Stil en innig in jezelf
Tevreden zit jij daar
Aan dat tafeltje
In dit goedbeklante
Café, kijkt met
Rustige ogen om
Je heen, zonder
Iemand van ons
In het bijzonder
Gade te slaan
Balpen gedurig
In je rechterhand,
De linker om het
Viltje gevouwen
Dat de barman je meegaf
Als herinnering voor later
Aan deze dag, aan dit ogenblik…
der untergang des abendlandes jetzt
geschmackvoll aufgezeichnet ieder zijn
waxinevlam een treffend leitmotiv zo
zal het denkelijk zijn geweest
haar leven weer als film en steeds
planmäszig programmiert ook nu weer
afgetiteld voor het nieuws van achten
und ewig und umsonst auf erster rang
sie hatte noch einen koffer
nur nicht in Berlin…
van de Lützowplatz niets dan druilerigheid
geur van natte bladeren
nog een taxi die wacht
zij die afscheid neemt
of mijn verlangen
in haar handen verborgen
eerder die avond
guirlandes slap van verveling
aan de bar van Hotel Berlin
als elke avond krabbel ik
wat ik zie en voel
op bierviltjes
op visitekaartjes
en knik als de barman…
(the Boxers; 1987*)(te zien in Berlin-Tiergarten)
Vanaf dag één hebben deze
boksers elkaar al door
Heen door zowel hoofd
als zeker dwars door maag
De olifanten toeteren
terwijl echt, werkelijk
alle zeeleeuwen
zich de blaren klappen
Opgekomen publiek scandeert
namen van de helden
Hun pose spreekt recht
wedstrijd aller eeuwen
Voor…
we zijn in Parijs
de hoofdstad van Duitsland
op straat lopen mensen
naast Seinepaarden en
op hun rug waterkoeten
zenuwachtig en wit
onverstoorbare giraffen staan
te knabbelen aan de Eiffeltoren
op Berlin Alexanderplatz
boven een hemel van chocola
die bevroren ontdooit en
naar beneden drupt terwijl
wij onze tongen uitstrekken…
'Zeffe doen', zei ik
en ik brandde mijn vingers
ik was een grote meid, ik wilde alles
wat mijn broer mocht
Als ik zin heb, rijd ik naar Parijs
op mijn Norton, in mijn leren jas
met toegedichte emblemen
de scheldgedachten
van bange mensen
die me mijden
ongeschikt verklaren
en mijn beurt overslaan
'Schaam je', zeggen ze
maar ik…
'Lang en gelukkig' staat er
op De Muur tegenover
mijn thuis, Berlijn
is mijn Berlijn
Maar toch blader ik
in een reisblad, de zee
wenkt, de bergen roepen
echo's Actie! Actie!
Een man lacht me toe
We zijn engelen, ik geef
hem mijn angst, leen
hem mijn kamer
Ik moet gaan, weg
van alleen, meer zijn
dan mijn werk, iemand
trouw beloven…
92
Bezig met laden