4603 resultaten.
HERFST (duogedicht met Gonny)
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.068 Ik voel de ruwe bast tegen mijn rug
en weet deze herfst komt nooit meer terug
"k laat nog even mijn handen met bladeren spelen
dit gevoel van genieten wilden wij even delen.…
samen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 591 een volk
wordt een volk
wanneer ze taal
en zeden delen
als ze samen
een lange
onverharde weg
zijn gegaan
en het na eeuwen
van moeilijkheden
kan zeggen
kijk dit
hebben we
samen gedaan
wanneer ze dan
met elkaar
op een
geplaveide weg
zijn aangekomen
en van een
goede toekomst
kunnen dromen
dan is het
slecht te velen
als ander volk…
achter een lach
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 4.877 when I open my mind for you
vertel me dan van dagen, van het leven
de pijnen in je verdriet, laat me zijn
die jij nu bent, alleen redt jij het niet
de sfeer ademt het moment van het zijn
en je proeft de zoete geur van het kamille
van december en rook, zo als zilvergrijs
benevelt zit ik stilletjes naast je
we hebben elkander gedronken…
Dummy
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 787 Het hoofd van Toetanchamon uit Egypte
-of zoals dat is gereconstrueerd-
staart mij vanaf de frontpage in 't gezicht.
'Zo zag zijn toet eruit', zo wordt beweerd.
Men heeft zijn mummie grondig doorgelicht
en kwam met dit portretje op de proppen.
Wie eventjes wat naslagwerk verricht
laat zich door deze 'wetenschap' niet foppen
maar vindt…
Stille harten.
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 1.445 In de stille harten dreef hij mede
de nacht in, tegemoet de einder
waar hij enkel geniet van de donkerte,
de inspiratie van het genegen woord
- en de stilte alom –
Droef glimlachend schreef hij, over liefde
die hij nog niet gekend had, hunkerend,
verlangend naar die warme hand
en bij het zetten van de laatste punt
krulde het papier, nat…
zelfs jij
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 853 ook jij kunt niet in alle spiegels lezen
omdat slechts één het ware beeld je toont
laat zien wat is en komt zelfs wat ooit is geweest
en 't altijd maar veranderen vrezen
’licht’ tot het duister zeggen moet - al trekt het
onberoerd in eigen verten weg
te wachten tot jij ook jouw schaduw bent
en van je houden durft omdat jij eindelijk kent…
Tour de leugen deel ?
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 993 Van leugens en bedrog
Hangt de tour nu aan elkaar
Geen leugentje om bestwil
’t is allemaal wel zo raar.
De ene na de andere fietser
wordt de tour nu uitgezet
doping, leugens,
er volgt ontslag
heel de tour is nu besmet.
Sport is gezond, wordt
gepromoot én duur betaald
vraag is alleen wordt de
eindstreep nog wel gehaald?…
TV consumptie
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 723 ’t onrustig bloed ontstijgt spelonken
de dag houdt amper zich aan ’t scherm nog vast
in sneeuw behoedt een hand de levenswegen
voor dat er zwarte schaduw dreigt
antennes grijpen naar de golven
de aderen vangen vreemde wereld op
in sporen vormt zich licht tot beeld
dit medium is geworden tot een god.…
en in die dagen (vrij naar Openbaringen)
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 394 misschien dat het dan donkert
zoals in de buik van een vogel
en de winden vloekend jammeren
maar niemand die zegt waarom
’t zou kunnen dat wij plots wakker worden
opeens wetende waar het eerste leven begon
zelfs wanneer eindigheid verlorene parels rijgt
en ook dat onder ingehouden gongslagen van bogen tijd
het daglicht verslapen wordt…
Gewoon een avondlijke mijmering
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 160 Ik adem onder loverdaken
een herfst die nu niet ver meer is
de ziel laat rust heel zachtjes luiden
en jaar na jaar verwijdert zich mijn strijd
’k Drijf weg - waar niets mij nog kan raken
op ’t mos verdampt het laatste restje tijd
de besjes smelten vaal als winterbruiden
mijn herfst staat voor mij al bereid
Hoe oud en moe lijken de bladeren…
In de haven van Cesinatico (I.)
