die ik
kan maar weiger te begrijpen
mijn weg haar weg, gekuist
en gekruist die onevenredig
in bevrediging dan toch
ons liefdes leven met pijn
verdriet en het jargon
dat slechts een voor
mij een toegankelijke
opening creëert
die voor haar enkel
een scherm is dat
zich ontplooit tegen
al wat mij kan bezeren
en zij, zij is de camouflage…
Op een wankele hoogzit in een zilverberk
zit een stropersman, en ziet dit alles gulzig aan
Hij is daar voor de Kerst aan het werk
en is dus niet met het lot begaan
Van dieren die zich niet kunnen weren
Nee, deze man in zijn groene camouflage pak,
denkt alleen maar aan heerlijk vet dineren
EN IK ZOU HEEL GRAAG WILLEN DAT DIE TAK AFBRAK......…
Toen zag ik plots de buurman in zijn tuin staan
Verscholen opgesteld achter bosschage
En bovendien voorzien van camouflage
Ik stapte op hem af en vroeg bedeesd
Of hij misschien meer afwist van een feest
Want dit ontvangst was uitermate karig
Hij zei: “die Merthe is nog lang niet jarig!”…
Maar nadat een eerste puist verscheen
en steen als camouflage werd ontdekt
joeg hij alle schoonheid er doorheen
en raakte gehavend en bevlekt.
De kokette blik week uit de ogen.
Stilliggend dient hij zijn dagen uit
en doet niet anders dan verdrogen,
terwijl er algen wuiven op zijn huid.…
hebben
Blijf bij me zou je kunnen zeggen
Je loopt voorbij en ik sta al klaar
om je tegen te houden met een of ander gebaar
Ik kijk om me heen en loop je achterna
Met het beloofde woord sta ik voor je klaar
Vriend blijf even luisteren wat ik te zeggen heb
Ik zoek je kontakt want ik vind je niet zo nep
en wil met je praten
zonder enige camouflage…