Alle inzendingen over een zin die ontroert zonder exact te kunnen zeggen waarom

Waarom Doe je zo Moet je zo Opvallen Waarom Ben je zo Moet je zo Het woord voeren Waarom Zal je zo Wil je zo Dat men je hoort Omdat je zo Opvallend doet Is er niemand Die werkelijk luistert Omdat je zo Je woordje zeggen zal Is er niemand Die werkelijk hoort Is er niemand Die werkelijk Om je geeft Ben je zo Eenzaam…

Wat is de zin van het leven? Waarom is het jou niet gegeven? Waarom zo kort, waarom zo jong? lieve jij, nooit ga ik jou vergeten!…

Stop je stopt waarom daarom het klopt Stop laat los waarom daarom de klos Stop andere fase waarom daarom in extase Stop nieuw begin waarom daarom krijg je weer zin Stop met veel ervaring waarom daarom opvolging, jouw ding Stop na zoveel mooie jaren waarom daarom dit gaat alles verklaren Stop je zit midden in…

Weer is het kanker, je kunt zeggen: waarom niet, maar ik zeg: waarom wel? Waarom deze mensonterende je van binnen opvretende ziekte? Waarom?…

Haar vingers flexibel, haar handen vitaal, ja, zij was lenig, kon goed converseren - gebaren van armen, druk gesticuleren - en speelde het spel mee, maar dan nonverbaal met enthousiasme kon zij compenseren wat in den vreemde niet snel valt te leren…

een drijfblad op de vijver je gave rand hartvormig ingesneden je blik gestrand met gele wimpers te midden van oogwit je bestuiving ontroert je groene stilte.…

Ik open en opende vele wegen voor de anderen. Ik bezit een grote beleving in mijn geest. Het is, het was, zal de liefde zijn die je bij mij opvalt. Het is jouw warmte, magisch realistisch. Het is de stille stille liefde in jou, die ik zou willen beroeren tot onroerends toe. Het is, wat ik zal weten los te maken... aan verlangen bij mensen…

Waarom ik de lome nachten Met wrange tranen bedauw? - Ik weet niet wat ik liever deed, Dan dat ik het zeggen zou. En wou ik het ook al zeggen, Weet ik, of ik het wel kon? Voor alles is er een oorzaak, - Maar hebben mijn tranen een bron?…

Waarom ik de lome nachten Met wrange tranen bedauw? - Ik weet niet wat ik liever deed, Dan dat ik het zeggen zou. En wou ik het ook al zeggen, Weet ik, of ik het wel kon? Voor alles is er een oorzaak, - Maar hebben mijn tranen een bron?…

En wee degene die wat Hans creëert En wat een kunstproject had moeten worden, - ‘Beloofd’, in kapitalen op de borden - Het lef heeft dat hij die fout corrigeert. Wat mij nu van dit kunstwerk bij zal blijven: Dat het dus Kunst is woorden fout te schrijven.…

Als leven lijden wordt de pijn niet meer te dragen de nacht steeds zwarter wordt en dagen vol met vragen Waarom dit leven mij niet geeft waaraan een ander wel plezier beleeft Als leven lijden wordt en je verdriet niet meer te dragen de eenzaamheid steeds erger wordt geen zin meer om te dragen waarom ik eigenlijk verder leef en een ander…

Het is de angst De angst dat je me vergeet De angst je nooit meer in de buurt te hebben De angst je nooit meer te zien of te spreken De angst je voor altijd te moeten missen De angst dat jij en ik nooit meer bestaan Helaas geeft angst je zelden wijze raad De angst Vergeef me alsjeblieft.…

uit niets woorden zonder iets te zeggen waarom daarom zwijgen mijn gedachten draait de wereld andersom…

We mogen weten dat God ons leven leidt Hij wil ons nabij zijn, elke nieuwe morgen En blijft in Zijn goedheid voor ons zorgen Zelfs ons hele leven lang, tot in eeuwigheid. Het is goed om naar Gods leiding te vragen En ons in vertrouwen aan Hem te geven Zijn leiding hebben we nodig in dit leven Hij wil steeds onze moeiten en lasten dragen.…

