Alle inzendingen over besmeuren

Koortsige muren besmeuren je lichaam met een afgrijslijk parfum. De streling van je penetrante lucht is van zijn jeugd ontdaan. In een uithoek van mijn hart lig jij te vergaan.…

Zijn erfenis valt zeker te besmeuren Want Neverland had nooit mogen gebeuren…

gloeiend verschroeiend hartverscheurend je ziel besmeurend zo moeilijk te keren ook al wil men anders beweren langzaam kan het je verteren Laat hem niet z’n zaad zaaien het zal zich in je verwaaien voor je het weet is het te laat wortelt het zich in je levenslust die alles verzengende haat wees je ervan bewust het is een valse…

Des werelds vuil is uitgestort op alle schepselen; het wordt gespild, gesprenkeld rijkelijk op hoog en laag gelijkelijk en de geringste is besmeurd; de onverzorgde weduwvrouw, die van haar pover weefgetouw amper een karig dagloon beurt, zij word gehekeld en verscheurd en des bemorsens waard gekeurd. Wie is gerecht en kan bestaan? Van alle…

Licht in mij als de sneeuw buiten in deze donkere avond vloeien in elkaar over De kracht van de golven in mij in het verlangen naar jou als vrouw in je volle kracht te meten met mijn machtige smachten De golven die op het strand beuken het zilver zonlicht besmeuren In mij naast elkaar in vervloeiing in mijn zijn in en zonder jouw…

Deze ogen doden kijk me niet meer aan De ijstijd van mijn nabijheid is hopeloos bevroren ik besmet besmeur verziek laat me nu maar gaan Dit is geen kalme zee drenkeling zul je zijn gevangen in mijn doolhof van voorgoed verloren Dus ren, nu het nog kan bespaar jezelf de pijn Maar dovemansoren horen veel dieper dan bedoelen en blinde…

Deze ogen kunnen doden kijk me niet meer aan De ijstijd in mijn nabijheid is hopeloos bevroren ik besmet besmeur verziek laat me nu maar gaan Dit is geen kalme zee een drenkeling zul je zijn gevangen in mijn doolhof van voorgoed verloren Dus ren nu het nog kan bespaar jezelf de pijn Doch dovemansoren horen vaak dieper dan bedoelen…

de waan van zijn krom geloof In de afgrond lonkt het schroot Doof blijft hij als de troon kraakt Bijziend als lakeien op listen broeden En een kraai, de onheilsbode, waakt Zijn zwart verenkleed doet de val vermoeden Van een kantelend rijk Het kon niet anders dan zo gebeuren Hoe krijgt hij de handen proper Die hij met slavenbloed liet besmeuren…

Het landschap is een treurig aquarel Uit schoorsteenpijpen vluchten vreemde kleuren Die ongenood het zwarte zwerk besmeuren De dood heeft hier een ijzeren gestel Signalen van de schepen klinken schel De lucht is zwanger van ontstegen geuren Er valt geen dierlijk leven te bespeuren Dit is het voorgeborchte van de hel De duivel kon geen beter…

Mij zo te bezeren en te onderschatten, te kleineren en mijn Liefde voor hem te willen besmeuren nu sluit je voor jezelf alle deuren. Ik zal nooit weten waarom jij dacht dat mijn Lief niet op mij wacht en niet trouw zou zijn.…

Wat rode klonteren besmeuren deze gronden? Wordt gij van zonde en wet, van dood en heel omringd? Zeg, heeft de liefde uw hart in hare gloed verslonden, Uw hart, dat smeltende door huid en kleed’ren dringt? Heeft u Gods toorn een pijl in ’t ingewand gezonden, Die uw beangst gemoed zo vinnig praamt en dwingt, Dat zijne wonde, o mij!…

grasveld Halmen kriebelen mijn blote enkels Wacht We verwachten nog gasten Om de zeurende leegte te spreiden Boven ons fladdert een koolmeesje Een lint fladdert in de losse klauw Als een golvende staartveer Het versnippert haar naam door zijn lied Wolven pruilen om haar lachend lijk Korf hun druipmuil Ze willen haar kleed met klodders besmeuren…

veel blikken zijn gericht op mij, geuite woorden worden hoeren besmeurend elk teer ogenblik durf dus geen vin meer te verroeren het internet kent geen privé en dat moet mij mijn mond toesnoeren voortdurend kijkt men met jou mee ik hou niet van dat koekeloeren.…

Hun eerste daad is vrouwen mishandelen die ‘t deden met Duitse jongens, knippen hun haar af en besmeuren ze met pek, terwijl de meisjes alleen deden wat ze op die leeftijd altijd doen, om aandacht vragen omdat de natuur sterker blijkt dan de leer.…

een reuzenzwaai en er komen hondendrollen uit hun mond Ja, Lord Byron zwom over de Hellespont en hij vocht tegen de Turken aan het front goed, hij maakte veel lawaai maar ook onze vierpoot, Kai blafte luid toen hij onlangs een boek verslond Dus wie ooit het grondrecht van de dieren schond krijgt met mij te maken, hier en nu, terstond ik besmeur…

bekoren Ik laat me dragen op de armen van de wind Als een vogel die nergens kan huizen en moet verhuizen Om zich te nestelen onder donkere wolken Waar nog net wat licht doorheen valt Maar nog meer de val van godenbloed Die ik met open mond ontmoet voordat ze aarde groet En ik goed ontmoet aan een land van grijze kleuren Die mijn wereld doet besmeuren…