in haar mond, keurig één voor één, geen vork, geen mes, geen eetgerei, maar heel braafjes haalt ze eerst de frietjes door de fritessaus heen. Die frituurmaaltijd is duidelijk naar haar smaak en ook geniet ze van de geprakte kroket. Als ik dan haar handen met een servet schoonmaak,…

Geboren als roze of lichtblauw mama houdt zoveel van jou oma pampert ietsje terug in tijd ze is weer moeder's kleine meid dank u Altzheimer voor de tweede jeugd is dit geen dubbele levensvreugd kinderlijk blij zingt nu het grootje hoe zachtkens verglijdt mijn bootje..…

Altzheimer sloopte mijn allerliefste lief en liet een ruïne achter in mijn leven. Na het moment dat zij hopeloos stierf, was zonder haar het mij om het even, of alles verder ging waar en wanneer, het hoefde voor mij allemaal niet meer. Toen, na jaren duidsterdonker verdriet, deed jij plotsklaps het licht weer aan.…

Verwarde geest, door haar schaduw weergegeven Huilend tot in het diepste van haar ziel Ach, kwam de lieve heer mij nu maar halen Fluisterde ze in al haar kinderlijke eerlijkheid En de pijn kwam diep van binnen, zuiver leed In pure eenzaamheid verdronken Omdat geen mens begrijpt hoe haar gedachten Haar eigen geest haar zo bedrogen heeft Ik…

De altzheimer gunde ons maar weinig tijd samen, voordat de ziekte haar geheel opvrat. Een lieve vrouw had weer licht ontstoken in mij, die beelden willen maar niet komen, want de blijdschap werd ruw opgebroken: een ongeval heeft haar van mij weggenomen.…

Het is zo moeilijk om te zien hoe je langzaamaan verdwijnt terwijl je toch aanwezig blijft ik zie je angstige onzekerheid de hulpeloosheid van vergeten jouw lege ogen niet meer weten het verliezen in en van jezelf en telkens als ik jou weer zie ben je een stukje verder weg schrijnt de pijn opnieuw vaarwel in het langste afscheid dat…

Nu gaat het minder en minder met haar Toch staan we voor haar klaar In deze moeilijke tijd De slopende ziekte waar aan ze lijdt Niet meer wetend wat er allemaal gaande is Al die drukte om haar heen, die bemoeienis het doet ons pijn om ze zo te zien Ons mam die lijdt aan Altzheimer bovendien Maar een ding is dat we altijd weten en dat is…