Alle inzendingen over brahmaan

Geen stilte is zo diep, als die volgt op tranen; En, weggevlucht voor lach, komt dichterbij De schuwe wijsheid van vred'ge brahmanen: Schijnbaar gescheiden lijdt, die sloeg, in mij. En 't is, als hoorde ik Iets zichzelf vermanen: 'Mijn liefde was ikzelf'. - Zo werd ik vrij.…

Ik was hier niet als ik het antwoord wist Geleerden zullen zich ook nimmer wagen Aan zelfs voor 'n dwaas te vage levensvragen Dus ga er maar van uit dat je niks mist Je kunt wat over Plato door gaan zagen Of over Zen, Adwaita of Brahman Maar laat de Veda's en Vedanta's staan Dat is elixer in die donkere dagen Nee, 't valt niet…

Kijk, zegt witte wolkewietje, kijk maar goed, ik ben de weg en wee degeen die mijn hand raakt, hij of zij is zo gezien, ik ben een zucht van de ziedende zee, geen brahman, o god, welnee, ik ben veel kleiner en heel bescheiden, ik ben de god in uw gedichten deus sive natura, een god in de hemelboog van de natuur…

Jij bent mijn jeugd, mijn levend sprookje, jij Mijn morgenster, mijn enig aards geluk; Maar kromgeboeid lig 'k onder lange druk Van mensenleed: wie Brahman kent, is vrij.…

Zo zwaait voor mij Brahman door mijn heelal De statig cirkelende zonnebal, En speelt op dondergam'lang de oude wijs. En ik vergeet; 'k maak verzen en ik ben Gelukkig, zo dat 'k niet mijzelf meer ken, Een kind - ja, maar als Lao-tse: kind en grijs.…

Wegvlind'rend uit mijn Brahman's wereldvuur, Zweeft in Zijn licht door mijn eigen natuur Mijn ziel, die Hem weerkaatst in poëzie. En loert verstand afgunstig, dor en grijs, Dan praat ik deeglijk, gewichtig en wijs, Stil-blij verscholen in mijn mimicry.…

Klein levend zieltje, in Brahman mij verwant, Eén Wezen deelt zich aan ons beiden mee, Zoals één vuur, één wet, één Gods-Idee In Aldebarân en een sintel brandt: Het Eew'ge dat, mijn kunstgenoot, in jou Atomen voegt tot de arabeskenbouw, Die om je tere lijfje koepels tilt, Datzelfde, kunst'naar van gedachten, zet Mijn woorden saam tot kristallen…

Voor mij, wiens twijfel wegdacht, wat 'k bezat, Was 't diepste van de wereld veel te heilig; Maar 'k weet: daar, waar mijn hart is, is mijn schat; In Brahman is mijn hart: mijn schat is veilig.…

. ----------------------------------- uit: Brahman, deel I, pag. 65…

Nu kan beginnen De rondgang van mijn Heil'gen door 't heelal; En langzaam komen, langzaam, ze aangetreden Naar rang en orde, waar sinds eeuwigheden De ritus uit het Denken 't hun beval ---------------------------------------- Brahman, deel I, pag. 66…

Aan 't wereldoppervlak stormen de dingen: Zelfs geen gedruis zal tot in de afgrond dringen, Want stil de ziel aan 't hart van Brahman kleeft; Al kan het oud verdriet niet meer genezen, Hij weet: gezonken naar zijn eigen Wezen, Nu bloedt hij verzen, waar Zijn licht op beeft.…

'Smart'lijk is 't niet-DAT', Orakelde ik als zalige brahmaan. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - Sonnet XXII in de cyclus 'In de Hoogte'…

Ik, die met bossen ruis en, meisje, lach, Die zonnig vink en schem'rig nachtegaal, En tot nocturnes aai met manestraal Mijn lier, de hei, besnaard met herfstdraadrag, Ik, die uit orgel, zwart voor blauwe dag, Smijt over de aarde mijn donderchoraal - Jou koos ik, dat je op 't orgel van je taal Eert Brahman, mij en jou, ons beider Bach.…

. ----------------------------- Brahman, deel I, pag. 70…

Van Brahman's wereldrijkdom houd ik boek: Geen Algol, geen elektron is ooit zoek; 'K zie steeds - Laplace - ze elk cirk'len langs hun baan, En als 'k een Brahmanperiode sluit, En Zijn nieuwjaar begin, komt alles uit Tot op een Melkweg en een kindertraan.…

. --------------------------------------------------- Sonnet XIII in de cyclus 'In de Hoogte' uit: Brahman I, p. 119…

. ---------------------------------------- uit: Brahman, deel I, p. 48…

. --------------------------------- Brahman, deel I, p. 61…

Wie mij gevonden heeft, kan niet vergeven, Te groot, dan dat hij 't toegebrachte leed Misbruikt tot wraak, als vergiff'nis verkleed, Te klein tot oordeel over Brahman's leven, Dat, hier tot Christus, Bach en Kant verheven Zijn diepte in daden, kunst en denken weet, En ginds door laagheid, zelfzuchtig en wreed, De top van tere Zelfzucht leert…

. ----------------------------------------------- uit: Brahman, deel II, pag. 415…

. --------------------------- Brahman, deel I, p. 3…

Zoals van wijd geflikker rustig centrum, Diep zalig glanst 't eiland van rhododendrum, Juwelen as van 't blauw-en-groene wiel, Zo ligt in wereldcirkel, groen door bossen En blauw van lucht en nacht vol sterrentrossen, In Brahman's Licht het eiland van mijn ziel.…

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - Sonnet XII in de cyclus 'In de Hoogte' ------------------------------- uit: Brahman I (1919)…