Als je niet meer weet wat je voelt
Dan weet niemand wat je bedoelt
Hulp krijg je dan niet
Want niemand ziet je verdriet
Dit gevoel is echt niet fijn
Op deze manier wil je er niet meer zijn
En toch moet je verder met je leven
Ook al is het maar voor even
Want ik weet, met deze pijn
Zal het einde niet zo ver weg zijn…
Het slechte nieuws zweeft
als een zwart fenomeen
boven het bed
Een ongrijpbaar buitenaards bericht
dat zich vermomde als een
unidentified flying object
De arts houdt zich met man
en macht vast aan de dissociatie:
de wet van de professionele afstand
De zieke verbreekt de geladen
onheilspellende stilte
tast naar zijn koptelefoon…
Als nevel over een beek
vloeit verlies door mijn leven,
met alle winden mee,
ongrijpbaar, maar wel zichtbaar
(maar jij niet, mijn broeder).
Als de dag warm wordt,
lost het verlies op, zo lijkt het,
maar het is altijd aanwezig als
waterdamp in permanente
vrije val – regen
is nooit ver weg,
maakt
dat de dag afkoelt, wordt verklamd
tot…
Voorbij, dat kijkje in het boerenleven
Van Willem, Martin, Henk, Henrieke, Aad,
Gevuld met spruitjes, mest en veel geblaat.
De ene vond, de ander zoekt nog even.
Helaas! Boer Jasper deed tot mijn verdriet,
In één klap al die nostalgie teniet.…
88
Bezig met laden