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 1.046 Drie witte slangen licht
aan weke lantaarns gehangen
kronkelend door een zwart koud bed
- waar klamme lakens kil en kammen
breken vale stilte flakkerend weg
als ’t morgenlicht de stroom afzet
En aan drie glazen rode edelsteen
hangen leergelooide handen
- door strijd verleerd - met zich alleen
opgevist in lange nachten
struikelen zij in…
herfstgevoel
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 631 in ‘t grijzige van dit jaargetij
word ik door treurnis stil bevangen
het voelt als zachte zwarte zij
die mij omhult als tweede huid
en zich, als was ‘t onzichtbaar
voorzichtig om mij legt
ik voel het nauwelijks dat ik lijd
maar wil ik vrolijk zijn, grenst zij mij in
beroert mij bijna teder fijn
slechts als een zweem te merken
ik tast…
meeuwgeschreeuw
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 866 jij klinkt mij als de zee in ‘t oor
en het geschreeuw vertelt van verte
die stormgedragen jou in ‘t bloed
voor ‘t water werd jij eens geboren
in ’t morgenrood hoor ik jouw kreet
een opgewonden fladderen
jij speelt het wolkendrijven met de wind
waar jij bevallig door het luchtruim zweeft
wanneer de schreeuw dan blijft verborgen
de vloed…
van woord tot gedicht
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 876 plots dringen zich woorden
ongevraagd
op de voorgrond
rammen zich ellebogend
in het nu
verlangen - of ik wil
of niet -
gehoord, gezien
gevoeld, geschreven
te worden
verdrijven steeds
zo lang krijsend
alle andere gedachten
tot zij naar behoren
- als zwarte pixels
op witte achtergrond
of minimaal
inkt op papier -
vorm gevonden…
in ons een zeker weten
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 987 kom laat in deze stille nacht
ons dansen op de daken als
kat en kater; alle pracht van
heldere maan straalt daar alleen
voor ons; wij lachen over hen
beneden die niet vermoeden dat
het leven heerlijk, mooi zijn kan
en als wat steentjes op het water
zo dansen onze dromen tot zij
zelfs golven slagen in de hemel
kom laat in wens van eeuwigheid…
bruisende lente
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 834 als wij ons nesten bouwen
met liedjes en zoenen
getuimel en kozen
waarin ik je lief
vannacht, en jij mij
tot ademnood
lachend, onbegrijpelijk
terwijl jij als een stille bries
mijn lijf natekent
in mijn lenden verhalen schrijft
teder en licht als water
en jouw gestreel
mij branden laat
als laaiend vuur
waarin de dorst verdampt
wanneer…
wanneer jouw namen zwijgen
hartenkreet
2.0 met 17 stemmen 1.479 jouw namen zullen zwijgen
in kleine letters geschreven
waar wijzers van ‘t horloge
draaien naast het ritme
en niets vasthouden kunnen
hang jij aan kraterranden
van de maan
kijkt naar ooggekleurde verten
grenzeloosheid verblindt
dood is mijn iris
wanneer jouw oog zich sluit.…
de deur valt dicht
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 848 verdrietig zie ik
hoe de deur zich sluit
en niemand vraagt waarom
ik wou je zoveel tonen nog
van mijn gevoel, gedachten
en neen, ontgoocheld ben ik niet
- hoe zou ik ’t mogen zijn
zelfs nu er niet meer is dan slechts een kleine spleet
waardoor een streep verlangen valt
naar eeuwigheid
jouw mond die zwijgt
en zachtjes valt een deur in…
dát kind
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 760 zo ver je kijkt enkel nog puin en stenen
onwerkelijk is het hier en koud en grijs
door God verlaten, zielenloos de prijs
voor 't pijnvol heden dat ook mij laat wenen
ik huil om ’t kind dat hier eens droomde
vol van het leven en in een fantasie
streed tegen draken met een zuivere magie
dat lachte, huilde, elke angst weghoonde
waar is nu…
waar ’t pad zich kromt
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 785 rijm omklemt het kransgebonden dennengroen
asgrauwe gezichten voor opgebroken aarde
opgepoetst geel koper vastgenomen