Ik zal nooit begrijpen waarom mensen dingen doen, die druisen tegen alle normen en waarden in, wat heeft het nut ervan dan nog voor zin? Ik zal het nooit begrijpen!…

Angst voor geraniums? Helemaal uitgewerkt? Zich van iets anders dan werk niet bewust? Echter beseft deze euthanasiefanaat wel dat hij nu kiest voor ééuwige rust?…

Wáárom toch wordt 'later nog' er steeds aan toegevoegd? Het zeggen van de zin 'Het is half elf' is oorzaak van een onnauwkeurigheid: het kost als elke handeling wat tijd, dus daardoor spreekt dat 'later nog' vanzelf.…

Wat ik zo stellig bewonder gedurende mijn ademhaling; is de snelheid van de slak. Je zou ook kunnen beweren: de traagheid van de slak. Maar, in zijn slakkengang, draagt hij de wereld op zijn glibberige, natte rug. Zijn lucht, zijn leven en tempo: hij draagt de lasten met gemak!…

Hij floeg de tanden uit mijn bek (vandaar dit laftig fpraakgebrek), maar toen hij éven ftond te flapen, greep ik naar mijn geheime wapen: mijn linkfe hoek, ietf koloffaalf, en hij ging plat in ronde twaalf.…

Voor de toch belangstellende lezers, zie de link hieronder.…

heel dapper en toch zo teer komen de krokusjes weer of geen weer zij vragen niet naar de zin maar zeggen keer op keer er is toch altijd weer een nieuw begin…

Ik praat maar heb niets te zeggen Ik luister maar hoef niets te weten Ik schrijf om elk woord te vergeten Ik zwijg want elke zin voert mij weg van waar ik wil zijn…

zo mooi teer schoonheid onder de vlinders reis met ons mee mooie witte vlinder misschien dat wij ontdekken waar uw schoonheid vandaan komt en iedereen zo ontroert…

Kun je me zeggen waarom je dat deed? Waarom je me nu telkens vergeet? Waarom je met verliet? Nu zit ik hier met m'n verdriet. Waarom koos je voor haar? Je was toch mijn minnaar? Naar al m'n vragen en al die tranen was je antwoord 'Het werd tijd dat we iets ondernamen.' Maar je vergeet de woorden die je me laatst zei...…

Heeft bewustzijn zin als zin ontbreekt en bewust overschat Zijn het woorden of de daden die zoveel invloed hebben Lijken de wegen vol hobbels en toch is het plat Zegt men weleens dat spreken zilver is en zwijgen goud Toont dit jouw stilte, jouw vorm, gesneden uit hout…

De neus vrij fors, en adellijk gebogen, een kleurrijk en zeer pittoresk gebit, een bril, een snor, grijs haar dat warrig zit en fraaie wallen onder beide ogen, zo blijkt het ideaal gelaat gebouwd. Maar dames, pech, ik ben allang getrouwd.…

Mijmerende woorden, gedachtespinsels Vaag geschreven, nooit exact beschreven Schetsen van scherven en doornen en resten van een overbelastte gum Onderstreepte gevoelens en een overschat verlangen.…

Dagen die vervlogen en overleden zijn. Herinneringen veranderen in leugens en bedrog. Dagen die wachten omdat ze ongeboren zijn. Verwachtingen veranderen in illusie en misleiding. Overmoedig grijze hersenen denken te weten wat denken is. Denken dat gisteren en morgen werkelijk bestaan. Zintuigen weten wel beter. Kennen alleen nu,…

Tijd is een relatief begrip, in ons universum slechts een tel, ’n wip. Een stap naar voren in het heden, is als je hem loslaat reeds verleden. Net als al die momenten die er waren, die je alleen met gesloten ogen terug kunt halen. Och mocht ik maar eens de tijd vasthouden met mijn ogen open, even voor één keer, ’n seconden, nog eens doorlopen…

Sporten heeft ook geen zin. Ik wil iets doen, ik wil iets zeggen. Maar wat? Wat kan ik doen om de leegte op te vullen. Niemand weet het antwoord. Mijn hooft wil iets doen, mijn hoofd wil iets zeggen, iets wat jij niet snapt…………………………………….. iets wat ik niet snap. Mijn hart weet wel wat het wil doen of zeggen, maar dat laat niks los.…