Netgedichten

netgedicht (nr. 21.487):

weerzien met de vos

hij jammert de oude rekel
door merg en been
huilt hij vanuit het vlas
de avond rolt patrijzen uit

in strakke formatie
door de geeuwende polder
veren boetseren vingers
tegen de neergaande zon

komt er een vervolggesprek
met de vos aan de rand
van het schor tussen lamsoor
en zeekraal, een dialoog..

als hij pluimt boven het koren
zigzaggend aren beweegt
is de valsheid en sluwheid
dichtbij een te jonge zwaan

witte donsveren plakken
dwarrelen boven klamme grond
de lange nek met open ogen
bungelt naar de slachtplaats

ik wenk en zoek zijn ooghoeken
terwijl de sloot in rood overgaat
haastig keurt hij mijn gebaar
en bevestigd dat met een grimas

'ha, ik kom in de gazet‘, zegt hij
terwijl het bloed van zijn baard
druppelt,'overmorgen zie ik u
in het lamsoorveld, bij valavond’..

ik zal er zijn met mijn schrijfgerei