om ‘t aardse te laten zinken onder geklaag
van hoop en het luiden van de dodenklok
ogen dragen tranensluiers
bij ’t vallen in die onbekende leegte
handen schudden rouwverbonden
zwijgende seconden lang
alleen jij blijft achter…
wintertijd
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 785 in verte weergalmen de klokken het licht
de hartslag van dag die stervend verstomt
tonen weerklinken verdonkerd en droef
een avondzucht fluistert van ’t dagelijkse leed
als wiege- en graflied ’t gezang nog vermomt
verglijdende tijd lijkt vergrijsd en vergeeld
speels dansen klanken volgen de noten
bonte libellen zweven doorzichtig voorbij…
voor jou
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 1.208 en in omarming van wat leeft
stilt zich de pijn en waar het bloed gestroomd
is het dat 't harte beeft en elke wonde, snee
ja elke kras wordt door jou slechts gedroomd
ik ween de tranen die jij nooit huilt
en draag je waar je voeten niet meer lopen
alsof jij niet in het verleden hebt geschuild
en nimmer voor een pijn bent weggekropen
en…
moeder waarom
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 921 jouw handen probeerde ik aan te raken
je wassen voorhoofd en rauw weefsel
dat dit dode lijf omspande
je een kus op je gezicht te drukken
als een vogel in koperen lucht weg te vliegen
getekend door beleefde angst
voor elk onverklaarbaar verdacht geluid
en vluchtte met lege handen
liet jou de volledige duisternis
jij bleef tussen planken…
tot in de allerlaatste nacht
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 822 mijn grijzend haar
waai ik tot jou
bladgouddruppels
van nachtgroene blikken
het is de lente
die de morgen uitlaat
- als Noachs duif
in vertes nevelige vermoedens
zonneweefsels tekent
op schedels van belofte
en tere knoppen drijft
uit twijgen met dewelke
wij de wereld omarmen
tot de morgen valt
laadt hij de vruchten…
gisteren
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 801 gisteren
ontmoette ik jou
vertelde
wie ik was
keek in je ogen
het was jouw verhaal
dat ik in stilte las…
zomeravond in een haven
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 689 meeuwen knopen tapijten
uit lachen en nevelsluiers
liggen vermoeid op de pier
terwijl de geur van hete koffie
nog door steegjes drijft
aan flessenpost hangt zeeluigaren
en de bakstenen van de mansardestad
kleuren rood als een roestige dag
de zweetnaad tussen horizon en zee
is lekgeslagen en laat de zonnestralen
diep oranje in de…
lenteliefde
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.278 nog ligt het wit diep op de hellingen
als enge mazen om een smart –
de toon van fluit schelt hoog in lucht
en zware voeten treuren stil
je hoort nog enkel wat gezucht
van grote vogels ’t blanke schemer
een brede plaats vol harde pennen
en afgestorven ogen van ‘t verlangen
aan het begin van pelgrimstochten –
en de door schaduw aangeleerde…
alles op zijn tijd
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.277 eenzaam was ‘t strand en leeg
in een opgaande zon golven warme gevoelens
banen zich verstolen
een weg naar je hart
meten de liefde aan ’t licht
jij komt uit het duister van nacht
gaat met lange schreden
naar waar schepen dromen
en jouw verlangen
tijd en ruimte overbrugt
in voelbare stilte
wandelt decemberzon
met jou over de zee.…
Italia, Toscana
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 772 op de rug van Toscane
groeien boompelzen
die ik met vingers
en ogen kam
fluistert wind
in vreemde tongen
van oude tijden
spreken stenen luid
en dragen zwaar
de stemmen van doden
tijdloos uitgezaaid
in pijnboombossen…
apocalyps
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 225 in het gehuichel was een deel en één in tranen
in sommige uren heel veel schijn en meer
in deze droeve jaren van het hart en in de gene
waren stormen - welke stormen, wie?…