vannacht heb ik met mijn hand
op je borst geslapen
waande me onder Siena
in “ le crete” waar
krijt en golvend koren
samen rijpen
af en toe kriebelde
er iets in mijn handpalm
een oneffenheid die
aangenaam verpoosde totdat
jij je omdraaide naar het licht
donsveren dansten…
Go with the flow
het ritme van een krijger
die niet het kaas van zijn brood
laat eten
maar toch de zachtmoedige blik
in zijn hart en ogen
weet te bewaren
de wind fluistert zijn verhaal
van liefde
over wereldzeeën
nestelt het in boomkruintjes
waar vogels het in donsveren
wijdgespreid in vleugelslag meedragen…
Een maanstorm nadert buiten
Weldra verrassen zwarte wolken
Tranen zullen storten met tuiten
Het vogelbed luncht in donsveren
Luchtige winden waaien snel weg
Herinneringen gaan denatureren
Een haastige weerspiegeling
Van dromerige blauwe lijnen
Vertelt me maar een ding:
Kus me…
Gedienstig krimpen donsveren ineen.
Er is nog nooit een woord gesproken over het lot van ijskonijnen.
De krant staat vanmorgen vol zwart en ijzige foto’s kleuren rood.
Koffie is aanjager van geestelijk ongemak en zwijgzaam lijden.
Zij schrijven loffelijk in het gastenboek en sleuren met koffers.
Buurtbussen staan walmend om de hoek.…
ijdel zich woerden protsen
in van sloot en plas hun spiegel
het eens gekozen lief dan spetterend
tot zij nat ten slot het jawoord geeft
door haar snavel dan te richten
op als lelijke eendjes de verliezers
die hij eerst toch verjagen moet
voor het paren hen huwen kan
van witte brood de dagen nog
kiest hij haar een nestelplaats
waarna in donsveren…
Een stipje uit duizend
omzichtig neersuizend
als een lastloos uit glasgegoten traan
Door 'n bleekblauwe vlaag
sereen, doch gestaag
vliegt voort een kristal
dwar'lend uit sneeuwval
zo modest, uit één van tal
Mijn hoofd een gitkolk
als ik tuur naar die wolk
waaruit dat klein donsveer komt waaien
Een kern van lazuur
achter een hemelvuur…
als hij pluimt boven het koren
zigzaggend aren beweegt
is de valsheid en sluwheid
dichtbij een te jonge zwaan
witte donsveren plakken
dwarrelen boven klamme grond
de lange nek met open ogen
bungelt naar de slachtplaats
ik wenk en zoek zijn ooghoeken
terwijl de sloot in rood overgaat
haastig keurt hij mijn gebaar
en bevestigd dat met…
daar staan ze de beuken en de eiken
met hun bladerdak in de zon getooid
en de berken en de tamme kastanjes
kijk ze staan, als een glimlach
als een ode
in hun schaduw aan de stam
is het goed vertoeven
zonlicht sijpelt tussen de takken door
iets ervan schittert op de lijfjes van libellen
ook op het donsveren kleedje van opvliegende vogels…
434
Bezig met laden